ΑΠΑΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ κ. ΚΟΝΤΟΝΗ
26 Ιουνιου 2017
Αντίθετα με όσα ισχυρίστηκε ο κ. Υπουργός Δικαιοσύνης Σ. Κοντονής την 26η/6/2017 στην Βουλή των Ελλήνων απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτού κ. Α. Λοβέρδου,
κανόνας δικαίου (α) επιβάλει την κατά τεκμήριο διατήρηση της κοινής επιμέλειας τέκνου στην περίπτωση διάστασης – διαζυγίου των γονέων του και την από κοινού ανατροφή του (β) απαγορεύει κάθε απόκλιση για τα αναγνωρισμένα παιδιά που παραμένουν εκτός γάμου.
Παραβιάζοντας τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας ο κ. Υπουργός κάνει μαθήματα αστικού δικαίου (όπως ίσχυε όμως στα τέλη του 1980) και δεν λέει ούτε μία λέξη για το διεθνές δίκαιο και το Σύνταγμα.
Η συνεπιμέλεια είναι ήδη ο κανόνας στο σύνολο των χωρών ενώ η εναλλασσόμενη κατοικία συνίσταται από την επιστήμη το διεθνές δίκαιο και εφαρμόζεται σε πολλές.
Δυστυχώς η χώρα έχει ανάγκη από ένα νέο νόμο μόνο και μόνο για να κάμψει το κακοποιητικό νομολογιακό έθιμο που εν ονόματι της δήθεν προστασίας της σχέσης μητέρας παιδιού καταστρέφει με πρόθεση τη σχέση πατέρα παιδιού.
Η ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ
Η κοινή ανατροφή (συνεπιμέλεια με εναλλασσόμενη κατοικία) ήδη επιβάλλεται :
(Α) Από τη συνδυασμένη εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 2, 7, 8 και 18 της Διεθνούς Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Παιδιού (κυρώθηκε με το ν. 2101/1992), τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως των Δικαιωμάτων του Παιδιού (κυρώθηκε με το ν. 2502/1997), το άρθρο 24 παρ. 3 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ο οποίος κατά το άρθρο 6 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει την ίδια άμεση και δεσμευτική ισχύ που έχουν οι Συνθήκες για την Ευρωπαϊκή Ένωση) και τα άρθρα 8 και 14 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ – ν.δ. 53/1974), προκύπτει ότι:
i. Το “αληθές συμφέρον του τέκνου” είναι ένα από τα έντεκα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη για την δικαστική ρύθμιση της ανατροφής των τέκνων.
ii. Ως αληθές συμφέρον του τέκνου νοείται το δικαίωμά του να το ανατρέφουν και οι δύο γονείς του (συνεπιμέλεια).
iii. Η γονεϊκή ισότητα είναι δικαίωμα προστατευμένο από τα ανωτέρω διεθνή κείμενα αυξημένης τυπικής ισχύος και εξασφαλίζει το καλώς νοούμενο συμφέρον του παιδιού (βλ. (α) την κατ’ άρθρ. 2 της Διεθνούς Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Παιδιού – ΔΣΔΠ αρχή μη διάκρισης και όσον αφορά στο φύλο των γονέων αναγνωρισμένο έτσι ως δικαίωμα του ίδιου του παιδιού· (β) επίσης άρθρο 5 του προαιρετικού πρωτοκόλλου 7 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης – ΕΣΔΑ για την ισότητα των γονέων στις σχέσεις τους με τα τέκνα τους και μετά τη λύση του γάμου τους).
Οι ανωτέρω αρχές (της συνεπιμέλειας και γονεϊκής ισότητας και κοινής ανατροφής των παιδιών) ήδη αναγνωρίζονται στο πλαίσιο της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) και του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΔΕΕ, πρώην ΔΕΚ) [βλ. ιδίως τις ακόλουθες αποφάσεις: ΕΔΔΑ απόφαση της 12.2.2013, υπόθεση Vojnity κατά Ουγγαρίας, αριθμός προσφυγής 29617/07· ΕΔΔΑ απόφαση της 7.3.2013, υπόθεση Raw και άλλων κατά Γαλλίας, αριθμός προσφυγής 10131/11· ΕΔΔΑ απόφαση της 22.5.2012, υπόθεση Santos Nunes κατά Πορτογαλίας, αριθμός προσφυγής 61173/08· ΕΔΔΑ απόφαση της 6.12.2011, υπόθεση Cengiz Kilic κατά Τουρκίας, αριθμός προσφυγής 16192/06· ΕΔΔΑ απόφαση της 1.12.2009, υπόθεση Eberhard και M. κατά Σλοβενίας, αριθμοί προσφυγών 8673/05 και 9733/05· ΕΔΔΑ απόφαση της 23.6.2005, υπόθεση Zawadka κατά Πολωνίας, αριθμός προσφυγής 48542/99· ΕΔΔΑ απόφαση της 23.9.2003, υπόθεση Hansen κατά Τουρκίας, αριθμός προσφυγής 36141/97· ΕΔΔΑ απόφαση της 26.7.2011, υπόθεση Shaw κατά Ουγγαρίας, αριθμός προσφυγής 6457/09· ΕΔΔΑ απόφαση της 14.3.2013, υπόθεση B.B. και F.B. κατά Γερμανίας, αριθμός προσφυγών 18734/09 και 9424/11· ΕΔΔΑ απόφαση της 18.6.2013, υπόθεση R.M.S. κατά Ισπανίας, αριθμός προσφυγής 28775/12· ΕΔΔΑ απόφαση της 9.5.2006, υπόθεση C. κατά Φινλανδίας, αριθμός προσφυγής 18249/02 και ιδίως ΕΔΔΑ απόφαση της 15.9.2013, υπόθεση Schneider κατά Γερμανίας, αριθμός προσφυγής 17080/07, Zauneger κατά Γερμανίας 2009, Doring κατά Γερμανίας 2012, Sporer κατά Αυστρίας 2011] και αποτελούν θετικό διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο.
(Β) Ως προς του ενήλικες η κοινή ανατροφή (κοινή επιμέλεια και ίσο χρόνο) προστατεύεται από τα άρθρα :
Άρθρο 8
Δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής
1. Παν πρόσωπον δικαιούται εις τον σεβασμόν της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής του…..
Άρθρο 14
Απαγόρευση των διακρίσεων
Η χρήσις των αναγνωριζομένων εν τη παρούση Συμβάσει δικαιωμάτων και ελευθεριών δέον να εξασφαλισθή ασχέτως διακρίσεως φύλου, φυλής, χρώματος, γλώσσης, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, εθνικής ή κοινωνικής προελεύσεως, συμμετοχής εις εθνικήν μειονότητα, περιουσίας, γεννήσεως ή άλλης καταστάσεως.
Άρθρο 18
Όρια στην χρήση των περιορισμών σε δικαιώματα
Οι επιτρεπόμενοι κατά τας διατάξεις της παρούσης Συμβάσεως περιορισμοί των ειρημένων δικαιωμάτων και ελευθεριών δεν επιτρέπεται να εφαρμοσθούν ειμή προς τον σκοπόν δια τον οποίον καθιερώθησαν.
Το άρθρο 8 (2) ΕΣΔΑ ρυθμίζει τους επιτρεπόμενους περιορισμούς στην οικογενειακή ζωή και κατά συνέπεια η επέμβαση στην ιδιωτική ζωή απαγορεύεται
Άρθρο 8
2. Δεν επιτρέπεται να υπάρξη επέμβασις δημοσίας αρχής εν τη ασκήσει του δικαιώματος τούτου, εκτός εάν η επέμβασις αύτη προβλέπεται υπό του νόμου και αποτελεί μέτρον το οποίον, εις μίαν δημοκρατικήν κοινωνίαν, είναι αναγκαίον δια την εθνικήν ασφάλειαν, την δημοσίαν ασφάλειαν, την οικονομικήν ευημερίαν της χώρας, την προάσπισιν της τάξεως και την πρόληψιν ποινικών παραβάσεων, την
Δηλαδή καμία επέμβαση δεν συγχωρείται εκτός εάν (α) προβλέπεται από το νόμο, (β) έχει νόμιμο σκοπό και (γ) είναι αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία δηλαδή καλύπτει άμεση κοινωνική ανάγκη και τελεί σε αναλογικότητα.
(Γ) Ως προς τα παιδιά, προβλέπονται τα ίδια δικαιώματα με τους ενήλικες αλλά επιπλέον παρέχεται και η ειδική προστασία που προβλέπει η ΔΣΔΠ.
Βασικές αρχές της ΔΣΔΠ είναι η φροντίδα του παιδιού από τους γονείς του, και μάλιστα η φροντίδα και από τους δύο γονείς, η προστασία του παιδιού από την κακοποίηση. Ειδικότερο δικαίωμα του παιδιού είναι να μην αποχωρίζεται κανένα από τους δύο καλούς γονείς τους χωρίς τη θέληση του γονέα.
Άρθρο 7
1. Το παιδί ……. δικαίωμα να γνωρίζει τους γονείς του και να ανατραφεί από αυτούς.
Άρθρο 9
1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη μεριμνούν ώστε το παιδί να μην αποχωρίζεται από τους γονείς του, παρά τη θέλησή τους, εκτός εάν οι αρμόδιες αρχές αποφασίσουν, με την επιφύλαξη δικαστικής αναθεώρησης και σύμφωνα με τους εφαρμοζόμενους νόμους και διαδικασίες, ότι ο χωρισμός αυτός είναι αναγκαίος για το συμφέρον του παιδιού. Μια τέτοια απόφαση μπορεί να είναι αναγκαία σε ειδικές περιπτώσεις, για παράδειγμα όταν οι γονείς κακομεταχειρίζονται ή παραμελούν το παιδί, ή όταν ζουν χωριστά και πρέπει να ληφθεί απόφαση σχετικά με τον τόπο διαμονής του παιδιού.
2. Σε όλες τις περιπτώσεις που προβλέπονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στις διαδικασίες και να γνωστοποιούν τις απόψεις τους.
3. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα του παιδιού που ζει χωριστά από τους δύο γονείς του ή από τον έναν από αυτούς να διατηρεί κανονικά προσωπικές σχέσεις και να έχει άμεση επαφή με τους δύο γονείς του, εκτός εάν αυτό είναι αντίθετο με το συμφέρον του παιδιού.
Άρθρο 18
1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξασφάλιση της αναγνώρισης της αρχής, σύμφωνα με την οποία και οι δύο γονείς είναι από κοινού υπεύθυνοι για την ανατροφή του παιδιού και την ανάπτυξή του. Η ευθύνη για την ανατροφή του παιδιού και για την ανάπτυξή του ανήκει κατά κύριο λόγο στους γονείς ή, κατά περίπτωση στους νόμιμους εκπροσώπους του. Το συμφέρον του παιδιού πρέπει να αποτελεί τη βασική τους μέριμνα.
Η ΔΣΔΠ δεν προβλέπει περιορισμούς στην άσκηση των δικαιωμάτων και μάλιστα έχει προταθεί η θεωρητική προσέγγιση ότι δεν επιτρέπονται περιορισμοί στην απολαβή των δικαιωμάτων των παιδιών. Συμπληρωματικά όμως μπορούν να εφαρμοστούν οι αρχές του άρθρου 8 παρ. 2 ΕΣΔΑ που αναπτύχθηκαν ανωτέρω.
(Δ) Ως προς το ειδικότερο ζήτημα της ισότητας των συζύγων, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ν. 2492/1997) προβλέπει την ισότητα των δικαιωμάτων των συζύγων στο γάμο και μετά τη λύση του. Το παιδί έχει το δικαίωμα της φροντίδας και από τους δύο γονείς του.
Άρθρο 23.
1. Η οικογένεια είναι φυσικό και θεμελιώδες στοιχείο της κοινωνίας, τα μέλη της δεν απολαύουν την προστασία της κοινωνίας και του Κράτους. 2…. 3…. 4. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη στο παρόν Σύμφωνο λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για την εξασφάλιση της ισότητας των δικαιωμάτων και των ευθυνών των συζύγων σε σχέση με το γάμο, κατά τον έγγαμο βίο και κατά τη λύση του γάμου. Σε περίπτωση λύσης του γάμου, λαμβάνονται μέτρα για την εξασφάλιση της απαραίτητης προστασίας των παιδιών
Το άρθρο 5 του 7ου Πρωτοκόλλου στην ΕΣΔΑ προβλέπει επίσης την ισότητα των συζύγων κατά τη διάρκεια του γάμου και μετά τη λύση του.
Άρθρο 5
Ισότητα μεταξύ συζύγων
Οι σύζυγοι είναι ίσοι στα δικαιώματα και τις ευθύνες που απορρέουν από το ιδιωτικό δίκαιο στις μεταξύ τους σχέσεις και στις σχέσεις τους με τα τέκνα τους, ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκειά του και στην περίπτωση λύσης του. Αυτό το άρθρο δεν εμποδίζει τα Κράτη να πάρουν τα αναγκαία μέτρα που επιβάλλει το συμφέρον των τέκνων.
(Ε) Το συμπέρασμα όλων των ανωτέρω είναι ότι το παιδί έχει το δικαίωμα να το φροντίζουν και να το ανατρέφουν και οι δύο γονείς του. Και οι δύο γονείς έχουν την ίδια σημασία για το παιδί. Οι τυχόν περιορισμοί υπόκεινται σε περιορισμούς και επιτρέπονται μόνο αν είναι αναγκαίοι, σε αναλογικότητα, κατά τα ειδικά οριζόμενα στο άρθρο 8 παρ. 2 ΕΣΔΑ.
Η κοινή ανατροφή είναι δικαίωμα του παιδιού.
Το αληθές συμφέρον του παιδιού επιβάλλει την κοινή επιμέλεια και φροντίδα (κοινές γονικές ευθύνες) που απολαμβάνει και από τους δύο γονείς του.
(ΣΤ) Η επιβεβαίωση των συμπερασμάτων που εξάγονται από το διεθνές δίκαιο δικαιωμάτων του ανθρώπου έρχεται με το ψήφισμα 2079/2015 της επιτροπής ισότητας της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης.
3. (…) ο σεβασμός της οικογενειακής ζωής είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα (…) (…) το βρίσκεται μαζί συνιστά ένα ουσιώδες στοιχείο της οικογενειακής ζωής (…) Μόνο εξαιρετικές περιστάσεις και βαριές συνθήκες (…) θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν ένα χωρισμό που διατάσσεται από ένα δικαστή.
Ο κανόνας δικαίου της κατά τεκμήριο διατήρησης της κοινής επιμέλειας με ίσο χρόνο έχει διαμορφωθεί και δεσμεύει την Ελλάδα και κατισχύει ενός απλού εσωτερικού νόμου όπως ο αστικός κώδικας (αρ. 28 του Συντάγματος). Δηλαδή είναι ανώτερος ιεραρχικά, μεταγενέστερος και ειδικότερος του αστικού κώδικα.
Ο ως άνω κανών δικαίου έχει διαμορφώσει (α) εθιμικό διεθνές δίκαιο στο οποίο έχει προσχωρήσει η Ελλάδα με την κύρωση των διεθνών συνθηκών και (β) “δίκαιο των πολιτισμένων κρατών” κατά την έννοια του άρθρου 28 του Συντάγματος.
Κάθε Δικαστήριο στην Ελλάδα ελέγχει την συνταγματικότητα και την συμβατικότητα των εφαρμοζομένων διατάξεων. Το Δικαστήριο εφαρμόζει κανόνες δικαίου. Η νομολογία και πολύ περισσότερο το νομολογιακό έθιμο δεν αποτελούν πηγή δικαίου.
(Η) ίδια η Ελληνική Νομολογία έχει κλονιστεί. Με την απόφαση 60/2017 του Μ.Π.Α. ανατέθηκε η επιμέλεια εναλλάξ ανά μήνα σε κάθε γονέα !
Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
(ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΓΟΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ – ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΑ ΣΥΝΕΝΩΘΕΙ)
Καμία διάταξη του αστικού κώδικα δεν επιβάλλει στο δικαστή την αφαίρεση της επιμέλειας. Η βίαιη επέμβαση του Δικαστή στην οικογενειακή ζωή που συντελείται με την αφαίρεση επιμέλειας και αποτελεί ένα κακοποιητικό εσωτερικό νομολογιακό έθιμο.
(Α) Οφείλει το Δικαστήριο να “ρυθμίσει την άσκηση της γονικής μέριμνας” κατ’ άρθρο 1513 ΑΚ και να καθορίσει, όπου δεν υπάρχει συμφωνία των γονέων, το που θα μείνει και πόσο διάστημα το παιδί, σε ποιο παιδικό σταθμό θα πάει, σε ποιο σχολείο, ποια ξένη γλώσσα, ποιες εξωσχολικές δραστηριότητες κατά τρόπο ώστε ν’ ανατρέφεται και από τους δύο καλούς γονείς του. Ομοίως να ρυθμίσει το ποσό κατά το οποίο και οι δύο γονείς του τέκνου θα συμμετέχουν στην ανατροφή των παιδιών τους.
Για να το επιτύχει το Δικαστήριο πρέπει να κάνει χρήση των σχεδίων ανατροφής παιδιού (Parenting Plans) κατά τη σύσταση – νομική υποχρέωση που εισάγει το ψήφισμα 2079/2015 του Συμβουλίου της Ευρώπης.
(Β) Επιβάλλεται η κατά τεκμήριο διατήρηση της κοινής ανατροφής των παιδιών και απαγορεύεται η ανάθεση της επιμέλειας στην μητέρα κατά τεκμήριο, δηλαδή με τη στερεότυπο, copy – paste αιτιολογία.
Η κατά τεκμήριο ανάθεση της επιμέλειας στη μητέρα, εκτός από την επιβράβευση της αυθαιρεσίας συνιστά και παράβαση της αρχής της ισότητας όπως προαναφέρθηκε. Καμία διάκριση δεν συγχωρείται με κριτήριο το φύλο. Δεν θα βρούμε καμία αναφορά στο γάμο ή στο φύλο των γονέων σε καμία διεθνή σύμβαση. Αντίθετα, η μόνη αναφορά που γίνεται είναι ως προς την υποχρέωση να μην γίνονται διακρίσεις στο γάμο μεταξύ των γονέων.
(Γ) Οι συνέπειες της ανάθεσης της αποκλειστικής επιμέλειας έχουν επαρκώς μελετηθεί από την επιστήμη. Σήμερα γνωρίζουμε ότι δεν είναι το διαζύγιο των γονέων που εξασφαλίζει πολύ χειρότερους δείκτες ευημερίας για τα παιδιά που ζουν σε αποκλειστική επιμέλεια αλλά η ίδια η ανάθεση της αποκλειστικής επιμέλειας.
Τα παιδιά που ζουν σε χώρες όπου εφαρμόζεται η κοινή επιμέλεια σε κοινή ανατροφή και με τους δύο γονείς τους εμφανίζουν σχεδόν τους ίδιους δείκτες ευημερίας με τα παιδιά που ζουν και με τους δύο γονείς τους στο ίδιο σπίτι.
Το ότι δεν αντιλαμβάνεται ο κύριος Υπουργός το κακό που κάνει η αποκλειστική επιμέλεια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Η γη γύριζε πριν ακόμα αποδειχθεί ότι είναι η γη που γυρίζει γύρω από τον ήλιο.
Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο φέρει το βάρος απόδειξης και δεν έχει παρά ν’ αποδείξει τους ισχυρισμούς του με την επίκληση σύγχρονων επιστημονικών ερευνών που να καταλήγουν στο αντίθετο συμπέρασμα. Εμείς γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν.
Έχουμε αναρτήσει στο διαδίκτυο και θέτουμε στη διάθεση του καθένα τις επιστημονικές πηγές μας. Δεν μας απάντησε ο κύριος Υπουργός σε σχετικό έγγραφο αίτημά μας και δεν μας γνώρισε τις επιστημονικές πηγές του.
Η επιστημονικοσύνη που επικαλέστηκε περιορίζεται στη γνώμη του κ. Μ. Σταθόπουλου και του εφέτη κ. Παπαγεωργίου που δεν συνοδεύονται από καμία εσωτερική ή διεθνή βιβλιογραφική αναφορά. Τα ίδια τα άρθρα γράφηκαν σε απάντηση άρθρου του καθηγητή Β. Φούσκα. Ο κ. Υπουργός δεν κατέθεσε στη Βουλή το άρθρο του κ. Φούσκα. Ενώ δημοσιεύθηκαν οι πιο πάνω απαντήσεις που επικαλέστηκε ο κ. Υπουργός σε 3 και 5 μέρες, η απάντησή μας στα άρθρα των κ.κ. Σταθόπουλου και Παπαγεωργίου που στάλθηκε αμέσως ουδέποτε δημοσιεύθηκε.
(Δ) Ο ίδιος ο όρος επιμέλεια έχει αντικατασταθεί τα τελευταία 20 περίπου χρόνια με τον όρο “γονικές ευθύνες” – parental responsibilities που είναι κοινές και αδιάσπαστες μεταξύ των γονέων.
Σε όλα τα τελευταία διεθνή συμβατικά κείμενα συναντάμε το νέο όρο. Η Ε.Ε. κάνει χρήση του νέου όρου. Οι αρχές Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Οικογενειακού Δικαίου (που δεν είναι κρατικό / κοινοτικό όργανο). Ο επίσημος ιστότοπος www.europa.eu της Ε.Ε. Οι αποφάσεις διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων.
Κρύβεται πίσω από τις λέξεις ο κύριος Υπουργός όταν μιλάει για κοινή γονική μέριμνα που υπάρχει και διάσπαση της επιμέλειας (!!!) που δήθεν επιχειρείται.
Το αντίθετο συμβαίνει : οι γονικές ευθύνες είναι κοινές και αδιάσπαστες και στο νέο όρο έχουν συνενωθεί αδιάσπαστα η γονική μέριμνα και η επιμέλεια.
Ο κ. Υπουργός χρησιμοποιεί τους παλιούς και σε διεθνή αχρησία όρους για να παραπλανήσει το κοινό και να απεμπλακεί από τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας για τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Η επιμέλεια είναι που δεν υπάρχει στον νομικό πολιτισμό των χωρών της μεγάλης Ευρώπης των 47, της Αυστραλίας, της Νοτίου και Βορείου Αμερικής.
Και επτά πρόσφατα νομοθετήματα που ισχύουν στην Ελλάδα χρησιμοποιούν το νέο νομικό όρο :
( Α) π.δ. 80 / 2012 (ΦΕΚ Α 138 14.6.2012) Β) νόμος 4020/2011 (ΦΕΚ Α΄ 217/30.09.2011), Γ) Οδηγία 2010/18/ΕΕ του Συμβουλίου της 8ης Μαρτίου 2010 CELEX : 310L0018,, Δ) νόμος3625/2007 Προαιρετικού Πρωτοκόλλου στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού σχετικά με την εμπορία παιδιών, την παιδική πορνεία και παιδική πορνογραφία και άλλες διατάξεις , Ε) ΚΑΝ_ΕΟΚ 1347/2000: Διεθνής δικαιοδοσία, αναζήτηση και εκτέλεση αποφάσεων σε γάμο και μέριμνα τέκνων ΣΤ) ΠΡΕΕ 0593/1995: ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΒΑΣΕΩΣ CELEX Ζ) ΠΡΕΕ 0241/1992: ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΒΑΣΕΩΣ CELEX )
(Ζ) Λέει ο κύριος Υπουργός ότι οι υπεύθυνοι γονείς τα βρίσκουν και οι ανεύθυνοι τσακώνονται. Πρόκειται για μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Γιατί να δεχθεί η μητέρα οποιαδήποτε συζήτηση για εξώδικο επίλυση αφού ξέρει ότι “θα τα πάρει όλα από το Δικαστήριο”; Τελικά ποιός δίνει απεριόριστο εξουσία στην αντίδικο την οποία μπορεί και ενδέχεται να χρησιμοποιήσει κακοποιητικά;
Αυτός που δίνει αυτή την εξουσία στον ένα γονέα είναι αυτός που προκαλεί την αντιδικία. Οι γονείς συγκρούονται εξ’ αιτίας και χάριν της αποκλειστικής εξουσίας που ανατίθεται σε ένα από αυτούς και όχι το αντίθετο.
Δεν είναι η σύγκρουση των γονέων που δικαιολογεί την ανάθεση της αποκλειστικής εξουσίας – επιμέλειας, η σύγκρουση προέρχεται χάριν της ανάθεσης της αποκλειστικής επιμέλειας.
ΑΠΟΚΛΙΝΟΥΣΕΣ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ κ. ΥΠΟΥΡΓΟΥ
Οι θέσεις που ανέφερε στη Βουλή των Ελλήνων ο κ. Υπουργός είναι αντίθετες με αυτές όλων των προκατόχων του, ακόμα και του άμεσου, του ιδίου κυβερνώντος κόμματος.
Είναι ο πρώτος Υπουργός από το 2005 που αρνήθηκε να δεχθεί εκπροσώπους της συνεπιμέλειας αν και σας υποβάλαμε έγγραφο αίτημα.
Πιστεύουμε ότι λειτουργεί έτσι ο κ. Υπουργός γιατί αρνείται κάθε αλλαγή. Αρνείται την πρόοδο.
Αυτός είναι ο ρόλος της αριστεράς ; Να καλύπτεται πίσω από την εξουσία, να κρύβεται, να καταπατά ανθρώπινα δικαιώματα, να φιμώνει την αντίθετη άποψη, να στρέφει την προσοχή του κοινού αλλού
;
Αυτά μας θυμίζουν πρακτικές που γνώριζε πολύ παλιότερα η χώρα και που δεν τις περιμένει κανείς από δημοκράτες και προοδευτικούς.
Νομίζουμε ότι η επερχόμενη κατάρρευση του κυβερνώντος κόμματος δεν έχει σχέση με την οικονομική συγκυρία. Έχει να κάνει με τη στάση της απέναντι στην κοινωνία.
Κατατέθηκε για δεύτερη φορά τροπολογία τριών βουλευτών για την συνεπιμέλεια.
Χρειάστηκε, πριν ακόμα αναλάβετε καθήκοντα, ακαδημαϊκοί κύκλο της χώρας να ετοιμάσουν ολοκληρωμένο και πλήρως επεξεργασμένο σχέδιο νόμου γιατί το Υπουργείο Δικαιοσύνης κωλυσιεργούσε στο να το κάνει..
Κύρια σημεία του είναι :
- Η συνένωση της γονική μέριμνας και επιμέλειας,
- η κατάργηση των ειδικότερων διατάξεων για τη γονική μέριμνα αναγνωρισμένων παιδιών εκτός γάμου,
- η διατήρηση του τόπου της τελευταίας κοινής κατοικίας των συζύγων ως τόπου κατοικίας του παιδιού,
- η υποχρέωση για το δικαστή να καθορίζει τουλάχιστον 35 % του χρόνου του παιδιού με κάθε γονέα του αν δεν συμφωνούν σε κάτι άλλο,
Η επιστήμη και η κοινωνία των πολιτών έχουν ταχθεί απερίφραστα υπέρ της συνεπιμέλειας.
Και όμως, για δεύτερη φορά, η πρώτη ήταν το Φεβρουάριο, την ο κ. Υπουργός την έκοψε.
Ακόμα και αν είναι διαφωνεί προσωπικά ο κύριος Υπουργός, ας μην κάνετε πολιτική σε ένα τέτοιο ζήτημα.
Ας κατεβάσει τη πρόταση νόμου για ψήφιση και ας κρίνει η Βουλή των Ελλήνων.
ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ|
Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος
δικηγόρος, πρόεδρος ΔΣ Counsel on Shared Parenting Greece, μέλος ΔΣ International Counsel on Shared Parenting
