Τροπολογία
στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υγείας
«Μεταρρύθμιση της διοικητικής οργάνωσης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, κέντρα εμπειρογνωμοσύνης σπάνιων και πολύπλοκων νοσημάτων και άλλες
διατάξεις»
Θέμα: Ίση μεταχείριση στην γονική μέριμνα
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Επιμέλεια του προσώπου:
Το άρθρο 1518 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1518: Η επιμέλεια του προσώπου του τέκνου περιλαμβάνει ιδίως την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευση του. Κατά την ανατροφή του τέκνου οι γονείς του ενισχύουν, χωρίς διάκριση φύλου, να αναπτύσσει υπεύθυνα και με κοινωνική συνείδηση την προσωπικότητα του. Η λήψη σωφρονιστικών μέτρων επιτρέπεται μόνον εφόσον αυτά είναι παιδαγωγικώς αναγκαία και δεν θίγουν την αξιοπρέπεια του τέκνου. Κατά τη μόρφωση και την επαγγελματική εκπαίδευση του τέκνου οι γονείς λαμβάνουν υπόψη τις ικανότητες και τις προσωπικές του κλίσεις. Γι’ αυτόν το σκοπό οφείλουν να συνεργάζονται με το σχολείο και αν υπάρχει ανάγκη, να ζητούν τη συνδρομή αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών ή δημόσιων οργανισμών.»
Με βάση την αρχή της ίσης μεταχείρισης των γονέων και των φύλων επιβάλλεται ο εκσυγχρονισμός των διατάξεων του οικογενειακού δικαίου ώστε να διασφαλίζεται το πραγματικό συμφέρον του παιδιού που είναι η διαμονή, η επικοινωνία και η επαφή και με τους δύο γονείς ώστε να διαμορφώσει ολοκληρωμένη προσωπικότητα και να έχει τσ πρότυπα και των δύο φύλων στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του.
Η βίαιη αποκοπή από τον ένα από τους δύο γονείς με δικαστική απόφαση, που είναι ο κανόνας σήμερα, συνιστά ένα τραυματικό γεγονός για το παιδί και το γονέα και μία αδικαιολόγητη διάσπαση του ισχυρού ψυχικού δεσμού που έχει το τέκνο αναπτύξει με τον γονέα που του αφαιρείται από τη ζωή του.
Οι εθνικές διατάξεις συντηρούν αντιδικίες και έριδες που αποβαίνουν ιδίως σε βάρος του παιδιού αλλά και των διαδίκων και του κοινωνικού συνόλου ενώ με περισσότερο ευέλικτες και σύγχρονες ρυθμίσεις μπορούν ν’ αποφευχθούν οι αντιδικίες για την επιμέλεια, η ενδοοοικογενειακή βία, οι αυθαίρετες αλλαγές του τόπου κατοικίας του παιδιού και σειρά άλλων προβλημάτων που βασανίζουν τα παιδιά και ταλαιπωρούν το δικαστικό σύστημα.
Η επιστήμη σήμερα δέχεται ότι το αληθές συμφέρον του παιδιού είναι να το ανατρέφουν και οι δύο γονείς, ότι στην περίπτωση διάστασης ή διαζυγίου αυτό εξασφαλίζεται από την κοινή ανατροφή και από τους δύο γονείς, πράγμα που εξασφαλίζει τους καλύτερους δυνατούς δείκτες ευημερίας για το παιδί, ότι η εκ συστήματος αποκλειστική ανάθεση της επιμέλειας σε ένα γονέα προκαλεί ψυχικά τραύματα στα παιδιά και τα εκθέτει σε πιθανούς κινδύνους, ότι η ποιότητα του χρόνου που κάθε γονιός περνά με το παιδί βρίσκεται σε συνάρτηση με την ποσότητα. Τέλος, καλές πρακτικές όπως η χρήση σχεδίων ανατροφής παιδιών, η αποφυγή της αντιδικίας, η αποφυγή της ενδοοικονενειακής βίας κάθε μορφής, η μεσολάβηση, η λειτουργία δικαστικών κοινωνικών υπηρεσιών, προϋποθέτουν την νομική και πραγματική ισότητα των γονέων.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης έλαβε υπόψη του τις νεότερες ανακαλύψεις της επιστήμης, τις καλές πρακτικές και τις νομοθετικές αλλαγές που έχουν λάβει χώρα στις χώρες μέλη του και με τη σύσταση 15 (2015) της επιτροπής υπουργών και το ψήφισμα 2079 (2015) της επιτροπής ισότητας της κοινοβουλευτικής συνέλευσης, ομόφωνα, διατύπωσε ρητά τις αρχές που διέπουν την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού και του ανθρώπου. Οι αρχές αυτές διέπουν και τις προτεινόμενες διατάξεις.
Ως προς τις επιμέρους διατάξεις, με μικρές επεμβάσεις στον Αστικό Κώδικα αλλά ουσιαστικές και προς όφελος των παιδιών διευκολύνεται ο δικαστής να ρυθμίσει την άσκηση της γονικής μέριμνας, εφόσον δεν υπάρχει ειδικότερη συμφωνία και – φυσικά – εφόσον δεν έχει εκπέσει κάποιος γονέας από τα καθήκοντα του.
Ο κανόνας είναι ότι η γονική μέριμνα, συμπεριλαμβανομένης της επιμέλειας και φροντίδας του προσώπου, ασκείται από κοινού και από τους δυο γονείς. Ο κανόνας αυτός ισχύει ακόμα και όταν η γονική μέριμνα ρυθμίζεται από το δικαστήριο.
Για τα τέκνα που έχουν γεννηθεί σε γάμο ή ελεύθερη ένωση (άρ. 1513 ) διατυπώνεται ο κανόνας ότι, στην περίπτωση διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου, όταν ρυθμίζεται η άσκηση της γονικής μέριμνας από το δικαστήριο, κανένας γονέας δεν μπορεί ν’ αποκλειστεί από την γονική μέριμνα, επιμέλεια και φροντίδα του τέκνου χωρίς την θέληση του παρά μόνο για τους λόγους που προβλέπονται στο άρθρο 1532 Α.Κ.
Για τα παιδιά εκτός γάμου εφαρμόζεται ότι και για τα παιδιά εντός γάμου, από την εκούσια ή δικαστική αναγνώριση τους και μετά.
Η επιμέλεια του προσώπου (1518 ΑΚ) δεν περιλαμβάνει τον προσδιορισμό της κατοικίας γιατί αυτή καθορίζεται από το νέο άρθρο 1519 και είναι ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων. Έτσι εάν ο τελευταίος τόπος κατοικίας ήταν η Αττική, νόμιμη κατοικία του τέκνου είναι η Αττική. Το γεγονός ότι ένας εκ των δύο γονέων μετακομίζει σε άλλη πόλη δεν μεταβάλει την νόμιμη κατοικία του τέκνου, εκτός αν υπάρχει αντίθετη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή δικαστική απόφαση.
Στον τόπο της νόμιμης κατοικίας το τέκνο διαβιώνει ίσο χρόνο και με τους δύο γονείς και σε καμία περίπτωση όχι λιγότερο από το 35 % του συνολικού χρόνου στον οποίο περιλαμβάνονται και οι διανυκτέρευσες με καθένα από αυτούς. Έτσι και οι δύο γονείς μπορεί να συμφωνήσουν 20 % ο ένας και 80 % ο άλλος αλλά με δικαστική απόφαση κανένας γονέας δεν μπορεί να έχει χρόνο λιγότερο από το 35 % του συνολικού χρόνου του παιδιού συμπεριλαμβανομένων των διανυκτερεύσεων.
Η προσωπική επικοινωνία (1520 ΑΚ) δεν είναι πλέον μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση και ο κάθε γονέας οφείλει να τη διευκολύνει ανά πάσα στιγμή αλλά ιδίως όταν το τέκνο διαμένει μαζί του.
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ – ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΑΤΑΞΗ
Διαζύγιο ή ακύρωση του γάμου:
Το άρθρο 1513 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο: Στις περιπτώσεις διαζυγίου η ακύρωσης του γάμου οι γονείς διατηρούν από κοινού την άσκηση της γονικής μέριμνας στην οποία περιλαμβάνεται η επιμέλεια και φροντίδα του προσώπου του τέκνου ,ακόμα και αν η άσκηση της ρυθμίζεται από το δικαστήριο.
Οι συμφωνίες των γονέων και οι δεσμοί του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του λαμβάνονται υπόψη από το δικαστήριο.»
Τέκνα χωρίς γάμο των γονέων τους:
Το άρθρο 1515 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1515: Η γονική μέριμνα του ανήλικου τέκνου που γεννήθηκε και παραμένει χωρίς γάμο των γονέων του, ανήκει στη μητέρα του. Ο πατέρας που αναγνωρίζει εκούσια ή δικαστικά το τέκνο αποκτά από την αναγνώριση την γονική μέριμνα, επιμέλεια και φροντίδα του τέκνου και εφαρμόζεται αναλογικά η διάταξη του άρθρου 1513.»
Κατοικία του τέκνου:
Προστίθεται νέο άρθρο στη θέση παλαιότερα καταργηθέντος άρθρου και λαμβάνει αρίθμηση 1519.
«Άρθρο 1519 Στην περίπτωση χωριστής διαβίωσης των γονέων ως τόπος νόμιμης κατοικίας του τέκνου παραμένει ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων, εκτός εάν υπάρχει αντίθετη έγγραφη συμφωνία των γονέων. Για την αλλαγή της νόμιμης κατοικίας του παρόντος άρθρου απαιτείται έγγραφη συμφωνία των γονέων ή απόφαση δικαστηρίου. Το τέκνο διαβιώνει στον τόπο της νόμιμης κατοικίας του και διαμένει ίσο χρόνο στην κατοικία κάθε γονέα, εκτός εάν υπάρχει αντίθετη έγγραφη συμφωνία των γονέων. Με δικαστική απόφαση δεν επιτρέπεται να διαταχθεί, για οποιονδήποτε από τους γονείς, χρόνος διαμονής του τέκνου με αυτόν μικρότερος του 35 % του συνολικού χρόνου του τέκνου, περιλαμβανομένων των διανυκτερεύσεων.»
Προσωπική επικοινωνία:
Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1520 : Το τέκνο όπως και ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχουν αμφότεροι δικαίωμα και υποχρέωση προσωπικής επικοινωνίας. Κάθε γονέας υποχρεούται να διευκολύνει την προσωπική επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα, ιδίως κατά το χρόνο που διαμένει με αυτόν. Ot γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους απώτερους ανιόντες του. εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος. Στις περιπτώσεις των προηγούμενων παραγράφων, τα σχετικά με την επικοινωνία κανονίζονται ειδικότερα από το δικαστήριο.»
Έναρξη ισχύος:
Οι παρούσες διατάξεις ισχύουν από τη δημοσίευση τους στην εφημερίδα της κυβέρνησης και ρυθμίζουν τις οικογενειακές σχέσεις και κάθε συμφωνία ή διαφορά σχετικά με αυτές ανεξάρτητα από το χρόνο γέννησης της.
Οι δικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί μεταρρυθμίζονται, με νεότερη δικαστική απόφαση, μετά από αίτηση οποιουδήποτε από τους γονείς αφού, μετά τη νομοθετική μεταβολή με τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, οι εκδοθείσες δικαστικές αποφάσεις δεν καταλαμβάνονται από το δεδικασμένο.
Αθήνα, 15 Μαρτίου 2017
Pingback: Συνεπιμέλεια και οι βασικές υποχρεώσεις των γονέων 2021
Pingback: Για το νέο σύστημα συνεπιμέλειας | Synepimelia.gr
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχουν τόσες αντιδράσεις για έναν νόμο που κάνει καλό στα παιδιά στους πατεράδες και στις μαμάδες. Επιτέλους επανέρχεται; μια κάποια ισορροπία που θα φέρει τα χαρισμένα ζυγαριά πιο κοντά αναγκάζοντας τα να λειτουργούν σαν φίλοι με γνώμονα το καλό του παιδιού. Αλλά και τα παιδία πιο κοντά και στους δυο τους γονείς. Φυσικά πάντα θα υπάρχουν οι ηλίθιοι και οι ηλίθιες που θα θεωρούν το παιδί κτήμα τους και βαλίτσα που μπορούν να το κάνουν ότι θέλουν αλλά αυτούς θα τους αναλάβουν οι δικαστές. Πραγματικά πρέπει να είναι πολύ ανόητος κάποιος ώστε να μη θέλει την εξέλιξη και να ζητάει να παραμείνει ως έχει ένας αναχρονιστικός άδικος και με βλαβερές προς όλους συνέπειες νόμος του 1983 που κρίθηκε τόσα χρόνια στην πράξη και αποδείχθηκε περίτρανα το ποσο κακός είναι
Αγαπητέ, κύριε, σας πληροφορώ ότι μόνο στο στενο μου περιβάλλον γνωρίζω ήδη 3 άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Στη μία μάλιστα, ο “στοργικος” σύζυγος ξυλοφόρτωνε αγρια τη σύζυγο. Τι γινεται λοιπόν με την κακοποιημένη σύζυγο και την υποχρεωτική συνεπιμελεια; Α, ξέχασα, ας περιμένει αμετάκλητη καταδίκη του ανδρός (σε 4-5 χρόνια, έως κ 10 για κακούργημα) κι έως τότε ας συνεννοειται μαζί του κι ας του δίνει και το παιδί για τον μισό χρόνο!
Εξαίρεση, λέτε; Δεν νομίζω ότι τα στατιστικά της χώρας μας στην ενδοοικογενειακη βία συνηγορούν υπέρ αυτής της άποψης.
Επίσης, μία μερίδα γυναικών, φοβουμενη την υποχρεωτική συνεπιμελεια δεν θα προβάλλει αξιώσεις για διαζυγιο και θα επιλέξει να παραμεινει κατ’αναγκη σ’εναν δυστυχισμένο γάμο, τακτική προσφιλης στην πατριαρχικη μας κοινωνία ως το 1960, του στυλ “κάτσε και σώπαινε για το καλό των παιδιών και της” οικογένειας”.
Όσον αφορά στις γενικεύσεις, οι μόνες που βλέπω είναι από σημαντική μεριδα των λεγόμενων “ενεργών μπαμπάδων” που τσουβάλιαζουν το γυναικείο φύλο και διαιωνίζουν τις μισογυνικες απόψεις τους περί μοχθηρων γυναικών που ραδιουργουν σε βάρος των κακομοιρων ανδρών για να τους αφαιμαξουν οικονομικά. Απόψεις τόσο βαθιά εδραιωμενες, ειδικά στην ελληνική κοινωνία, που χρονολογουνται από την εμφάνιση μας πάνω στη γη κατά την χριστιανική ηθική (βλέπετε προπατορικο αμάρτημα).
Μήπως, λέω, υποκρυπτεται και μια προσπάθεια εδραίωσης της πατριαρχιας στον μοναδικό χώρο στον οποία η γυναίκα είχε ως τωρα μια εξοφθαλμη υπεροχή; Ερωτώ, με ειλικρινή απορία.
Είναι κυρίαρχο το αίτημα όλων σας για ιση μεταχείριση στην επιμέλεια των παιδιών, σε μια κοινωνία στην οποία η ισότητα των δύο φύλων εν ετει 2021 δεν έχει καθολικα εδραιωθεί. Δεν βλέπω να κοπτεται εδώ μέσα κάνεις για την ισότιμη μεταχείριση των γυναικών στον εργασιακό χώρο, όπου δουλεύουν περισσότερες εργατοώρες κι αμείβονται λιγότερα. Οπου αποκλείονται από ανώτερες θέσεις. Όπου δέχονται πάσης φυσεως παρενόχλησεις. Μπορεί η γυναίκα (φίλη, συγγενης, κόρη σας) να κυκλοφορήσει ισότιμα έξω, ντυμενη όπως επιθυμεί και δίχως να δεχτεί τα γλοιωδη, σεξιστικα σχόλια του οποιουδήποτε; Η δίχως να φοβάται και να κινδυνεύει; Δεν νομίζω.
Προτείνω, λοιπόν, όλοι να αγωνιστείτε με το ίδιο σθένος και την ίδια μαχητικοτητα για μια ισότιμη κοινωνία, γιατί, πίσω από τις απαιτήσεις κάποιων σας διαφαίνονται ξεκάθαρα, αλλά κίνητρα από το “πολύπαθο” συμφέρον του παιδιου.
Εν κατακλείδι, θέτω τους ανω προβληματισμούς σ’ ένα πολύπλευρο ζήτημα.
Γ. Π.
Δηλαδή μας λες ότι επειδή σε κάποιος τομείς της κοινωνίας υπάρχει όπως όλοι παραδέχονται ανισότητα των γυναικών αυτό είναι σωστό να αντισταθμίζεται με ανισότητα σε βάρος των αντρών στο θέμα των παιδιών. Πραγματικά πολύ θλιβερή η προσέγγιση σου, δείχνει ότι το μίσος σου για τους άντρες ξεπερνάει το ενδιαφέρον σου για τα παιδιά.
2α αυτη που λετε οτι ετρωγε ξυλο μπορει να μη ξαναδει τον πρωην συζυγο της ποτε και οι αλλαγες του παιδιου να γινονται στο σχολειο. Το παιδι δε φταιει σε τιποτα να χασει τον εναν γονιο του αν δε τα βρισκουν οι γονεις. Και στις πιο πολλες περιπτωσεις το ξυλο αποδεικνιεται ψευτικο ενω η γονεϊκη αποξενωση εγινεψπλεον γεννοκτονια στην Ελλαδα..
Σε όλα τα σχόλια βλέπω μία επίθεση στις γυναίκες μητέρες που χρησιμοποιούν τα παιδιά τους για εκβιασμό. Φυσικά και θα υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι όλοι οι πατεράδες δεν έχουν καμία ευθύνη, δεν κάνουν καμία αυτοκριτική ως προς το γιατί έφτασαν να μην μπορούν να χωρίσουν αρμονικά. Μετά σχόλια τύπου ότι έρευνες δείχνουν τη σημασία του να έχει το παιδί δύο γονείς ετερόφυλους, καλό θα είναι να βάζετε και καμία σύγχρονη και αποδεδειγμένη έρευνα ως αναφορά όταν κάνετε τέτοιες δηλώσεις (και αν βρείτε κάτι γράψτε μου), καταδικάζοντας έτσι παιδιά ορφανά, μονογονεϊκής οικογένειας, παιδιά υιοθετημένα από ετερόφυλα ή ομόφυλα ζευγάρια. Καλό είναι να παραδεχτούμε, γιατί παιδιά ήμασταν κι μεις κάποτε, ότι τα παιδιά χρειάζονται ήρεμο περιβάλλον, αγάπη και υποστήριξη. Προϋποθέσεις γι αυτά δεν είναι απαραταίτητα x αριθμός ανθρώπων στάνταρ φύλου. Επίσης πού είναι ο κανόνας ότι οι γυναίκες κάθονται με την καφεδάρα τους όταν οι άντρες ξοδεύουν χρόνο να παίζουν μαζί με το παιδί τους, άρα και γι’αυτό είναι απαραίτητη η συνεπιμέλεια; Καλό είναι να σκεφτούμε έξω από το ατομικό μας παράδειγμα και τα νεύρα απέναντι στον σύντροφό μας και να δούμε συνολικά τι θα επιφέρει ένας τέτοιος νόμος στα παιδιά που θα γίνουν μπαλάκι μεταξύ ανθρώπων, και όχι απαραίτητα για το συμφέρον τους. Ακριβώς επειδή κάθε περίπτωση είναι εξατομικευμένη είναι επικίνδυνο για το παιδί να εφαρμοστούν τέτοιοι νόμοι.
Οταν θα χωρισει ο γιος σου και θα βλεπει το παιδι του με το σταγονομετρο να μας πεις τα ιδια.. Κυρια Κωστα..
Μια τρομακτική πτυχή που αποσιωπάται παντελώς από το προς νομοθέτηση προσχέδιο αφορά το σύνδρομο αποξένωσης Ενήλικων παιδιών ή αναπήρων Ενηλίκων παιδιών, εφ’ όσον διαμένουν και συνοικούν με ένα γονέα. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μετά την ενηλικίωση ξεκινά η αποξένωση. Περιμένουν πως και πως να γίνουν τα παιδιά 18 και αμέσως μετά εφ όσον έχουν την οικονομική δύναμη αποκλείουν τον άλλο γονέα. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό όταν υπάρχει ανάπηρο παιδί που έχει για το αποξενωτή γονιό και τον προσπορισμό του επιδόματος αναπηρίας του. Πρέπει να προστεθεί διάταξη πως η επικοινωνία είναι υποχρεωτική όσο διαμένουν σε οικία ενός από τους δύο γονείς τα Ενήλικα παιδιά και δεν έχουν δική τους κατοικία διαμονής.
Το νομοσχεδιο ειναι ολέθρια για την ψυχικη ισορροπία του παιδιού οταν διαφωνούν οι χωρισμένοι γονείς
Η επιμελεια πρεπει να ανήκει σε έναν μόνο γονιό τον καλλιτερο σύμφωνα με το συμφέρον του παιδιου
Ο Δικαστης πρεπει να μπορει να κρίνει in congreto την κάθε περίπτωση και όχι να αναγκάζεται απο το νομο να αποφαίνεται για συνεπιμελεια πρακτικά ανεφάρμοστο αφου αν οι χωρισμένοι γονείς μπορούσαν να συνεννοηθούν θα ρυθμίζονται το θεμα μεταξυ τους χωρις να τρέχουν στα Δικαστήρια
Ελπίζω να μην ψηφιστεί όπως προτείνεται η δήθεν σύγχρονη διάταξη γιατι διαφορετικα αντι να λύσει θα δημιουργήσει απίστευτα προβλήματα στα δυο μέρη και απίστευτο διχασμό στα παιδια
Σωστά λέτε ότι είναι ολέθριο για τα παιδιά αν διαφωνούν οι γονείς. Οι γονείς διαφωνούν γιατί ένας ξέρει ότι αν πάει στο δικαστήριο θα τα πάρει όλα με πρώτο το παίδί. Αν λοιπόν τα επαιρναν 50 – 50 απο΄το δικαστή δεν θα είχαν λόγο να διαφωνούν αλλά θα προτιμούσαν να συμφωνήσουν από την αρχή με συμφωνητικό πως θα μεγαλώσουν το παιδί. Αν δεν υπήρχαν σήμερα προβλήματα δε θα συζητούσαμε για νέα διάταξη. Η λύση δεν έρχεται από το παρελθόν αλλά από το μέλλον!
Βέβαια in concreto θα πρέπει να κρίνει ο δικαστής αν κάποιος από τους γονείς (που όλοι θα έχουν τα 50 50 δικαιώματα και υποχρεώσεις) είναι αποδεδειγμένα κακός και πρέπει να εξαιρεθεί. Δεν φαντάζομαι να εννοείτε ότι όλοι είναι κακοί και μόνο αν κάποιος αποδείξει ότι είναι καλός θα μπορεί να είναι γονέας…
Μα κα Μπαλτά αν μπορούσαν να συνεννοηθούν οι γονείς δεν θα υπήρχαν ασφαλιστικά μέτρα παρά μόνο σε αξιόποινες πράξεις. Η νομολογία των τελευταίων περίπου 40 ετών επιτάσει ότι εκτός αν η μητέρα είαναι επικίνδυνη για το παιδί τότε παίρνει de facto την επιμέλεια.Δηλαδή 40 χρόνια τώρα κανένας πατέρας από τους χιλιάδες δεν ήταν ικανός να αναλάβει την επιμέλεια του παιδιού του; Στην τελική το παιδί το ρωτήσαμε αν θέλει να περνάει περισσότερο χρόνο με τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια;
Οταν ο νομος δινει 98%επιμελεια στη μανα αρα δε δινει την επιμελεια στον καλυτερο.. Και να μας πεις τα ιδια αν θα χωρισει ο αδερφος σου η ο γιος σου..
Εμενα με απατησε μεσα στον γαμο εχω 2 μικρα παιδια και με γκομενο θελει να παντρευτει και με εκβιαζει νε τα παιδια.Θελει διαζυγιο και να εχει την επιμελεια εκεινη.δεν θελει συνεπιμελεια,!Τωρα με τον νεο νομο θα αλλαξουν πολκα υπερ των κσκομοιρων απατημενων πατεραδων που κ δεν εβλεπαν τα παιδια τους και διατροφη εδιναν.!!
Θα ψηφιστεί τον επόμενο μήνα ( Απρίλιο)εν έτη 2021 έχω διάβασει .
Δυστυχώς οι μανάδες έχουν τον νόμο και τον “κόσμο” με το μέρος τους με αποτέλεσμα για το αυτονόητο , να καταλήγεις μονίμως στα δικαστήρια με τους δικηγόρους να τρίβουν τα χέρια τους και με σένα να χάνεις χρόνο από την εξέλιξη των παιδιών σου…σε άλλα κράτη αυτό έχει ληθει….εδω….Ελλαδαρα
Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που αναφερατε . Το “δυστύχημα” που ονομάζεται Ελλάδα το βίωσα και βιώνω κι εγώ όπως εσείς , και ως πατέρας εκτός των άλλων . Χρειάζεται να έχουμε υπομονή λοιπόν : το παιδί θα μεγαλώσει και θα καταλαβει εφόσον η παρουσία μας ως πατεράδες θα είναι η μεγαλύτερη δυνατή . Καλή μας δυναμη !
Θα μιλήσω ως μητέρα αγαμη, που συζει με τον πατέρα του παιδιου της, αλλά θέλει να τον χωρίσει, μα διστάζει γιατί αυτός ζητά συνεπιμελεια.
Γιατί λοιπον να στερηθω την παρουσία του παιδιου μου, επειδή δεν ανέχομαι πλέον την παροιμιώδη ανευθυνοτητα του συντρόφου μου; Που ναι μεν παίζει και πολύ δημιουργικά με το παιδι – οφείλω να ομολογήσω–αλλά αποφευγει τις ευθύνες του και συμμετέχει μόνο στα “ευχαριστα”; Που στα 13 χρόνια συμβιωσης, δούλεψε τα 5μιση, γιατί επαναπαυτηκε και δεν έψαχνε δουλειά; Που ακόμη και στη γέννα του παιδιου του δεν ανασκουμπωθηκε κάτι να κάνει κ την πλήρωσαν τελικά οι γονείς μου; Που έρχονταν λογαριασμοί Δεκο και σφυρίζε αδιάφορα στην ερώτηση μου πως θα πληρωθούν;
Και ναι εγώ είμαι εργαζόμενη μητέρα (δεν πίνουμε όλες οι μητέρες καφεδάκια!) κ για 3 χρόνια αναγκάστηκα να βρω και δεύτερη εργασία για να κάθεται ο σύντροφος. Και τώρα που επιτέλους δουλεύει, ασχολείται με το παιδι γιατί δεν προσφέρει, παρά ελάχιστα στο σπίτι. Για πείτε μου πόσο να παίξω με το παιδι, όταν το πρωί εργάζομαι (με ευνοϊκό ωραριο, ομολογώ) και από τη μεσημέρι και μετά είμαι η “δουλαρα” του σπιτιού; Μέχρι και τα καζανάκια και το ρεγουλαρισμα ντουλαπιων εγώ τα μερεμέτιαζω!
Παρολαυτα τελικά βρίσκω χρόνο να ασχοληθώ και να βγάλω και βόλτα το παιδι. Με μηδέν προσωπικό χρόνο όμως, εν αντιθέσει με τον σύντροφο.
Ο οποίο είναι αγαπητός γιατί κάνει κι όλα δωράκια. Δωράκια και παιχνίδι! Τι άλλο θέλει ένα παιδί;
Θέλει πολλά αλλα, “άχαρα” και “κουραστικά” που δεν φαίνονται, αλλά κάποιος κοπιάζει γι αυτά, δίχως να παίρνει την ταμπέλα του ευχάριστου γονιού.
Φυσικά και θέλω ο μικρος να τον βλέπει και να μην χάσει επαφή με τον πατέρα του. Κι ο πατέρας του το ξέρει ότι με νοιάζει η ψυχολογία του παιδιου και “πατάει” εκεί. Εκβιαζει ότι αν χωρίσουμε, θα φύγει Αθήνα, στο πατρικό του, (ενώ διαμενουμε μόνιμα, με σπίτι δικό μου Θεσσαλονίκη κι ενώ η εργασία του είναι επίσης Θεσσαλονίκη! ) αλλά υποχρεούμαι (!!!) να του κατεβάζω το παιδι. Και μου ζήτησε πλαγιως, σε περίπτωση χωρισμού μας, το επίδομα τεκνου για να καλύπτει τα έξοδα μετακίνησης για να δει το παιδι του. Δηλαδή, απαιτεί και διατροφή γιατί, (όπως λέει) έχω λεφτά! Θα μείνει Θεσσαλονίκη μόνο αν του δώσω συνεπιμελεια! Και τώρα πείτε μου πως να συνεννοηθεις μ’εναν άνθρωπο τόσο παραλόγο για να δώσεις και συνεπιμελεια; Και σας πείθει ότι ζητά συνεπιμελεια για το καλό του παιδιου ή για τον εγωισμό του;
Κάθε περίπτωση δεν είναι ίδια, λοιπόν. Ας μην γενικεύουμε.
Αν είχα σύντροφο μου κάποιον από εσάς, κύριοι, τότε θα το σκεφτόμουν πολύ διαφορετικά.
Ευχαριστώ για τον χώρο έκφρασης.
Γ. Π.
Μα κυρία μου αυτό ζητάμε να αναλάβουμε οι μπαμπάδες. Το 50% της ευθύνης στο σύνολό της.Επειδή λοιπόν ένα μέρος των γυναικών αποτυπώνει την ευθύνη μόνο στο ποσό της διατροφής και θεωρεί ότι αυτό ειναι το μερίδιο της παρουσίας που αντιστοιχεί στον πατέρα πρέπει να έρθει ό νόμος και να “επιβάλλει” και στους δύο το συμφέρον του παιδιού. Που κατά τις μελέτες ειδικών συναφούς επαγγέλματος είναι η απρόσκοπτη επικοινωνία και διαβίωση με τους δυο γονείς. Και τέλος πάντων αν τα πράγματα είναι έτσι όπως τα λέτε για μια περίπτωση δεν μπορούν να καούν όλες.Μπορούν να αναφερθούν αντίστοιχες περιπτώσεις γυναικών με τραγική συμπεριφορά που όμως θα ήταν άδικο να οδηγήσουν σε γενικεύσεις.
Κατά τον νέο νόμο η νόμιμη κατοικία του τέκνου είναι η τελευταία κατοικία του ζευγαριού πριν το διαζύγιο/λυση της κοινής ζωής. Η κατοικία του παιδιού σε άλλο νόμο χριζεται παράνομη. Τέλος αν έχετε αποδεικτικά στοιχεία (ένσημα κτλ) του συζύγου που να αποδυκνυουν ότι εργαζόταν για λιγότερο χρονικό διάστημα από όσο εσείς μπορείτε να τα παρουσιάσετε στο δικαστήριο ως αποδεικτικά για ελλειπή γονική παροχή. Σε αυτές τις περιπτώσεις η συνεπιμελεια δεν ισχύει για τους διαζευγμένους. Μην αφήνετε κανέναν να σας εκβιάζει. Ο νόμος είναι πάντα με το μέρος του υπεύθυνου γονιου. Βρείτε έναν καλό δικηγόρο και ελευθερωθείτε από τοξικους συντροφους.
Πρέπει να δούμε πως ερμηνεύει η νομολογία το “γονέας που διαμένει”.
Σχετικά με την διατροφή αλλάζει??η παραμένει η ίδια..τι ισχύει??καταλάβατε τι λέω??
Με τη συνεπιμέλεια και οι δύο γονείς, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, συνεισφέρουν στις τακτικές δαπάνες του παιδιού (π.χ. φροντιστήριο, σπορ, ασφάλιση, υγεία…) και ο καθένας πληρώνει το σπίτι και το φαγητό μέσα σε αυτό αφού θα το έχουν σε ίσο χρόνο.
Με το νομοσχέδιο που κυκλοφόρησε το μόνο μέλημα του είναι το να μη σταματήσουν να πληρώνονται διατροφές, να γίνονται δίκες, να περνάνε όλοι καλά, εκτός από αυτούς που πρέπει : το παιδί.
Οταν ο νομος δινει 98%επιμελεια στη μανα αρα δε δινει την επιμελεια στον καλυτερο.. Και να μας πεις τα ιδια αν θα χωρισει ο αδερφος σου η ο γιος σου..
Καταληλοτητα λενε τα δικαστηρια στην μητερα κατα 98% .πιστευω οτι αν δεν ηξερε ο δικαστης το φυλλο του καθε γονεα που καταθετει αιτησεις για επιμελεια ο δικαστης πολυ δυσκολα θα ξεχωριζε ποιος ειναι ικανοτερος πολλες φορες μπορει να ηταν και ικανοτερος ο πατερας απλα αυτη την στιγμη πανε με αυτη την νοοτροπια του 98% στην μητερα η επιμελεια.
Και το 2% ειναι ακρεες περιπτωσεις που χανουν την επιμελεια,
Συνεπιμελεια και ισος χρονος και για τους δυο γονεις και τα παιδια ειναι οτι καλυτερο καλο ειναι να μπουν στο συρταρι οποιες διαφωνιες υπαρχουν μεταξυ γονεων και να κοιταξουν το συμφερον του παιδιου κακως χρειαζεται η πολιτεια να θεσπιζει τετοιους νομους που ειναι αυτονοητο οτι πρεπει να συμφωνουν η γονεις απο μονοι τους.
Η φυση για να γεννηθει ενα παιδι θελει 2 ανθρωπους δεν καταλαβαινω τοτε γιατι ενα παιδι πρεπει να μεγαλωνει με εναν γονεα και τον αλλο επισκεπτη και υπαρχουν ανθρωποι που αντιστεκονται στο να μην υπαρχει συνεπιμελεια.
ΩΡΑΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΕΣΤΕ ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟΝΟΜΟΥ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΧΕΙΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 2017 ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ. ΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΒΙΩΝΟΥΝ ΑΣΧΗΜΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΡΩΤΑΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΘΕΛΟΥΝ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ????ΕΓΩ ΒΛΕΠΩ ΕΝΑ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΕΞΩ ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΗΛΙΚΙΕΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΓΙΑ 9 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΝΑ ΡΩΤΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ. ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΑΡΜΟΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΟΠΟΤΕ ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ.ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΛΕΙ ΟΡΙΑ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ.ΑΛΛΩΣΤΕ ΓΙ ΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ .ΟΣΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ .ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ 2017 ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ.
ΑΛΕΞ, έχω πραγματικά τρομάξει με την προπαγάνδα που έχει στηθεί υπερ υποχρεωτικής συνεπιμελειας.Και αυτο το διαπιστώνω γιατι δεν ακουγονται διαφορετικές φωνές παρα όλα τα μέσα ειναι ευθυγραμμισμένα να μας σερβιρουν την ” πιπιλα” οτι το να γινει το παιδι μπάλα του τένις ειναι καλό για την ψυχική του υγεία. και οτι ολες οι μαμαδες ειναι οι μεγαιρες που στερουν απο τους μπαμπάδες τα παιδια τους.
Ακούστε λοιπον την ιστορία μιας ακομα…”.μέγαιρας”…!!!!
Θελω να καταθεσω την ιστορια μου λοιπον για να μου πουν ολοι αυτοί που φωνάζουν και χαριεντίζονται στα μέσα τί θα πρεπει να γινει στη δική μου περίπτωση:
Mε τον πατέρα του μικρού γνωριστήκαμε πριν μερικά χρόνια. Ο πατέρας του μικρού ήταν διαζευγμένος απο προηγούμενο γάμο και όταν γνωριστήκαμε μου έλεγε συχνά πυκνά οτι είμαστε ενήλικες, ξέρουμε τι θέλουμε και αυτη η σχέση είτε θα παει γρήγορα μπροστά ή γρηογρα θα χωρίσουμε. Τον εμπιστεύτηκα!
Στο χρόνο πάνω τη σχέσης μου ζήτησε ο ίδιος να κάνουμε παιδι, παρόλο που δε συγκατοικούσαμε αλλα θεώρησα οτι οντας ενήλικας (42 χρονων αυτος, 37 εγω) ξέρουμε οτι ένα παιδι θα μας αλλαξει τη ζωή και ειμαστε και οι δυο ετοιμοι για αυτο. Εγώ ήμουν ετοιμη…
Καπου εκει ξεκινησε το τσιρκο γιατι οταν εμεινα έγκυος, άρχισε να προβαλει δικαιολογιες οτι δεν ειναι ετοιμος ακομα να συγκατοικήσουμε (!) και καταλαβα οτι δεν ηταν τα λόγια του σε ευθεία με τις σκέψεις του και φτάσαμε (άκουσον άκουσον) να ερθει να μείνει στον 8 μήνα της εγκυμοσύνης ενω εγώ όλο το περασμένο διάστημα αυτοεξυπηρετούμουν, διέμενα μόνη μου στο διαμέρισμά μου. Σε όλο το διάστημα της εγκυμοσύνης με έκρινε απο το σπίτι του (οπου σημειωτέον διέμενε με τη μαμα του και τη φροντιζε γιατι ηταν υπερήλικας). Δηλαδη πότε μαλώναμε για το αν θα γεννησω σε δημόσιο ή ιδιωτικό νοσοκομείο. Ποτε με έλεγε χοντρη (στην εγκυμοσύνη) και άλλα πολλά τετοια λουλούδια…
Στον 8ο μηνα της εγκυμοσύνης (τέλος 8ου μηνα) πάνω σε καυγά μας μου ρίχνει το πρώτο μπάτσο. Καπου εκει σε λουζει ο κρυος ιδρώτας γιατι λες κατι δε διάβασα καλά απο την αρχη. Ο γάμος μας έγινε στον 9ο μήνα και όχι για καποιο άλλο λόγο αλλα για να μην έχει ο ιδιος θέμα με τα διαδικαστικά και τη γραφειοκρατεια της αναγνώρισης. Δεν παντρεύτηκα χαρούμενη γιατι ειχα λάβει ήδη το πρώτο σημάδι.
Πάμε στη λοχεια τώρα. Κατά τη λοχεία εκτυλίχθηκαν ακομα άλλα 4 περιστατικά βίας κατα τα οποία σε ένα απο αυτά έφαγα παπουτσιά και ενώ κρατούσα το μωρο.
Μετά απο ένα μακρό διάστημα (7 μηνων) διάστασης οπου ερχοταν και εβλεπε οποτε ήθελε το μωρο, ξεκινησαν τα δικαστήρια με αντιδικία ένα απόγευμα που αρνήθηκα να πάμε το μωρο στη μητέρα του γιατι ειχα δουλεια.
Θέλετε κι άλλα?
Δηλαδη εγω με αυτον τον ανθρωπο εχω MONO 2 μηνες κοινου βιου (θα μπορούσατε να με πειτε και παρένθετη). Oχι μονο δεν μαθαμε ποτέ να συνεργαζόμαστε, αλλα μου έμαθε ο συγκεκριμένος οτι λύνει τις διαφορές του με ξύλο ή απειλές… Έφυγε απο το σπιτι, μετά απο 6 συνολικές φορές βίαιων περιστατικών και τελικά αποχώρησε οταν το μωρο ήταν 2 μηνων. (ισα που έμεινε στο τελος τη λοχειας μου)
Με το μωράκι αυτο που ειναι ακομα νήπιο (κοντα 2 ετων) ζουμε μια ήρεμη ζωή που έρχεται να αναστατωθεί όποτε ο μπαμπάς του έχει ψυχαναγκασμούς του τύπου (το παιδι δεν ειναι καλα α νεπτυγμένο, δε μιλαει καλα ακομα κτλ…) και δημιουργειται το χάος (και φανταστείτε οτι εχω και την προσωρινή επιμελεια!)
Μου έχει ”υποσχεθει” ( επειδή του κατετέθη μήνυση για ενδοοικογενειακή) οτι θα φροντισει να μου κανει τη ζωή κόλαση και οτι αν στο μέλλον λέω μαύρο θα μου λέει άσπρο (αν πω πχ ιδιωτικο σχολειο μου λεει θα πηγαινουμε στα δικαστηρια γιατι θα λεει δημοσιο)
Αυτος ο μπαμπας κλαιγεται για τη διατροφή που δινει και έδωσε το καλοκαιρι εισαγγελικές παραγγελίες σε προσωρινό εργοδοότη (κάνοντάς με ρεζίλι) για να παει στο δικαστήριο τα οποια εισοδήματά μου και να μειώσει τη διατροφή. (με τις ενέργειές του αυτές, δημιουργήθηκε θέμα με την εταιρεία και δεν πιστευω οτι θα ξανασυνεργαστώ αμεσα ή και ποτέ…)
Θέλετε και άλλα απο τη λίστα?
Εσεις όλοι οι υπέρμαχοι λοιπον της συνεπιμέλειας που θέλετε να επιβληθεί, θέλετε να μου πείτε οτι το παιδί μας θα βγει ορθό μέσα από όλο αυτό τον πόλεμο των Cramer?
ΕΜΕΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΤΕ ΜΟΥ ΝΑ ΑΜΦΙΒΆΛΛΩ…
Άν οι γονείς είχαν καλές σχέσεις δεν θα χρειαζόντουσαν τα δικαστήρια και δεν θα χωρίζανε. Επειδή γεννούν οι γυναίκες δεν σημαίνει ότι τους ανήκουν τα παιδιά. Οι μητέρες επηρεάζουν τα παιδιά και εργαλειοποιούν τα παιδιά για να πάρουν χρήματα από τους πατεράδες και να πλήξουν τον πατέρα με κάθε τρόπο. Εγώ είμαι πατέρας 3 ανήλικων και η συνονόματη σας, πρώην σύζυγος που δεν κάνει ούτε αίτηση για διαζύγιο, γιατί έμαθε πως δεν δικαιούται διατροφή, με αποκόβει από τα παιδιά συστηματικά με το έτσι θέλω.
Σε όλη μας την κοινή ζωή ποτέ δεν δούλεψε και θέλει να συντηρώ αυτή και τα παιδιά μας, ενώ αυτή πιστεύει πως θα κάνει ότι θέλει.
Η κατάσταση εύκολα ξεφεύγει. Δεν είμαστε θεοί, άνθρωποι είμαστε.
Δέν αποφασίζουν τα ανήλικα τέκνα.
Οι ενήλικες αποφασίζουν και αυτούς πρέπει να τους ερμηνεύει και να τους ορίζει ο νόμος, αλλιώς είμαστε δίποδα. Αλλίμονο άν ο κάθε γονέας έκανε ότι ήθελε με τα παιδιά του. Αλίμονο στο μικρό παιδί που μεγαλώνοντας θα ψάχνει ένα πατέρα που τον έδιωξε ο νόμος και η μάνα του, απο κοντά του και έκανε άλλη οικογένεια και ζεί σε άλλο μέρος του κόσμου.
Μήπως νομίζετε οτι μετά απο 3-4 τέκνα ο άντρας δεν θα ξανατεκνοποιήσει με μιά άλλη γυναίκα?
Μήπως νομίζετε οτι ο άντρας τεκνοποποιεί για την απόλαυση του ή για την επιβεβαίωση του?
Τα παιδιά μας τα κάνουμε επειδή τα θέλουμε. Και θέλουμε να τα κάνουμε σωστούς, δίκαιους και άξιους ανθρώπους. Πώς θα γίνουν όλα τα παραπάνω άν βιώνουν την αδικία απο την ίδια τους τη μάνα?
Εκτός επιβεβαιωμένων νομικά εξαιρέσαιων( ναρκομανών κτλ) τα παιδιά επιβάλετε να έχουν επαφή με τον πατέρα. Αυτό λένε οι γυναίκες παιδοψυχολόγοι και μάνες εκ’ των οποίων κάποιες έιναι χωρισμένες και οι πανεπιστημιακοί καθηγητές παιδοψυχολογίας.
Έχουν γίνει μελέτες. Θα αμφισβητίσουμε και τις μελέτες τους επειδή δεν συμφέρουν τις μανάδες? Ποιά μάνα μπορεί να παίξει και να ασχοληθεί όπως ασχολείται ο πατέρας με τα παιδιά του?
Ή μήπως νομίζετε οτι να πάτε τα παιδιά για να παίξουν με άλλα παιδιά και να πιείτε εσείς τα καφεδάκια σας είναι ενασχόληση με τα παιδιά? ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ πρέπει να είναι το ελάχιστο, όχι 1/3 του χρόνου.
Είμαι πατερας δυο ανηλίκων τέκνων κ εχω συνεπιμελεια.εισαι όχι μόνο σωστός, απλώς το κείμενο σου τα σπάει.. Εγώ στην ουσία αγόρασα την συνεπιμελεια για πολλους λόγους που αναφέρεις στο κείμενο σου, δηλαδή δίνω κ διατροφή ενώ δεν πρέπει! Και αυτό για να μπορώ να βλέπω τα παιδια μου κάθε μέρα. Η συνεπιμελεια έχει πολλαπλα ωφέλη για τα παιδια, τόσα που η “μανουλες” δεν μπορουν να διαχειριστούν γιατί χάνουν το πανω χέρι σε πολλα θέματα. Respect.
Έχεις απόλυτο δίκιο.
Σε μια ευνομούμενη κοινωνία, οι νόμοι και το κράτος δικαίου θα έπρεπε να αποτρέπουν τις “υπέροχες μανάδες” ακόμη και να σκεφτούν ότι μπορούν να επηρεάσουν τα παιδιά τους, να τα χειραγωγήσουν και να τα χρησιμοποιήσουν για να πλήξουν τον πατέρα τους με κάθε τρόπο.
Όπως πολύ σωστά αναφέρεις:
” Αλίμονο αν ο κάθε γονέας έκανε ότι ήθελε με τα παιδιά του. Αλίμονο στο μικρό παιδί που μεγαλώνοντας θα ψάχνει ένα πατέρα που τον έδιωξε ο νόμος και η μάνα του, από κοντά του”.
Μπορεί ο νόμος ή η πολιτεία σήμερα να αποτρέψει αυτά τα φαινόμενα;
ΟΧΙ δεν μπορεί, γιατί αν μπορούσε τότε δεν θα τα βίωνα κι εγώ ο ίδιος, όπως και τόσοι χιλιάδες άλλοι “ΓΟΝΕΙΣ” (κατά το 98% μπαμπάδες).
Το κείμενό σου τα λέει όλα. Respect κι από μένα.
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ Σ ΕΝΑ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΔΙΚΟΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΓΟΝΕΑΣ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ.
ΒΕΒΑΙΑΙΑ Η ΜΑΓΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΟΝΕΙΣ ΚΙ ΟΧΙ ”ΕΛΑ ΜΩΡΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ, ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΠΑΘΑΜΕ?”
Η ΠΡΩΗΝ ΣΥΖΗΓΟΣ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΑΣ(4,5 ΕΤΩΝ)
ΜΟΛΙΣ ΠΗΡΑΜΕ ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΧΑΡΤΙ(ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ) ΕΤΡΕΞΕ ΑΜΕΣΩΣ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕ ΞΑΝΑΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΙΟΤΙ ΧΩΡΙΣΑΜΕ, Η ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΩΣ ΜΗ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΗ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙ Ε ΜΑΙΛ ΚΑΙ ΕΠΑΨΕ ΝΑ Μ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ, ΕΤΣΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΤΗΣ ΠΑΩ ΕΠΙΣΗΜΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ-ΠΑΙΔΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΟΡΦΩΘΕΙ.
ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΒΙΩΜΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΕΞΙΣΤΟΡΙΣΩ ΕΙΝΑΙ΄΄ΟΤΙ ΕΝΩ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΑΝ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΑΚΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΥ(ΕΓΩ Η ΠΡΩΗΝ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΚΟΡΗ ΜΑΣ) ΣΕ ΑΝΑΜΟΝΗ ΓΙΑ ΕΞΕΤΑΣΗ, ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΜΕ ΡΩΤΑΕΙ ΧΑΜΗΛΟΦΩΝΑ ΣΤΟ ΑΦΤΙ ΄΄ΜΠΑΜΠΑ Η ΜΑΜΑ ΛΕΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΜΑΛ….ΑΣ, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ????
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠ ΤΑ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ…. ΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΙ ΠΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΚΟ???
ΑΥΤΗ Η ΒΙΑ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠ ΤΗΣ ΜΠΕΚΑΤΩΡΟΥ??
ΛΟΙΠΟΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ 49 ΕΤΩΝ Μ ΕΝΑ ΓΙΟ 17 ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΡΗ 4,5
ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΡΥΘΜΙΣΩ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΜΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΤΕ ΕΧΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ,
ΕΧΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΙΔΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΟΥΣ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ(ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΑΠ ΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ) ΚΑΙ Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΘΕ 5 ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ.
ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΤΑΝ ΜΟΙΡΑΖΟΥΜΕ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ.
ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΤΑΘΕΣΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΡΘΗΣ ΓΟΝΕΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ “ΑΝ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΩΣ ΓΟΝΕΙΣ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΤΟΙΧΟΣ, Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΛΑΣΠΗ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΤΑ ΤΟΥΒΛΑ Η΄ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ, ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΟΙΧΟΣ (ΤΟ ΠΑΙΔΙ) ΠΟΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ Η ΛΑΣΠΗ Η΄ ΤΑ ΤΟΥΒΛΑ?????????????
ΑΣ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΘΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!
ΛΕΓΟΜΑΙ ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΛΑΝΤΖΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΣΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ Η ΠΡΩΗΝ ΜΟΥ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ….