Από καιρό συζητείται το νομοσχέδιο για τα οικογενειακά δικαστήρια. Κάθε βελτίωση των συνθηκών απονομής δικαιοσύνης είναι ευπρόσδεκτη, κάθε κίνδυνος πρέπει να επισημαίνεται προκαταβολικά.
Οι κίνδυνοι είναι να ολισθήσει η διαδικασία σε «κεκλεισμένων των θυρών» και να προκύψει «διεπιστημονική ασυμβατότητα» αφού νομικοί και κοινωνικές επιστήμες αντιλαμβάνονται διαφορετικά την ανατροφή των παιδιών στο διαζύγιο και τη διάσταση.
ο Σύλλογος υπέβαλε, μετά από πρόσκληση του Υπουργού Δικαιοσύνης Α. Ρουπακιώτη, πρόταση σχεδίου νόμου για τα παιδιά των οποίων οι γονείς ζούν σε διάσταση σε διαζύγιο ή εκτός γάμου πάνω σε 4 άξονες.
α) εισαγωγή της υποχρεωτικής κοινής επιμέλειας σε περίπτωση διαζυγίου
β) εισαγωγή των δικαστικών κοινωνικών υπηρεσιών με σχέση εργασίας ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου
γ) την αλλαγή του τόπου κατοικίας του παιδιού μόνο εφόσον συμωνούν και οι δύο γονείς
δ) τον καθορισμό των διατροφών βάσει αντικειμενικών πινάκων ώστε να καταφεύγουν στο δικαστήριο όσοι έχουν λόγου απόκλισης από τον γενικό κανόνα.
Τα κύρια σημεία που μας ενδιαφέρουν είναι τα εξής : Η έκδοση συναινετικού διαζυγίου συντομεύει θεαματικά γιατί θα ολοκληρώνεται σε μία και μόνη συζήτηση ενώπιον του μονομελούς πρωτοδικείου αντί για δύο και γιατί θα απαιτούνται έξι μήνες γάμου αντί για δώδεκα. Επιπλέον, χρειάζεται οι σύζυγοι με τους δικηγόρους τους να υπογράφουν δύο ιδιωτικά συμφωνητικά που, ένα για τις σχέσεις των συζύγων […]