ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΤΟ ΆΡΘΡΟ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΆ
12 Δεκεμβρίου 2016
Η καθυστέρηση δικαιώνει την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση που έχει αποτύχει πλήρως στα θέματα της καθημερινότητας ασχολούμενη μόνο με το ΔΝΤ και τα νούμερα του προϋπολογισμού.
Παρά τις διαβεβαιώσεις του απελθόντος υπουργού Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλου στη Βουλή, ότι θα προωθείτο νομοσχέδιο που θα ρύθμιζε το κρίσιμο κοινωνικό θέμα της συνεπιμέλειας των παιδιών μετά το διαζύγιο, τίποτε δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής. Κι αυτό ενώ υποτίθεται ότι πρέπει να υπάρχει συνέχεια και συνέπεια στις δράσεις του υπουργείου ανεξαρτήτως του ποιος είναι υπουργός, μια και στην Ελλάδα είναι σύνηθες φαινόμενο να εναλλάσσονται πρόσωπα στις υπουργικές θέσεις.
Το ερώτημα είναι αν ο νέος υπουργός κ. Κοντονής έχει ενημερωθεί από τον προκάτοχό του για κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα που άπτονται της αρμοδιότητας του συγκεκριμένου υπουργείου, όπως αυτό της συνεπιμέλειας και αν βεβαίως ο νέος υπουργός είναι διατεθειμένος να δώσει λύση σε ένα θέμα που ταλαιπωρεί χιλιάδες οικογένειες, εξ αιτίας ενός αναχρονιστικού Νόμου που άρχισε να εφαρμόζεται πριν από 34 χρόνια!!!
Υποτίθεται ότι τον τρέχοντα μήνα Δεκέμβριο θα ρυθμιζόταν νομοθετικά το ζήτημα. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμμία ένδειξη ότι πρόκειται να κατατεθεί στην Βουλή κάποιο σχετικό νομοσχέδιο, παρά το γεγονός ότι πολύ μεγάλος αριθμός βουλευτών, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ταχθεί υπέρ της ψήφισης ενός νομοσχεδίου που θα ρυθμίζει τα θέματα συνεπιμέλειας μεταξύ δύο διαζευγμένων γονέων.
Η καθυστέρηση δικαιώνει την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση που έχει αποτύχει πλήρως στα θέματα της καθημερινότητας, ασχολούμενη μόνο με το ΔΝΤ και τα νούμερα του Προϋπολογισμού, δεν έχει στις προτεραιότητές της θέματα όπως το αναφερόμενο που απασχολεί, όπως τονίστηκε, χιλιάδες οικογένειες.
Την ίδια ώρα ένα εκατομμύριο Έλληνες διαλύονται ψυχικά και οικονομικά από έναν αναχρονιστικό νόμο του 1982, που οδηγεί τους διαζευγμένους σε αέναες δικαστικές διευθετήσεις για τα παιδιά τους με έντονα τραυματικά χαρακτηριστικά. Απόλυτη αδυναμία από μεριάς κυβέρνησης να έχει τη στοιχειώδη ευαισθησία –για μια ακόμη φορά- να συντονισθεί με τον κοινωνικό παλμό. Ν’ ακούσει τις βουβές κραυγές των παιδιών που είναι τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της ιστορίας και να βάλει τέρμα στον κανιβαλισμό που διευκολύνει αυτός ο νόμος.
Το Νομοσχέδιο είναι έτοιμο. Συμφωνούν όλοι. Το ερώτημα είναι ποος θα τολμήσει να αναλάβει αυτήν την «τρομακτική ευθύνη (!)» ν’ ανακουφίσει ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και να δημιουργήσει μια σοβαρή εκσυγχρονιστική τομή στην ελληνική κοινωνία. Η ευθύνη ανήκει στον αδρανούντα αρμόδιο υπουργό και στους βουλευτές όλων των κομμάτων.
