Η αναχρονιστική στάση της ελληνικής πολιτείας μπλοκάρει το δικαίωμα των γονιών να μοιράζονται ισότιμα την ανατροφή των παιδιών τους, όταν επιλέγουν να χωρίσουν

 Αναδημοσίευση του άρθρου που δημοσιεύθηκε την 18η/3/2017 στο News24.

 

Για να δείτε το άρθρο στο πρωτότυπο πιέσατε ΕΔΩ

 

Της Αλίκης Ελευθεριάδου

 

     Το δικαίωμα του παιδιού να διατηρεί σταθερή σχέση και με τους δύο του γονείς ‘δοκιμάζεται’ στην Ελλάδα του 2017. Τα παιδιά χωρισμένων γονιών και τα παιδιά εκτός γάμου είναι περισσότερα από ποτέ. Στοιχεία δείχνουν πως τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη αύξηση των διαζυγίων ενώ ταυτόχρονα μειώνονται οι γάμοι.

 

     Το ερώτημα είναι προστατεύονται πλήρως τα δικαιώματα των παιδιών και των γονιών σε μία κοινωνία που αλλάζει, σε μία χώρα που οι θεσμοί εξελίσσονται;

 

      Ο όρος συνεπιμέλεια αφορά το δικαίωμα του παιδιού να διατηρεί σταθερή σχέση και με τους δύο του γονείς ανεξαρτήτου οικογενειακής κατάστασης, εφόσον δεν συντρέχουν σοβαGiaροί λόγοι που επιβάλουν τον διαχωρισμό των δύο. Στην Ελλάδα και οι δύο γονείς δικαιούνται κοινή γονική μέριμνα αλλά όχι κοινή επιμέλεια. Συγκεκριμένα, δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο που να στηρίζει το αίτημα της συνεπιμέλειας.

 

     Το Συμβούλιο της Ευρώπης με ψήφισμα υποστηρίζει το δικαίωμα της κοινής ανατροφής, η οποία ισχύει ήδη σε πολλές χώρες όπως: Γερμανία, Γαλλία, Σουηδία Δανία και σε χώρες της Αμερικής όπως: Βραζιλία και Μεξικό. Το ίδιο ισχύει και σε 17 Πολιτείες των ΗΠΑ. Η Ελλάδα διατηρεί οπισθοδρομική στάση απέναντι στο θέμα. Παρ’ όλες τις προσπάθειες ειδικών επιστημόνων, το ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης και τις μαζικές πιέσεις των Ελλήνων γονέων τα δικαιώματα των τελευταίων παραμένουν άνισα.

 

      Ο Σύλλογος Συνεπιμέλεια*, που υποστηρίζει το δικαίωμα των παιδιών να ανατρέφονται και από τους δύο γονείς, αναζήτησε κομματική συναίνεση και το κατόρθωσε αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν ανάλογα.

 

      Τον Μάιο του 2016 πραγματοποίησε ημερίδα με θέμα «Διεθνείς εξελίξεις και η ελληνική πραγματικότητα στην ευθύνη ανατροφής των παιδιών χωρισμένων γονέων».

 

      Σε αυτήν, η πλειοψηφία των κομμάτων, μία μεγάλη ομάδα νομικών, ψυχιάτρων, ψυχολόγων και ο συνήγορος του πολίτη τοποθετήθηκαν θετικά προς τις αλλαγές που πρότεινε ο σύλλογος.

 

      Ο πρόεδρος του συλλόγου, Γιάννης Παπαρρηγόπουλος, μιλώντας στο news247 αναφέρει πως «μας ενδιαφέρει η μέθοδος ‘μεγαλώνουμε μαζί το παιδί’, ένα νέο μοντέλο ζωής που δεν είναι συνδικαλιστικό αίτημα, είναι ένα σχέδιο ανατροφής των παιδιών που υπάρχει πλέον σε όλη την Ευρώπη αλλά και Παγκοσμίως».

Το αναίτιο μπλόκο του Κοντονή

     Τον Φεβρουάριο του 2017, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Σταύρος Κοντονής μιλώντας στη Βουλή και παραβλέποντας την διάθεση της πλειοψηφίας των κομμάτων και τις ευρωπαϊκές οδηγίες αρνήθηκε την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου υποστηρίζοντας ότι «συνεπιμέλεια δεν μπορεί να υπάρξει».

     Πρόσθεσε ότι «τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά, δυστυχώς τραγικά τα κάνουν ανεύθυνοι γονείς, που χωρίζουν και δεν ιεραρχούν το συμφέρον των παιδιών τους». Έκλεισε λέγοντας ότι το πρόβλημα μονομέρειας των δικαστικών, που συνήθιζαν να δίνουν την επιμέλεια του παιδιού στις μητέρες ανήκει στο παρελθόν, εκτιμώντας έτσι ότι το δικαστικό σύστημα της Ελλάδος έχει εκσυγχρονιστεί.

      Ωστόσο, παρέλειψε να αναφερθεί σε συγκεκριμένα στοιχεία, κάνοντας μια γενικόλογη τοποθέτηση και δημιουργώντας εύλογα ερωτηματικά για τη στάση του, που ουσιαστικά αγνόησε τις ευρωπαϊκές οδηγίες, αλλά και τη διακομματική συναίνεση για ένα ζήτημα που ταλαιπωρεί χιλιάδες συμπολίτες μας.

      *Ο Σύλλογος Συνεπιμέλεια υποστηρίζει εθελοντικά τους γονείς οι οποίοι διεκδικούν το δικαίωμα των παιδιών τους να μεγαλώνουν και με τους δύο γονείς είτε αυτοί είναι παντρεμένοι είτε όχι, είτε συγκατοικούν είτε όχι. Προσπαθεί μέσα από κοινωνικές παρεμβάσεις να κάνει άνοιγμα στην ελληνική κοινωνία με στόχο την ανάδειξη του θέματος, την προβολή της λύσης του προβλήματος και τέλος την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου.

Απόψεις Επισκεπτών ( 3 )

  1. el zorro

    Κύριε Κοντονή, “πραγματική συνεπιμέλεια δεν μπορεί να υπάρξει”, όσο υπάρχει παρασκηνιακή αλληλεξάρτηση και διάχυτη αίσθηση δοσοληψίας μεταξύ πολιτικής και δικαστικής εξουσίας. Πώς είναι δυνατόν διακομματική συναίνεση να σκοντάφτει στην άρνηση τόσο της δικαιοσύνης όσο και της θεωρητικά δημοκρατικής εξουσίας σας; οεο;

    Reply
  2. Φωτιος Κοτσελιδης

    Η δικαιοσυνη δυστυχως ειναι ανικανη διεφθαρμενη αδιαφορη .Επιτρεπει σε γονεις να εγκληματουν εις βαρος των ιδιων των παιδιων τους με το να αποξενωνουν τον γονεα που δεν εχει τηνεπιμελεια.Κομπλεξ και μισος εναντιον του αλλου γονεα αρωσταινει τα παιδια που η ανεπαρκεια των δικαστων δεν τα προστατευει.Εαν υπηρχε δικαιοσυνη η Ελλαδα δεν θα ειχε αυτα τα χαλια.

    Reply

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *