ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΙΕΣΑΤΕ μελετη Vezzeti
(ΣΤΟ ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ)
Είναι παγκόσμια αναγνωρισμένο ότι ο ρόλος της πατρικής φιγούρας έχει τεράστια άμεση επίδραση στην υγεία του παιδιού, ψυχολογική και σωματική. Πολλά παιδιά στην Ευρώπη μετά το διαζύγιο των γονέων τους χάνουν την επαφή με τον έναν γονέα, με δραματικές κοινωνικές και βιοϊατρικές συνέπειες.
Αυτή η έρευνα σκοπεύει να παρέχει μια γενική εικόνα πάνω στις διαφορετικές πρακτικές που εφαρμόζονται στις χώρες της Ευρώπης για την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού.
Αυτή η μελέτη φανερώνει τη διαφορά αντιλήψεων μεταξύ των χωρών όσον αφορά την προστασία του παιδιού, που ποικίλουν από χώρα σε χώρα ενώ αντίθετα στον ιατρικό κόσμο ισχύουν κοινές κατευθυντήριες γραμμές για την επιστήμη σε όλες τις χώρες. Υπάρχει επίσης παγκόσμια μια ανεπαρκής αντίληψη της σημασίας της αρχής της κοινής ανατροφής : κατά κανόνα, ένας από τους δύο γονείς απομακρύνεται από τη ζωή του παιδιού σαν αποτέλεσμα μιας διάταξης δικαστικής απόφασης.
Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για μια παρέμβαση των θεσμικών οργάνων της ΕΕ με σκοπό να εξασφαλίσει την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού και να εναρμονίσει τις υπάρχουσες καλές πρακτικές, όπως θα συνέβαινε στην ιατρική. Αναγκαία κρίνεται επίσης και η αντικατάσταση της τυπικής νομικής ορολογίας από μια επιστημονική γλώσσα, κατανοητή και εφαρμόσιμη από όλα τα κράτη μέλη, ούτως ώστε να ενσωματωθεί στο νομικό τους σύστημα για να αποφευχθεί η διάκριση ανάλογα με την εθνικότητα του παιδιού.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν είναι σε θέση να μας παρέχουν συγκεκριμένα, πραγματικά δεδομένα σχετικά με την εφαρμογή της κοινής επιμέλειας.
Διαθέτουν μόνο επίσημα στοιχεία, και αυτά όχι πάντα. Σε ορισμένες χώρες, το δικαίωμα των παιδιών να έχουν μια σταθερή σχέση με τους δύο γονείς, όπως προβλέπει η σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού (1989), δεν είναι καν σεβαστό σε επίσημο επίπεδο.
Σε κάποιες άλλες χώρες, πραγματικά δεδομένα, που παρέχονται από τοπικές οργανώσεις, δείχνουν την έλλειψη σεβασμού προς αυτό το δικαίωμα των παιδιών.
Τα παιδιά στην Ευρώπη αντιμετωπίζονται κατά διαφορετικό τρόπο (και μερικές φορές με σαφείς διαφορές στο θεμελιώδες δικαίωμα στην υγεία) ανάλογα με την εθνικότητά τους και το νομικό σύστημα της χώρας τους. Είναι αναγκαίο να εναρμονιστούν οι πρακτικές ακολουθώντας το παράδειγμα από τις πιο προηγμένες χώρες.
Λαμβάνοντας υπόψη τις επιπτώσεις στην ψυχολογική και σωματική υγεία των παιδιών, αυτό καθίσταται δυνατό μόνο αντικαθιστώντας τη δεσπόζουσα υπερεξειδικευμένη νομική γλώσσα με μια πιο παγκόσμια επιστημονική γλώσσα επιτρέποντας σε όλα τα παιδιά να έχουν ίσο δικαίωμα στην υγεία. Η μελέτη τονίζει ότι από 50 έρευνες δημοσιευμένες στις διεθνείς επιθεωρήσεις με κριτική ανασκόπηση και “προσεκτικά αξιολογημένες” μεταξύ 1977 και 2013, μόνο δύο έδειξαν δυσμενή ευρήματα για την κοινή επιμέλεια, ενώ έντεκα ήταν ουδέτερα ή με μεικτά πορίσματα και τριανταεπτά (!) έβγαλαν απολύτως θετικά αποτελέσματα υπέρ της κοινής επιμέλειας. Στο θεμελιώδες άρθρο “κοινωνική επιστήμη και σχέδιο ανατροφής των μικρών παιδιών: μια ομόφωνη έκθεση” από τον George Warshak, που εγκρίθηκε από 110 εμπειρογνώμονες από όλο τον κόσμο, σαφώς αναφέρεται (μετά από μια εκτενή μετα-ανάλυση από την πιο σοβαρή επιστημονική βιβλιογραφία σχετικά με το θέμα) ότι δεν υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για να υποστηρίξουν την αναβολή της έναρξης της τακτικής και συχνής συμμετοχής των δύο γονέων στη ζωή των μωρών και των νηπίων, συμπεριλαμβανομένων και των διανυκτερεύσεων.
Υπάρχουν επίσης καταγγελίες που σχετίζονται με την έλλειψη εφαρμογής των δικαστικών αποφάσεων, η οποία οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο να χάσουν την επαφή τους με τον έναν από τους γονείς τους.
Οι συνέπειες αυτής της απώλειας της επαφής θα αποδειχθεί ότι είναι βαριές για τις μελλοντικές ευρωπαϊκές γενιές, τόσο από βιοϊατρικής όσο και από κοινωνικής άποψης (όπως φαίνεται από την εμπεριστατωμένη έρευνα που πραγματοποιήθηκε μέχρι σήμερα).
Φαίνεται να είναι σαφές ότι τα παιδιά εμποδίζονται το να έχουν μια σταθερή σχέση με τον πατέρα και ως εκ τούτου, φανερώνεται μια συγκεκριμένη παραβίαση του δικαιώματος των γονέων στην ισότητα των ευκαιριών.
“Τα παιδιά αδιαφορούν αν οι γονείς τους ακολούθησαν την κοινή ή αποκλειστική επιμέλεια. Νοιάζονται μόνο για το χρονικό διάστημα που θα επιτρέπεται να περάσουν με τους γονείς μετά το διαζύγιο”
‘J. Garcìa Sanchez.
“Η Ευρώπη δεν μπορεί να ορισθεί ως πραγματικά “ίση και δίκαιη” αν δεν εξασφαλισθεί η ίδια φροντίδα και προσοχή για όλα της τα παιδιά.”
Gianadalberto Maria Aquilani
(από το βιβλίο Nel nome dei Figli, Εις το όνομα των παιδιών)
Συγγραφέας: Vittorio Vezzetti, παιδίατρος στο ASL Varese, Επιστημονικός Διευθυντής της ευρωπαϊκής πλατφόρμας Colibrì, μέλος της Εθνικής Ένωσης Ιταλίας επαγγελματιών για την οικογένεια και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής του Διεθνούς Συμβουλίου για την κοινή ανατροφή των παιδιών
