Σε κάθε οικογένεια, κάθε μορφωτικού, κοινωνικού ή οικονομικού επιπέδου μπορεί να συναντηθεί συναισθηματική κακοποίηση από γονείς προς το παιδί, παρά το ότι οι περισσότεροι γονείς θέλουν το καλό των παιδιών τους.
Η συναισθηματική κακοποίηση είναι μια επίθεση προς την ψυχή του παιδιού όπως ακριβώς η σωματική κακοποίηση είναι μια επίθεση προς το σώμα του παιδιού.
Ένα παιδί που τρομοκρατείται, ταπεινώνεται, εξευτελίζεται, ντροπιάζεται, βιώνει την αδιαφορία και το ότι οι γονείς του το αγνοούν, υποφέρει με τον ίδιο τρόπο που υποφέρει το παιδί που δέχεται κτυπήματα.
Τα παιδιά που – ακόμα και αν δέχονται τη σωστή υλική φροντίδα – στερούνται από τη βασική συναισθηματική ανατροφή, είναι πιθανό να εξελιχθούν σε αγχώδη, ανασφαλή παιδιά, με καθυστέρηση στην ανάπτυξη και με χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Τα συναισθηματικά κακοποιημένα παιδιά μεγαλώνουν πιστεύοντας ότι είναι ανεπαρκή ή ότι υστερούν με κάποιο τρόπο.
Ακριβώς από τέτοιες συμπεριφορές, όπως ανασφάλεια, χαμηλή αυτοεκτίμηση, πρόκληση καταστροφών, πράξεις θυμού όπως π.χ. εμπρησμοί, αποστασιοποίηση, κατάχρηση ουσιών ή αλκοόλ, τάσεις αυτοκτονίας, δυσκολία στη δημιουργία σχέσεων και αστάθεια στην εργασία, καταλαβαίνει ο ειδικός ότι το παιδί υπέστη συναισθηματική κακοποίηση.
Κατά το διάστημα που υφίσταται το παιδί την κακοποίηση είναι ιδιαίτερα δύσκολο αυτή ν’ ανιχνευθεί. Και αυτό γιατί οι πληγές από την συναισθηματική κακοποίηση, αντίθετα με τις πληγές από τη σωματική, είναι κρυφές και δύσκολο ν’ ανιχνευθούν.
Γιατί όμως κακοποιούν οι γονείς ; Μπορεί οι γονείς να πάσχουν οι ίδιοι από άγχος από μειωμένη ικανότητα ν’ ανταποκριθούν στο ρόλο του γονέα, από κοινωνική απομόνωση, από έλλειψη μέσων περιλαμβανομένων των οικονομικών, από έλλειψη στόχων …
Μπορεί απλά να συμβαίνει γιατί οι ίδιοι οι γονείς κακοποιήθηκαν οι ίδιοι συναισθηματικά όταν ήσαν παιδιά !
Το τραγικό όμως είναι ότι τα κακοποιημένα παιδιά όταν με την σειρά τους γίνουν γονείς θα κακοποιούν τα δικά τους παιδιά για να συνεχίζει αέναα ο κύκλος της κακοποίησης. Ποιός θα τον διασπάσει ;
