Αρθρογραφία (εφημερίδες, περιοδικά, εκπομπές)

Αρθρο του καθηγητή Βασιλη Φούσκα, από τους πρωτεργάτες της προσπάθειας για την θεσμοθέτηση της συνεπιμέλειας στην Ελλάδα.

Αφού δύο άνθρωποι χώρισαν, πως γίνεται ν' απασχολεί ο ένας τον άλλο περισσότερο ίσως απ' ότι όταν ήσαν παντρεμένοι ; Αφού δύο άνθρωποι χώρισαν, πως είναι δυνατόν να καταστρέφει ο ένας την προσωπική του ζωή γιατί έχει ζητήσει να φορτωθεί για πάντα μόνος την ανατροφή των παιδιών ;

Ολόκληρο το περιοδικό μιλάει για την γονική αγάπη. Το editorial, το άρθρο της σύνταξης, το κυρίως άρθρο. Διαβάστε το.

ν ώρα που το υπουργείο Δικαιοσύνης και γενικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιδεικνύει ιδιαίτερη σπουδή για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια – και καταθέτει το σχετικό νομοσχέδιο – φαίνεται να μην έχει το ίδιο ενδιαφέρον για το μείζον θέμα με το αίτημα χιλιάδων πατεράδων, που ζητούν τη θέσπιση της Συνεπιμέλειας και την εξασφάλιση και του δικού τους ρόλου στην ανατροφή των παιδιών μετά από διαζύγιο.

Τρία κύματα συγκλόνισαν τον κοσμο και άλλαξαν την ζωή των παιδιών και των γονιών όταν το ζευγάρι χωρίζει. Τα κύματα έσκασαν στην χώρα μας και δεν μας έβρεξαν. Όμως ο γιαλός έσει σχηματιστεί. Και δεν είναι στραβός, είναι ίσιος...

Το ζήτημα της κοινής επιμέλειας των παιδιών διαζευγμένων γονέων μπαίνει και πάλι στο τραπέζι καθώς δρομολογούνται νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που έρχονται να καλύψουν νομοθετικά κενά και να εκσυγχρονίσουν το οικογενειακό δίκαιο.

Είναι αναγκαίες οι προοδευτικές νομοθετικές μεταρρυθμίσεις και η εναρμόνιση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία σχετικά με το Οικογενειακό Δίκαιο (το οικογενειακό δικαστήριο, την οικογενειακή διαμεσολάβηση) και ειδικότερα την πρόβλεψη για την από κοινού επιμέλεια των παιδιών (συνεπιμέλεια).

Σκέψεις γύρω από το πως ένας θεραπευτής μπορεί να προσφέρει εστιασμένη βοήθεια μετά το διαζύγιο εκεί όπου οι φίλοι και οι συγγενείς άθελά τους αποπροσανατολίζουν.

Η τραγωδία του επίσημου φεμινιστικού (κατ’ ευφημισμό) κινήματος στην Ελλάδα του 21ου αιώνα είναι η ιστορική τραγωδία της ίδιας της Ελλάδας ως κοινωνικού σχηματισμού στις παρυφές της αναπτυγμένης Δύσης : αυτό που φαντάζει ως πρόοδος για την Ελλάδα και υιοθετείται θεσμικά, έχει ήδη γίνει παρελθόν για τη Δύση, τόσο θεωρητικά όσο και ιστορικά.