Υπόψη
Κυρίας Επιτρόπου Věra Jourová,
Επίτροπο Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Δικαιοσύνη
Κυρία Επίτροπε,
Δεδομένου ότι
1. Έχει ευρέως αποδειχθεί από την επιστημονική γραμματεία και έχει καταδειχθεί κατά τη διάρκεια σημαντικών διεθνών συνεδρίων[1] ότι η επιστήμη επιβεβαιώνει το ότι η απώλεια του ενός γονέα ή τα μειωμένα επίπεδα φροντίδας από ένα γονιό επηρεάζουν την υγεία του παιδιού, του δημιουργούν εγκεφαλικές, ορμονικές και βιοχημικές αλλοιώσεις, αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο ανεπιθύμητης και πρόωρης εγκυμοσύνης, αλκοολισμού, καπνίσματος, αυτοκτονίας, θυματοποίησης και προβλημάτων επιθετικής συμπεριφοράς.
2. Επίσης έχει επιβεβαιωθεί από τις πιο πρόσφατες μελέτες[2] πως ο καλύτερος τρόπος για να ανατραφεί και να δεχτεί τη φροντίδα αμφότερων των γονέων είναι να εξασφαλιστεί η σταθερότητα του γονικού ζεύγους. Εναλλακτικά, όπου το διαζύγιο των γονέων είναι αναπόφευκτο, πρέπει να εξασφαλιστεί κοινή ανατροφή από αμφότερους τους γονείς με τουλάχιστον το 33% του συνολικού χρόνου με κάθε γονέα (περίπτωση όχι και τόσο συνηθισμένη σήμερα στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες).
3. Η πρώτη αιτία γονικής απώλειας για τα παιδιά της Ευρώπης είναι σήμερα ο χωρισμός των γονέων σαν ζευγάρι. Αυτή η απώλεια συσχετίζεται με μία ευρύ φάσμα προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα παιδιά αυτά, τα οποία απολαμβάνουν πολύ λιγότερη ευημερία απ ότι τα παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς παραμένουν ενεργοί στη ζωή τους.
4. Οι διάφορες νομικές πρακτικές για την επιμέλεια και φροντίδα των παιδιών κατά τη διαδικασία χωρισμού ή διαζυγίου που ακολουθούνται από τα κράτη της Ε.Ε. έχουν σαν αποτέλεσμα την πιθανότητα το παιδί να βρεθεί σε διαφορετική θέση, δηλαδή είτε να δεχθεί είτε να απολέσει την φροντίδα και από τους δύο κατάλληλους γονείς του, δημιουργώντας έτσι μια απαράδεκτη ανισότητα μεταχείρισης μεταξύ των παιδιών της Ευρώπης.
5. Αυτή η άνιση μεταχείριση έχει ως αποτέλεσμα το διαφορετικό επίπεδο απολαβής του δικαιώματος των ανηλίκων παιδιών της Ευρώπης στην υγεία, με κριτήριο διάκρισης την εθνικότητά τους. Για παράδειγμα :
Ένα παιδί στην Ιταλία έχει 30% πιθανότητα να απολέσει την φροντίδα ενός εκ των γονέων μετά το διαζύγιο ενώ ένα παιδί στην Σουηδία έχει μόνο 14% πιθανότητα τέτοιας απώλειας.
Δηλαδή, η απλή επιστροφή στη Ρουμανία μιας οικογένειας Ρουμάνων που εργάζεται στην Σουηδία εκθέτει το παιδί στον κίνδυνο της πάνω από 30% πιθανότητας να απολέσει τη σχέση με τον ένα γονέα αν χωρίσουν οι γονείς του, κίνδυνος που δεν θα υπήρχε εάν το ζευγάρι αποφάσιζε να χωρίσει στην Σουηδία.
6. Περαιτέρω, μετά από επισταμένη επισκόπηση των επιστημονικών μελετών, στις 2 Οκτωβρίου 2015 το Συμβούλιο της Ευρώπης υιοθέτησε ψήφισμα που καλεί τα κράτη μέλη να εισάγουν στη νομοθεσία τους την αρχή της κοινής ανατροφής μετά τον χωρισμό (ίσο χρόνο και φροντίδα), παρακολουθώντας μία αρχή που γνωρίζει ευρεία διάδοση στην Ευρώπη[3].
Ενόψει τα ανωτέρω, θα θέλαμε να υποβάλουμε την ακόλουθη ερώτηση στην Επιτροπή :
Θεωρεί η Επιτροπή, κατά τη συνολική αναθεώρηση του κανονισμού “Βρυξέλλες IIΑ” και πέραν αυτής, κατά την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού, ότι μπορεί να επεκτείνει την προστασία στα 10 εκατομμύρια ανηλίκων παιδιών της Ευρώπης που εμπλέκονται από σκοπιάς δικαστικής διαδικασίας, από σκοπιάς επιστήμης της υγείας και τελικά από ουσιαστική σκοπιά; Μπορεί να εισάγει η Επιτροπή της Ε. Ε. κοινές κατευθυντήριες γραμμές που να βασίζονται πλέον όχι μόνο σε νομικά αλλά εν τέλει και σε επιστημονικά κριτήρια και να καθορίσει το “ύψιστο συμφέρον του παιδιού” με ένα ενιαίο τρόπο για όλες τις χώρες της Ε. Ε.; Θα μπορούσε η Επιτροπή να αναγνωρίσει την ανάγκη στήριξης του γονικού ζεύγους κατά τη διάρκεια της μεταξύ του κρίσης; Θα μπορούσε να εξασφαλίσει επαρκή χρόνο φροντίδας του παιδιού από κάθε γονέα κατά τη διάρκεια της μεταξύ του σύγκρουσής (που κατ’ ελάχιστον να είναι το ένα τρίτο του χρόνου του παιδιού), χρόνου που θα ζει το παιδί με κάθε γονέα του σύμφωνα με την γνωστή αρχή της κοινής επιμέλεια και κοινής ανατροφής ;
Dr. Vittorio Vezzetti
πρόεδρος του Colibri[4]
——————————————————————————————————
[1] Μεταξύ άλλων αναφέρουμε τα πρόσφατα συνέδρια που οργανώθηκαν από το International Council on Shared Parenting στη Βόνη το 2014 και 2015. Περισσότερα γι’ αυτά στο //twohomes.org.
[2] Δύο από αυτές τις έρευνες βρίσκονται στο //www.childefenders.com/research. Μέσω της πλατφόρμας Colibri είναι εφικτή η επικοινωνία με τους ως άνω ειδικούς οι οποίοι μπορούν να προσφέρουν πληρέστερη επιστημονική πληροφόρηση αν απαιτηθεί.
[3] Μπορούμε να κατεβάσουμε το ψήφισμα 2079/2015 εδώ //goo.gl/1GFg8N. Ιδιαίτερη σημασία έχει η εισαγωγική έκθεση που βρίσκεται επίσης εδώ //goo.gl/rI2Pxf.
[4] Το Colibri είναι μια ένωση περισσοτέρων από 50 οργανώσεων από 20 Ευρωπαϊκές Χώρες.
Το ερώτημα υπεβλήθη τον Ιανουάριο 2016 και ήδη έχει δοθεί η πιο κάτω απάντηση που για να την διαβάσετε πατήστε ΕΔΩ : Η ΑΠΆΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
Τονίζουμε τα ακόλουθα σημεία της απάντησης :
- Τα δικαστήρια επιλύουν τις υποθέσεις που αφορούν παιδιά CASE BY CASE, δηλαδή εξειδικευμένα κατά περίπτωση και όχι με ένα γενικό κανόνα.
- Τα κράτη μπορεί να εισάγουν διαφορετικούς νόμους και πρακτικές για τα δικαιώματα του παιδιού αλλά – NEVETHERLESS – οι αποφάσεις που αφορούν παιδιά πρέπει να εξασφαλίζουν το ύψιστο συμφέρον του παιδιού, το οποίο όπως προαναφέρεται κρίνεται case by case, δηλαδή κατά περίπτωση, σύμφωνα με την οδηγία νο 14 (2013) της επιτροπής του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού, δηλαδή το παιδί να μεγαλώνει και με τους δύο γονείς του
Και μόνο από την απάντηση αυτή, που έδωσε ο επίτροπος (δια της διευθύντριας) για τα ανθρώπινα δικαιώματα της Ένωσης, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η εσωτερική πρακτική της αφαίρεσης της επιμέλειας και της βίαιης αφαίρεσης του πατέρα από τη ζωή του παιδιού σε περίπτωση διάστασης ή διαζυγίου συνιστά παραβίαση των προστατευομένων δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δικαιώματα που μπορεί κάθε Έλληνας να επικαλεστεί ενώπιον του εσωτερικού δικαστή.
Με λίγα λόγια, η εφαρμογή του αφηρημένου κανόνα “επιμέλεια στην μητέρα” και η ελληνική ερμηνεία ότι το συμφέρον του παιδιού είναι να μεγαλώνει με την μητέρα του συνιστά παραβίαση προστατευόμενων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δυστυχώς ειμαι απο τους παθόντες τις ελληνικής δικαιοσύνης,παρ οτι εχω απόφαση πρωτόδικη για επικοινωνία, διτροφή ,ονοματοδοσία,ουδέποτε εφαρμόστηκε κ κατέφυγα πάλι στην ελληνικη δικαιοσύνη όπου με εφετιακή απόφαση ορίστικε η επικοινωνία-διατροφή ,η οποία πάλι δεν εφαρμόστηκε απο τη πλευρά της πρώιν συζύγου μου.
Αποτέλεσμα ειναι να καταθέτω ως πατέρας τη διατροφή του γιού μου(γιατί το θεωρώ υποχρεωσή μου) να μήν βλέπω το παιδί μου(διότι η πρωιν ισχυρίζεται οτι πλέον το παιδί δέν θέλει να με δει)εδω κ 6 χρόνια (ο γιός μου ειναι σήμερα 10 ετών) κ εξαναγκάζομαι να πηγαίνω κάθε εβδομάδα στο σχολείο για να διατηρήσω την οπτική εικόνα κ των δυό μας ,περιτό να πω οτι δεν εχω την παραμικρή ενημέρωση για οποιαδίποτε δραστηριότητα του.
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
(κατα τα άλλα ειναι πολυ ευκολο κατω απο τέτοιες συνθήκες να βρεθεις κατηγορούμενος κ βέβαια να καταδικαστείς για βίαιη συμπεριφορά