Πολύ εύστοχος ο τίτλος ΔΕΣΜΟΙ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ.
Νοέμβριος 2015
Αφού δύο άνθρωποι χώρισαν, πως γίνεται ν’ απασχολεί ο ένας τον άλλο περισσότερο ίσως απ’ ότι όταν ήσαν παντρεμένοι ;
Την απάντηση θα την βρούμε στην συμπεριφορά του ενός πρώην συζύγου :
Αυτός που κακοποιούσε μέσα στον γάμο θα συνεχίσει να το κάνει και μετά.
Αυτός που συνένοχα αποδεχόταν την κακοποίηση θα το κάνει και μετά.
Ο δικαστής θα επιβραβεύσει τον κακοποιητή.
Σήμερα αυτή η οπτική γωνία φαίνεται γραφική.
“Φταίνε και οι δύο”.
Και όμως, πιο πολύ φταίει η συλλογική άγνοια και η συλλογική ανικανότητα χειρισμού υποθέσεων που πηγάζουν από την ψυχολογική βία που ασκεί ο απέναντι.
ΚΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Αν και οι δύο γονείς τους είχαν εξασφαλίσει ίσο χρόνο και φροντίδα μέσα στη συγκατοίκηση, πιθανώς οι συνθήκες του χωρισμού να ήσαν διαφορετικές.
Αν και οι δύο γονείς μεγάλωναν με κοινή ανατροφή μετά τη διάσταση και το διαζύγιο τα παιδιά τους, δηλαδή με ίσο χρόνο και φροντίδα, ίσως να ένοιωθαν ελεύθεροι και οι δύο και χωρίς εντάσεις.
Αν η γυναίκα τα μεγαλώνει με αποκλειστική επιμέλεια , ναί, τότε νοιώθεο δέσμια του διαζυγίου της, νοιώθει δηλαδή τα ΔΕΣΜΑ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ που η ίδια φόρεσε δια βίου ζητώντας και αναλαμβάνοντας την αποκλειστική επιμέλεια των παιδιών.
