Το παρόν σχέδιο διατάξεων εκπονήθηκε από τον δικηγόρο Ι. Παπαρρηγόπουλος για το CSP Greece και έχει υποβληθεί ως πρόταση σε ακαδημαϊκούς, επαγγελματίες της οικογένειας, πολιτικά κόμματα και βουλευτές κάθε κόμματός.
Στόχος του είναι να κάμψει το νομολογιακό έθιμο, να κάμψει την αντίσταση του δικαστή, και όχι να επιβάλει το οτιδήποτε στους γονείς, οι οποίοι μπορούν να συμφωνήσουν διαφορετικά.
Διαζύγιο ή ακύρωση του γάμου
Το άρθρο 1513 του Α.Κ. αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1513 : Στις περιπτώσεις διαζυγίου η ακύρωσης του γάμου οι γονείς διατηρούν από κοινού την άσκηση της γονικής μέριμνας στην οποία περιλαμβάνεται η επιμέλεια και φροντίδα του προσώπου του τέκνου ,ακόμα και αν η άσκησή της ρυθμίζεται από το δικαστήριο.
Οι συμφωνίες των γονέων και οι δεσμοί του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του λαμβάνονται υπόψη από το δικαστήριο.»
Τέκνα χωρίς γάμο των γονέων τους.
Το άρθρο 1515 του Α.Κ. αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1515 :Η γονική μέριμνα του ανήλικου τέκνου που γεννήθηκε και παραμένει χωρίς γάμο των γονέων του, ανήκει στη μητέρα του. Ο πατέρας που αναγνωρίζει εκούσια ή δικαστικά το τέκνο αποκτά από την αναγνώριση την γονική μέριμνα, επιμέλεια και φροντίδα του τέκνου και εφαρμόζεται αναλογικά η διάταξη του άρθρου 1513.»
Επιμέλεια του προσώπου
Το άρθρο 1518 Α.Κ. αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1518 : Η επιμέλεια του προσώπου του τέκνου περιλαμβάνει ιδίως την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευσή του. Κατά την ανατροφή του τέκνου οι γονείς του ενισχύουν, χωρίς διάκριση φύλου, να αναπτύσσει υπεύθυνα και με κοινωνική συνείδηση την προσωπικότητά του. Η λήψη σωφρονιστικών μέτρων επιτρέπεται μόνον εφόσον αυτά είναι παιδαγωγικώς αναγκαία και δεν θίγουν την αξιοπρέπεια του τέκνου. Κατά τη μόρφωση και την επαγγελματική εκπαίδευση του τέκνου οι γονείς λαμβάνουν υπόψη τις ικανότητες και τις προσωπικές του κλίσεις. Γι`αυτόν το σκοπό οφείλουν να συνεργάζονται με το σχολείο και αν υπάρχει ανάγκη, να ζητούν τη συνδρομή αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών ή δημόσιων οργανισμών.»
Κατοικία του τέκνου
Προστίθεται νέο άρθρο στον Α.Κ. με αριθμό 1519 :
«Στην περίπτωση χωριστής διαβίωσης των γονέων ως τόπος νόμιμης κατοικίας του τέκνου παραμένει ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων, εκτός εάν υπάρχει αντίθετη έγγραφη συμφωνία των γονέων. Για την αλλαγή της νόμιμης κατοικίας του παρόντος άρθρου απαιτείται έγγραφη συμφωνία των γονέων ή απόφαση δικαστηρίου. Το τέκνο διαβιώνει στον τόπο της νόμιμης κατοικίας του και διαμένει ίσο χρόνο στην κατοικία κάθε γονέα, εκτός εάν υπάρχει αντίθετη έγγραφη συμφωνία των γονέων. Με δικαστική απόφαση δεν επιτρέπεται να διαταχθεί, για οποιονδήποτε από τους γονείς, χρόνος διαμονής του τέκνου με αυτόν μικρότερος του 35 % του συνολικού χρόνου του τέκνου, περιλαμβανομένων των διανυκτερεύσεων.»
Προσωπική επικοινωνία
Το άρθρο 1520 του Α. Κ. αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 1520 : Το τέκνο όπως και ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχουν αμφότεροι δικαίωμα και υποχρέωση προσωπικής επικοινωνίας. Κάθε γονέας υποχρεούται να διευκολύνει την προσωπική επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα, ιδίως κατά το χρόνο που διαμένει με αυτόν. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους απώτερους ανιόντες του, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος. Στις περιπτώσεις των προηγούμενων παραγράφων, τα σχετικά με την επικοινωνία κανονίζονται ειδικότερα από το δικαστήριο.»
Έναρξη ισχύος:
Οι παρούσες διατάξεις ισχύουν από τη δημοσίευση τους στην εφημερίδα της κυβέρνησης και ρυθμίζουν τις οικογενειακές σχέσεις και κάθε συμφωνία ή διαφορά σχετικά με αυτές ανεξάρτητα από το χρόνο γέννησής της.
Οι δικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί μεταρρυθμίζονται, με νεότερη δικαστική απόφαση, μετά από αίτηση οποιουδήποτε από τους γονείς αφού, μετά τη νομοθετική μεταβολή με τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, οι εκδοθείσες δικαστικές αποφάσεις δενκαταλαμβάνονται από το δεδικασμένο.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Με βάση την αρχή της ίσης μεταχείρισης των γονέων και των φύλων επιβάλλεται ο εκσυγχρονισμός των διατάξεων του οικογενειακού δικαίου ώστε να διασφαλίζεται το πραγματικό συμφέρον του παιδιού που είναι η διαμονή, η επικοινωνία και η επαφή και με τους δύο γονείς ώστε να διαμορφώσει ολοκληρωμένη προσωπικότητα και να έχει τα πρότυπα και των δύο φύλων στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
Η βίαιη αποκοπή από τον ένα από τους δύο γονείς με δικαστική απόφαση, που είναι ο κανόνας σήμερα, συνιστά ένα τραυματικό γεγονός για το παιδί και το γονέα και μία αδικαιολόγητη διάσπαση του ισχυρού ψυχικού δεσμού που έχει το τέκνο αναπτύξει με τον γονέα που του αφαιρείται από τη ζωή του.
Οι εθνικές διατάξεις συντηρούν αντιδικίες και έριδες που αποβαίνουν ιδίως σε βάρος του παιδιού αλλά και των διαδίκων και του κοινωνικού συνόλου ενώ με περισσότερο ευέλικτες και σύγχρονες ρυθμίσεις μπορούν ν’ αποφευχθούν οι αντιδικίες για την επιμέλεια, η ενδοοοικογενειακή βία, οι αυθαίρετες αλλαγές του τόπου κατοικίας του παιδιού και σειρά άλλων προβλημάτων που βασανίζουν τα παιδιά και ταλαιπωρούν το δικαστικό σύστημα.
Η επιστήμη σήμερα δέχεται ότι το αληθές συμφέρον του παιδιού είναι να το ανατρέφουν και οι δύο γονείς, ότι στην περίπτωση διάστασης ή διαζυγίου αυτό εξασφαλίζεται από την κοινή ανατροφή και από τους δύο γονείς, πράγμα που εξασφαλίζει τους καλύτερους δυνατούς δείκτες ευημερίας για το παιδί, ότι η εκ συστήματος αποκλειστική ανάθεση της επιμέλειας σε ένα γονέα προκαλεί ψυχικά τραύματα στα παιδιά και τα εκθέτει σε πιθανούς κινδύνους, ότι η ποιότητα του χρόνου που κάθε γονιός περνά με το παιδί βρίσκεται σε συνάρτηση με την ποσότητα. Τέλος, καλές πρακτικές όπως η χρήση σχεδίων ανατροφής παιδιών, η αποφυγή της αντιδικίας, η αποφυγή της ενδοοικογενειακής βίας κάθε μορφής, η μεσολάβηση, η λειτουργία δικαστικών κοινωνικών υπηρεσιών, προϋποθέτουν την νομική και πραγματική ισότητα των γονέων.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης έλαβε υπόψη του τις νεότερες ανακαλύψεις της επιστήμης, τις καλές πρακτικές και τις νομοθετικές αλλαγές που έχουν λάβει χώρα στις χώρες μέλη του και με τη σύσταση 15 (2015) της επιτροπής υπουργών και το ψήφισμα 2079 (2015) της επιτροπής ισότητας της κοινοβουλευτικής συνέλευσης, ομόφωνα, διατύπωσε ρητά τις αρχές που διέπουν την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού και του ανθρώπου. Οι αρχές αυτές διέπουν και τις προτεινόμενες διατάξεις.
Ως προς τις επιμέρους διατάξεις, με μικρές επεμβάσεις στον Αστικό Κώδικα αλλά ουσιαστικές και προς όφελος των παιδιών διευκολύνεται ο δικαστής να ρυθμίσει την άσκηση της γονικής μέριμνας, εφόσον δεν υπάρχει ειδικότερη συμφωνία και – φυσικά – εφόσον δεν έχει εκπέσει κάποιος γονέας από τα καθήκοντα του.
Ο κανόνας είναι ότι η γονική μέριμνα, συμπεριλαμβανομένης της επιμέλειας και φροντίδας του προσώπου, ασκείται από κοινού και από τους δυο γονείς. Ο κανόνας αυτός ισχύει ακόμα και όταν η γονική μέριμνα ρυθμίζεται από το δικαστήριο.
Για τα τέκνα που έχουν γεννηθεί σε γάμο ή ελεύθερη ένωση (άρ. 1513 ) διατυπώνεται ο κανόνας ότι, στην περίπτωση διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου, όταν ρυθμίζεται η άσκηση της γονικής μέριμνας από το δικαστήριο, κανένας γονέας εν μπορεί ν’ αποκλειστεί από την γονική μέριμνα, επιμέλεια και φροντίδα του τέκνου χωρίς την θέλησή του παρά μόνο για τους λόγους που προβλέπονται στο άρθρο 1532 Α.Κ.
Για τα παιδιά εκτός γάμου εφαρμόζεται ότι και για τα παιδιά εντός γάμου, από την εκούσια ή δικαστική αναγνώρισή τους και μετά.
Η επιμέλεια του προσώπου (1518 ΑΚ) δεν περιλαμβάνει τον προσδιορισμό της κατοικίας γιατί αυτή καθορίζεται από το νέο άρθρο 1519 και είναι ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων. Έτσι εάν ο τελευταίος τόπος κατοικίας ήταν η Αττική, νόμιμη κατοικία του τέκνου είναι η Αττική. Το γεγονός ότι ένας εκ των δύο γονέων μετακομίζει σε άλλη πόλη δεν μεταβάλει την νόμιμη κατοικία του τέκνου, εκτός αν υπάρχει αντίθετη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή δικαστική απόφαση.
Στον τόπο της νόμιμης κατοικίας το τέκνο διαβιώνει ίσο χρόνο και με τους δύο γονείς και σε καμία περίπτωση όχι λιγότερο από το 35 % του συνολικού χρόνου στον οποίο περιλαμβάνονται και οι διανυκτερεύσες με καθένα από αυτούς. Έτσι και οι δύο γονείς μπορεί να συμφωνήσουν 20 % ο ένας και 80 % ο άλλος αλλά με δικαστική απόφαση κανένας γονέας δεν μπορεί να έχει χρόνο λιγότερο από το 35 % του συνολικού χρόνου του παιδιού συμπεριλαμβανομένων των διανυκτερεύσεων.
Η προσωπική επικοινωνία ( 1520 ΑΚ) δεν είναι πλέον μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση και ο κάθε γονέας οφείλει να τη διευκολύνει ανά πάσα στιγμή αλλά ιδίως όταν το τέκνο διαμένει μαζί του.
Καλησπερα!
Στην παρουσα φαση,ειμαι σε διαδικασια διαζυγιου.Ο συζυγος θελει συνεπελεια,ενω εχουμε πει κ φυσικα συμφωνω,να τα βλεπει και να διανυκτερευουν σε αυτον οποτε θελουν,δεν εχω κανενα προβλημα.Επισης,αν κ ειναι αρνητικο για εμενα,θα παραμεινω στην ιδια πολη μονο κ μονο για εχουν τα παιδια επαφη μαζι του.
Ειμαι ανεργη γιατι το πιο μικρο ειναι 5 και γενικα δεν υπαρχει βοηθεια ωστε να διευκολυνθω για να βρω εργασια.Τα αλλα δυο ειναι 9,5 και 7.Οποτε,αυτο που με ενδιαφερει πρωτιστως ειναι να μειωθει οσο ειναι δυνατον,το σοκ των παιδιων απο τον χωρισμο και επειτα ειναι το πρακτικο κομματι γιατι εγω ειμαι αυτη που πρεπει να φυγει.
Θα ηθελα να μου πειτε,εαν με την συνεπειμελεια μειωνονται τα επιδοματα που δικαιουμαι οπως κ τα μορια σε περιπτωση προκυρηξεων.
Ευχαριστω!
Η σκέψη σας είναι ολόσωστη. Η κοινή φροντίδα των παιδιών και στα δύο σπίτια στην ίδια πολη συμφέρει γονείς και παιδιά. Μην ανησυχειτε για το σοκ του χωρισμού, είμαστε βέβαιοι ότι τα παιδιά το ξέρουν ήδη. Πριν ακόμα τους το πείτε. Να σας θυμίσουμε οτι με το νέο νόμο τα θέματα υγείας και εκπαιδευσης ανήκουν και στους δύο γονείς. Τα παιδιά έχουν επαφή με τουςη τρίτους, ο πατέρας τους και η μητέρα τους τα ανατρέφουν. Μένει στους γονείς να συμφωνήσουν με πρώτο θέμα το ζήτημα του χρόνου που τα παιδιά θα μεγαλώνουν με τον καθένα. Πρέπει να υπάρχει πρόγραμμα αντί “τα βλέπει όποτε θέλει” για να υπαρχουν ευθύνες αν κάποιος το παραβαίνει. Προτείνουμε εναλλάξ ανά εβδομάδα και σχολικές διακοπές εξ ημισείας. Άλλως Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή βράδυ εναλλάξ, και μία ή δύο μέρες μεσοβδόμαδα.
Τα επιδόματα με πρόσφατη νομοθεσία έχουν καταργηθεί ή περιοριστεί. Βέβαια αυτά καταβάλλονται για το παιδί όχι για τον γονέα. Μένουν βέβαια οι γονικές άδειες κα. Αυτά πρέπει να τα συζητήσετε και επίσης να συναποφασίσετε. Σ.Σ.
Βλέπω την ποιότητα των απαντήσεων σας, εσάς του διαχειριστή του site, σε σχέση με τα σχόλια και το μένος, πολλές φορές των γονιών (κυρίως μητέρες) που είναι κατά του νόμου και πολύ λυπάμαι που υπάρχουν τόσες πολλές αντιρρήσεις από τις μητέρες, για ένα τόσο σωστό και απαραίτητο να υπάρχει και στη χώρα μας νόμο. Το ζήτημά της συνεπιμελειας δεν έχει φύλο, σημασία έχει μόνο το καλό του παιδιού.Ανήκω και εγώ στο μικρο ποσοστό των μανάδων που δεν έχει την αποκλειστική επιμέλεια γιατί το παιδί μου – πολύ λογικά αρνήθηκε να με ακολουθήσει στο πατρικό μου σπίτι στο χωρίο, όπου αναγκάστηκα να βρεθώ μετά το χωρισμό λόγω οικονομικών δυσκολιών και παρέμενε στο σπίτι του πάτερα του. Ο πατέρας του όμως δημιούργησε αποξένωσή και μου δυσκόλεψε την επικοινωνία με κάθε τρόπο και κυρίως με ψευδείς εκθέσεις ψυχολόγου και το παιδί σιγά σταμάτησε να θέλει να με βλέπει εντελώς.Αγωνίστηκα και συνεχίζω να αγωνίζομαι 5 χρονιά μετά για να κρατώ μια έστω υποτυπώδη επικοινωνία με κάθε δυνατό τρόπο. Το παιδί είναι πια 15 χρονών και ακόμα δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει τον φόβο του προς τον πάτερα του και να μπορέσει να μένει έστω και ένα βράδυ μαζί μου. Θεωρώ ότι η υποχρεωτική συνεπιμελεια είναι απαραίτητη για να υποχρεώνονται οι προβληματικές και ανώριμες προσωπικότητες, να μην εγκληματούν εις βάρος των παιδιών τους, στερώντας τους τον άλλο τους γονιό, στερώντας τους το δικαίωμα να μεγαλώνουν έχοντας και τους δυο γονείς μέσα στη ζωή τους. Συγχαρητήρια για τους αγώνες σας τους οποίους παρακολουθώ και υποστηρίζω σταθερά.
Κ κάτι ακομη τι γίνεται με τα παιδιά που τρέμουν αυτόν τον βίαιο πατέρα κ αρνούνται εδω κ χρονια μα τον δουν με ψυχιατρικές εκτιμήσεις που ζητάν απο το κράτος να διακοπεί η επικοινωνία
Τα ίδια με το προηγούμενο σχόλιό σας. Αν για χρόνια δεν έπεισαν το δικαστή οι ψυχιατρικές εκτιμήσεις, τότε αυτά που λέτε δεν υφίστανται. Αντίθετα, πρέπει να ερευνηθεί γιατί τα επαναλαμβάνετε αφού απορριφθηκαν από το δικαστήριο. Μήπως πρόκειται για ενδοοικογενειακή ψυχολογική εκ μέρους σας βία και για μεθόδευση αποξένωσης του άλλου γονέα;
Ντροπή κ αίσχος αν ψηφιστεί για μας που μεγαλώσαμε μόνες μας τα παιδιά Κ τα προφυλλασουμε απο έναν κακοποιό βίαιο τραγικό πατερα να του δώσουν κ δικαιώματα ελεος
Μην ανησυχείτε, αν είναι κακοποιός, βίαιος και τραγικός ο πατέρας τότε θα εφαρμοστεί η εξαίρεση από τον κανόνα. Αν πάλι δεν αποδειχθούν αυτά που του καταμαρτυρείτε, τότε εσείς είστε κκακοποιός, βίαιος και τραγική με ανάλογες συνέπειες.
πολλά σχόλια ας ψηφιστεί πρώτα να δούμε τί θα λέει ο νόμος και μετά το συζητάμε. Τα δικαστήρια δε θα προλαβαίνουν ασφαλιστικά .Αν περάσει ο νόμος θα αφορά ειδικές περιπτώσεις .Να είναι κοντά οι γονείς ,να έχουν καλές σχέσεις……..μπορεί και να μήν περάσει κάν .
το να βλέπει μερα παρα μερα και να παίρνει καθε Σαββατοκύριακο ο μπαμπας το παιδί του Ναι! Επιμέλεια πρεπει να εχει ο Ενας γονέας και φυσικά να λαμβάνει υπόψη /συζητά την γνώμη του αλλου για αλλαγη εδρας σχολειου δραστηριοτητσς κλπ. Συνεπιμελεια ο πατερας οταν δεν αγοράζει τιποτα για το παιδι του ουτε ρουχα ουτε μπιμπερο ουτε παπουτσια μονο οτι εχει δανεικά ότι του δίνουν οι γείτονες… Ειναι δημ. υπάλληλος πολλά χρονια Προϊστάμενος με καλο σταθερό μισθό κ η μητέρα άνεργη. Με την συνεπιμελεια η μητερα δεν δικαιούται Διατροφή!! Πώς αποδεικνύει ο πατερας οτι καταβαλει τα απαιτούμενα για το παιδί του? κάθε διαζύγιο θα καταλήγει στα δικαστήρια επι δικαστηρίων κ πόσο θα διαρκεί αυτό μεχρι να βγει μια απόφαση?? Η άνεργη μητερα πως θα μεγαλωσει ουσιαστικά, επι του πρακτέου το παιδι της πανες φάρμακα ρουχα γιατρους. θα τρέχει στα δικαστηρια για να αποδείξει με αποδείξεις μαγαζιών καθε φορα οτι κάπου πλήρωσε κ ο συνεπιμελητης πατερας??
2. θα πρεπει να αποδείξει η μητερα μετα απο ποσα δικαστήρια οτι δεν μπορει να αφηνει μονο του 12 μηνων παιδι με πατερα κ γιαγια που ισως υπαρχουν ελαφριά ψυχιατρικής φύσεως προβλήματα. ποιος γονιός θα δεχτεί να παει για ψυχιατρικο ελεγχο αυτος κ τκ περιβάλλον του??
3. τι γινεται με την διατροφή γιατι παντα ενας στην ουσία γονιος μεγαλώνει το παιδί και αναλαμβάνει ολες τις υποχρεώσεις κ ανάγκες.
το παιδι που θα παει σχολείο? σε ποια περιοχή.
ποιο δικαστήριο θα ελέγχει εαν γινεται ορθά η επιμέλεια με οτι αυτο συνεπάγεται και απο τις δυο πλευρές;;
4. Σε περίπτωση αποκλειστικού θηλασμού τι κάνουμε.
Οι μπαμπάδες οτι κι αν εχουν περασει απο τις πρωην γυναικες τους θα ήθελα να σκεφτούν με ποιον θα προτιμούσαν να μεγαλώσουν , να εχουν περισσότερο διπλα στη ζωη τους καθώς μεγάλωναν. την μαμα ή τον μπαμπά τους? Εννοείται οτι για την καλη ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιου χρειαζεται η παρουσια στη ζωη του κ των δυο γονέων αλλο αυτο κ αλλο το παραθυράκι κολπακι προβληματάκι που παει να παιχτεί μεσω της συνεπιμελειας…
Πολλές ερωτήσεις για να σκεφτούμε όλοι. Πιστεύετε όμως ότι οι συμπεριφορές που αναφέρετε, και έτσι όπως τις περιγράφετε, είναι χαρακτηριστικές της νέας γενιάς ελλήνων; Και αν ναι τότε γιατί αυτή η προσπάθεια όταν η εύκολη λύση που περιγράφετε θα ήταν “πάρε τα παιδιά σου και κόψε το λαιμό σου”; Γιατί τόση προσπάθεια για συμμετοχή στην ανατροφή του παιδιού; Η διατροφή είναι για το παιδί όχι για τη μητέρα. Δεν αλλάζει τίποτε ως προς τη διατροφή με τη συνεπιμέλεια. Σήμερα ο νόμος λέει ότι και οι δύο γονείς συμμμετέχουν ανάλογα με τις δυνάμεις τους στις δαπάνες ανατροφής του παιδιού. Μέσα στο γάμο και οι δύο γονείς έχουν και επιμέλεια και φροντίδα. Τι αλλάζει μετά και πρέπει να έχει την επιμέλεια ένας; Με το θέμα του θηλασμού το προχωράτε στα άκρα. Το παιδί θηλάζει για 12 μήνες. Αυτό το διάστημα η επαφή γονέα και παιδιού πρέπει να είναι καθημερινή και συνεχής, μεταξύ δύο θηλασμών, και ίσως και περισσότερες από μία φορά την ημέρα. Θα πρέπει ο πατέρας να παίρνει το παιδί εκτός σπιτιού και να το επιστρέφει σε λίγες ώρες πριν το θηλασμό. Το παιδί έχει πολύ διαφορετική αντίληψη του χρόνου και θέλει συχνότερη επαφή. Ταυτόχρονα συνδέεται βιολογικά με τον πατέρα του. Γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις δεν δημιουργούνται από κάποιο ηθικό καθήκον. Από τη μυρωδιά, το άγγιγμα, την οπτική επαφή, τη χροιά της φωνής, τη προσωπική επαφή δημιουργείται η σχέση πατέρα παιδιού. Μήπως όμως είναι αυτό που θέλετε να μην δημιουργηθεί;
Η άνεργη μητέρα καλό θα είναι να βρει μια δουλειά αντί να βολεύεται με τα λεφτά του πατέρα επειδή έχει καλό μισθό. Αν δυσκολεύεται οικονομικά μπορεί να αφήσει την επιμέλεια στον πατέρα. Τόσο απλά… Αλλά ξέχασα τα παιδάκια πάνε με την καλή μανούλα γιατί έτσι είναι το κατεστημένο
για ΑΔΜΙΝ παρακαλώ διαβάστε πρόσφατες αποφάσεις δικαστηρίων Οκτωβρίου για απόρριψη συνεπιμέλειας.Σας το αναφέρω γιατί η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.Γι αυτό μήν προτρέχετε!!!
αναφερόμενη στονκ. ΑDMIN τις θεωρίες αυτές να τις κρατάει για τον εαυτό του υπάρχουν πορίσματα παιδοψυχιάτρων κρατικών νοσοκομείων κοινωνικών λειτουργών και βέβαια το παιδί έχει δεχθεί βία από τον πατέρα του.Αυτά ‘εχουν υποβληθεί στο δικαστήριο και έχει βγεί απόφαση .Εκτός αν ο κύριος αμφισβητεί και τη δικαιοσύνη.Η κάθε περιπτωση είναιξ εχωριστή . Τί νομίζετε ότι με το νομοσχέδιο θα τα πάρουν όλαοι μπαμπάδες αφήστε να δούμε τι γράφει και τί θα ισχύσει και μετά μας λέτε τιςθεωρίες σας.
Ποιές θεωρίες; για διατάξεις νόμου γράφουμε. Τις θεωρίες τις μελέτησε και έλαβε υπόψη του ο διεθνής νομοθέτης. Διαβάστε το κείμενο του ψηφίσματος 2079/2015 της επιτροπής Ισότητας της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Θα το βρείτε στον ιστότοπό μας και το ίντερνετ. Το ψήφισαν ομόφωνα οι 47 χώρες της μεγάλης Ευρώπης των 550 εκατομμυρίων ανθρώπων. Αναφέρονται αναλυτικά στην εισηγητική έκθεση οι επιστημονικές θεωρίες που οδήγησαν στη συνεπιμέλεια, την εναλλασσόμενη κατοικία, την ισότητα στις άδειες και τα επιδόματα, και σε όλες τις καλές πρακτικές που συστήνονται στα Κράτη. Το ψήφισμα έχει αναμιφσβήτητη ερμηνευτική αξία για την εφαρμογή των κυρωμένων και από την Ελλάδα διεθνών συνθηκών. Έτσι οι θεωρίες έχουν μετασχηματιστεί σε εφαρομστέο δίκαιο. Δημιουργούν υποχρεώσεις για τα Κράτη και δικαιώματα για τους πολίτες. Με άλλα λόγια, όπως δεν απαιτείται καμία άδεια για να παντρευτεί ένας πολίτης, για να ψηφίσει ή για ν’αποκτήσει περιουσία, έτσι και για τη συνεπιμέλεια δεν απαιτείται η γνώμη ή η άδεια κανενός αφού προστατεύεται ως δικαίωμα του ανθρώπου. Η έντονη αντίδραση οφείλεται στον φόβο μπορστά στην αλλαγή. Ας το εκλογικεύσουμε και ας οραματιστούμε μαζί ένα κόσμο με ίσες ευκαιρίες για όλους, με ευτυχισμένη προσωπική και οικογενειακή ζωή, με εξισορρόπηση της επαγγελματικής και της προσωπικής ζωής. Τλικά ένα κόσμο όπου χωρισμός θα είναι η αρχή μιας νέας περιόδου στη ζωή και όχι το τέλος της προσωπικής ζωής. Αντί για τα “δεσμά του διαζυγίου” ας περάσουμε στη προσωπική και οικογενειακή ευτυχία.Τη δικαιούμαστε όλοι, πρώτα απ’όλους εσείς.
Οι πρώτες απαντησεις αφορούν μπαμπάδες αδιάφορους που με το που ακουσαν την λέξη συνεπιμέλεια τους επιασε ενα ρίγος και ένα δέος,Αλήθεια τα παιδιά σας θα τα νταντεύουν οι μαμάδες σας που σας κατέστρεψαν και εσάς?Και επειδή μιλάτε για θεραπεία πρώτον δεν έχετε κανένα δικαίωμα να κρίνετε αν δεν γνωρίζετε τις καταστάσεις και δεύτερον εσείς χρειάζεστε θεραπείακαι οχι οι μαμάδες.Ανοίξτε τώρα τις τσέπες σας και αντι για την διατροφή ΜΟΝΟ να πληρωνετε και όλα τα υπόλοιπα για τα παιδιά σας!!!!!
Καλά, για τους μπαμπάδες. Για τις μαμάδες που χάνουν επιμέλεια, ένα 10 % των υποθέσεων τι λέτε; Ή μήπως και αυτές είναι αδιάφορες;
Αντιλαμβανόμαστε την αναστάτωση στο σχόλιο. Είναι δύσκολο να παραδεχθεί κανείς ότι για δεκαετίες η αποκλειστική επιμέλεια κακοποιεί παιδιά και γονείς. Πιστέψτε μας όμως, διαβάζοντας αυτές τις στελίδες δεν θα βρείτε καμία κατηγορία κατά των γυναικών και των μαμάδων. Αντίθετα, είναι το δικαστικό σύστημα που κακοποιεί για δική του ευκολία και μόνο. Για το “συμφέρον του δικαστή”. Με δεύτερες σκέψεις είμαστε σίγουροι ότι θα συμφωνήσετε μαζί μας.
Είμαι χωρισμένος πατέρας μίας ανήλικης κόρης 6 χρονών η πρώην κάθε φορά που πάω να πάρω το παιδί με κάνει ψευδείς μήνυση για παραβίαση δικαστικής απόφασης λέει ψέματα ότι τη βρίζω με έχει κάνει 51 μηνύσεις σε διάστημα 8 μηνών. Ζητάει να αυξηθεί η διατροφή και να μειωθεί η επικοινωνία, είναι μία πάρα πολύ ακατάλληλη μητέρα αλλά έχει την επιμέλεια πήγαινα το παιδί σε μαθήματα πιάνου και το διέκοψε γιατί αυτή έχει την επιμέλεια και δε θέλει αύτή το παιδί μου να πηγαίνει για πιάνο. Ήθελα να ήξερα τι βλέπουν οι δικαστές?
θεωρώ ότι για να γίνει συνεπιμέλεια θα πρέπει να συμφωνούν οι δύο γονελις το τέκνο να θέλει να πάει με τον πατέρα και να μένουν σε κοντινή απόσταση. Εαν υπάρχει δικαστική απόφαση ο πατέρα ςέρχεται από τις οριζόμενες μέρες από το δικαστήρριο μόνο κάθε Δεύτερη Κυριακή το παιδί αρνείται πεισσματικά να πάει μαζί του γιατί δεν περνούσε καλά μαζί του δεν έχει δοθεί διανυκτέρευση υπάρχει΄αντιδικ’ια Ο πατέρας έχει κ’ανει 30 μηνύσεις στη μητέρα γιατί δεν θέλει το παιδί να πάει μαζί του τί συνεπιμέλεια να δοθει???ηλικια παιδιού 7 ετών .Οι γονεις μένουν στηνΑττική η μητέρα στο Βύρωνα και ο πατέρας στο Αιγάλεω το παιδί πηγαινει σε ιδιωτικό σχολείο στη Ν Σμύρνη που δεν περνα το σχολικο απο τη οικλια του πατέρα . Επιπροσθέτως το παιδί πάσχει από άτυπο αυτισμό μορφή ΑΣΠΕΡΓΚΕΡ , Σ αυτή την περίπτωση πώς θα δοθεί συνεπιμέλαι????????
Αυτό που περιγράφεται στο σχόλιο είναι ένα αποξενωμένο παιδί. Όλα όσα γράφονται στο σάιτ για τα αποξενωμένα παιδιά αφορούν το δικό σας παιδί. Όταν εφαρμόστηκε διεθνώς η εναλλασσόμενη κατοικία, παρατηρήθηκε το φαινόμενο ν’ αρνούνται ορισμένα παιδιά να πάνε στον άλλο γονέα παρά την δικαστική απόφαση. Έτσι λοιπόν τα τελευταία χρόνια ερευνήθηκε η γονική αποξένωση και έχει πλέον, από τις 29 Μαρτίου 2019, ταξινομηθεί από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ως νόσος.
Έχει ερευνηθεί για το παιδί σας το ποιος είναι ο αποξενωτής; Γιατί στην αποξένωση πάντα «φταίει» ο ένας, ποτέ δεν «φταίνε και οι δύο». Η ερώτηση δεν είναι ρητορική αφού απαιτείται διάγνωση για να χορηγηθεί θεραπεία. Αλήθεια, τι κάνατε εσείς, σαν κύριος φροντιστής με επιμέλεια, για τη θεραπεία του παιδιού; Η παράληψη χορήγηση θεραπείας συνιστά παραμέληση, δηλαδή περαιτέρω κακοποίηση δηλαδή ενδοοικογενειακή βία. Και το σημαντικότερο : Το παιδί αναφέρεται ότι πάσχει από μία ασθένεια για την θεραπεία της οποίας χρειάζεται εξίσου και τους δύο γονείς του στη ζωή του.
Όλα όσα αναφέρονται στο σχόλιο είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα: Δεν είναι πάντα όλοι οι γονείς καλοί. Στις περιπτώσεις που ασκεί κακώς ο ένας γονέας την γονική μέριμνα (αποξένωση, κακοποίηση….) τότε αφαιρείται η επιμέλεια και ανατίθεται στον άλλο γονέα.
Φυσικά δεν κρίνουμε την υπόθεση που αναφέρεται, θέτουμε όμως ερωτήματα που η συντάκτης του σχολίου καλείται ν’απαντήσει.
Συγχαρητήρια για την απάντηση και για την επί παντός επιστητού θέση σας.
Δεν γνωρίζουμε βεβαίως με ακρίβεια την κάθε περίπτωση, όπως την ανωτέρα αναφερόμενη, αλλά αδιαμφισβήτητα χαρακτηρίζει σχεδόν όλες αυτού του είδους στενάχωρες καταστάσεις.
Με θύμα πάντα το παιδί !
Δυστυχώς, το πρόβλημα σχεδόν πάντα έγκειται στη λανθάνουσα προτεραιότητα.
Που είναι μόνο Μία..