ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Σ. ΚΟΝΤΟΝΗ

      Στις 3 Νοεμβρίου 2017 συναντήθηκε ο Σύλλογος Συνεπιμέλεια με τον Υπουργό Δικαιοσύνης Σ. Κοντονή.   

    Θετικός ήταν ο Υπουργός Δικαιοσύνης κύριος Σταύρος Κοντονής σε αλλαγές στο Αστικό Δίκαιο κατά την  συνάντηση.  Ο κύριος Υπουργός εξέφρασε την πρόθεση του Υπουργείου Δικαιοσύνης προς συγκεκριμένες άμεσες αλλαγές ειδικά σε θέματα επικοινωνίας τέκνων χωρισμένων γονέων όπως και για τα παιδιά εκτός γάμου. Αναφέρθηκε στην ανάγκη θεσμοθέτησης κάποιων αλλαγών στο αστικό δίκαιο που θα οδηγήσουν στην εναρμόνιση του με τις κοινωνικές εξελίξεις.

 

   Ο σύλλογος Συνεπιμέλεια έχει υποβάλλει στον κ. Υπουργό (α) το κάτωθι σχέδιο  νόμου  και (β) έγγραφο αίτημα με αρ. πρωτοκόλου Υπουργού 3980/16-10-17.

 

     Αναμένουμε  τις ενέργειες του κ. Υπουργού για την προώθηση του σχέδιου νόμου προς ψήφιση.

 

Σύλλογος Συνεπιμέλεια

 

---

 

 ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΑΤΑΞΗ

 

Διαζύγιο ή ακύρωση του γάμου:

Το άρθρο 1513 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:

«Άρθρο: Στις περιπτώσεις διαζυγίου η ακύρωσης του γάμου οι γονείς διατηρούν από κοινού την άσκηση της γονικής μέριμνας στην οποία περιλαμβάνεται η επιμέλεια και φροντίδα του προσώπου του τέκνου ,ακόμα και αν η άσκηση της ρυθμίζεται από το δικαστήριο.

Οι συμφωνίες των γονέων και οι δεσμοί του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του λαμβάνονται υπόψη από το δικαστήριο.»

 

Τέκνα χωρίς γάμο των γονέων τους:

Το άρθρο 1515 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:

«Άρθρο 1515: Η γονική μέριμνα του ανήλικου τέκνου που γεννήθηκε και παραμένει χωρίς γάμο των γονέων του, ανήκει στη μητέρα του. Ο πατέρας που αναγνωρίζει εκούσια ή δικαστικά το τέκνο αποκτά από την αναγνώριση την γονική μέριμνα, επιμέλεια και φροντίδα του τέκνου και εφαρμόζεται αναλογικά η διάταξη του άρθρου 1513.»

 

Κατοικία του τέκνου:

Προστίθεται νέο άρθρο στη θέση παλαιότερα καταργηθέντος άρθρου και λαμβάνει αρίθμηση 1519.

«Άρθρο 1519 Στην περίπτωση χωριστής διαβίωσης των γονέων ως τόπος νόμιμης κατοικίας του τέκνου παραμένει ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων, εκτός εάν υπάρχει αντίθετη έγγραφη συμφωνία των γονέων. Για την αλλαγή της νόμιμης κατοικίας του παρόντος άρθρου απαιτείται έγγραφη συμφωνία των γονέων ή απόφαση δικαστηρίου. Το τέκνο διαβιώνει στον τόπο της νόμιμης κατοικίας του και διαμένει ίσο χρόνο στην κατοικία κάθε γονέα, εκτός εάν υπάρχει αντίθετη έγγραφη συμφωνία των γονέων. Με δικαστική απόφαση δεν επιτρέπεται να διαταχθεί, για οποιονδήποτε από τους γονείς, χρόνος διαμονής του τέκνου με αυτόν μικρότερος του 35 % του συνολικού χρόνου του τέκνου, περιλαμβανομένων των διανυκτερεύσεων.»

 

Προσωπική επικοινωνία:

Το άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:

«Άρθρο 1520 : Το τέκνο όπως και ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχουν αμφότεροι δικαίωμα και υποχρέωση προσωπικής επικοινωνίας. Κάθε γονέας υποχρεούται να διευκολύνει την προσωπική επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα, ιδίως κατά το χρόνο που διαμένει με αυτόν. Ot γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους απώτερους ανιόντες του. εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος. Στις περιπτώσεις των προηγούμενων παραγράφων, τα σχετικά με την επικοινωνία κανονίζονται ειδικότερα από το δικαστήριο.»

 

Έναρξη ισχύος:

Οι παρούσες διατάξεις ισχύουν από τη δημοσίευση τους στην εφημερίδα της κυβέρνησης και ρυθμίζουν τις οικογενειακές σχέσεις και κάθε συμφωνία ή διαφορά σχετικά με αυτές ανεξάρτητα από το χρόνο γέννησης της.

 

Οι δικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί μεταρρυθμίζονται, με νεότερη δικαστική απόφαση, μετά από αίτηση οποιουδήποτε από τους γονείς αφού, μετά τη νομοθετική μεταβολή με τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, οι εκδοθείσες δικαστικές αποφάσεις δεν καταλαμβάνονται από το δεδικασμένο.

 

              

---

   

   Το αίτημα που είχε υποβάλλει ο Σύλλογος Συνεπιμέλεια  στον κ. Υπουργό έχει ως εξής :                                      

                       

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ κ. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Α Ν Α Φ Ο Ρ Α   – Α Ι Τ Η Σ Η

———————————————————————-

Κύριε Υπουργέ,

όπως γνωρίζετε, στην Ελλάδα

1. κατά τεκμήριο, στερεότυπα, στην περίπτωση διάστασης ή διαζυγίου, η αποκλειστική επιμέλεια ανατίθεται στην μητέρα, αντίθετα με το νόμο, κατ’ εφαρμογή ενός νομολογιακού εθίμου.
2. κατά την εκτίμησή μου, το 40 % των υποθέσεων που εγγράφονται στα πινάκια των ποινικών και αστικών δικαστηρίων αφορούν υποθέσεις μεταξύ γονέων και παιδιών.
3. οι όροι γονική μέριμνα και επιμέλεια χρησιμοποιούνται στο εσωτερικό της χώρας, ενώ στο εξωτερικό η χώρα μας χρησιμοποιεί το σύγχρονο όρο κοινές γονικές ευθύνες για να προκαλεί σύγχυση στα διεθνή όργανα προστασίας δικαιωμάτων του ανθρώπου
4. δεν υπάρχουν δικαστικές κοινωνικές υπηρεσίες και η πρόβλεψη να συσταθούν, που είχε εισαχθεί το 1997, καταργήθηκε το 2016.
5. δεν υπάρχουν οικογενειακά δικαστήρια και οικογενειακοί δικαστές αλλά οι υποθέσεις εκδικάζονται μαζί με κάθε άλλη υπόθεση του αστικού δικαίου. Στη σχολή δικαστών καμία ειδική εκπαίδευση δεν έχει προβλεφθεί.
6. οι αποφάσεις δικαστηρίων για ζητήματα που αφορούν παιδιά δεν εκτελούνται αναγκαστικά και δεν υπάρχει μηχανισμός προστασίας. Έτσι μένει ατιμώρητη η μητέρα που παραβιάζει αποφάσεις και επιβραβεύεται η αυθαιρεσία
7. κρυμμένοι πίσω από τις λέξεις υπεκφεύγουμε από τα διεθνή όργανα ελέγχου της χώρας και αναγκάζεται η κοινωνία των πολιτών να στραφεί ενώπιον τους κατά των οργάνων της Ελληνικής Δημοκρατίας που συγκαλύπτουν παράνομες πρακτικές.

 Η αποκλίνουσα αυτή κατάσταση δικαιολογείται στο εσωτερικό δίκαιο :

1. Με το δόγμα της “βιοκοινωνικής υπεροχής της μητέρας στην ανατροφή του παιδιού σύμφωνα με τις νεότερες επιστημονικές απόψεις”.
2. Με τη θεωρία της σύγκρουσης και του παιδιού ως επάθλου. «Επειδή οι γονείς που βρίσκονται σε διαδικασία λύσης του γάμου τους, ενδέχεται να αντιμετωπίσουν το παιδί ως έπαθλο, ανατίθεται προληπτικά η επιμέλεια στον ένα μόνο από αυτούς για να προληφθεί η σύγκρουση και οι συνέπειες της στο παιδί.» Έτσι όμως ο κατά τεκμήριο “δικαιούχος” της αποκλειστικής επιμέλειας για να κερδίσει τα πάντα δεν έχει παρά ν’ αρνηθεί τη συνεννόηση. Στην πραγματικότητα η νομολογία είναι υπεύθυνη για τη σύγκρουση και ο δικαστής είναι αυτός που μετατρέπει το παιδί σε έπαθλο.
3. Με την ανάλογο εφαρμογή της κτήσης δικαιώματος με χρησικτησία, “η μητέρα από την ανάθεση με προσωρινή διαταγή της επιμέλειας την ασκεί επαρκώς και πρέπει να συνεχίσει να την ασκεί”.
4. Με τη θεωρία της “προσαρμογής”.Αυτήη θεωρία εφαρμόζεται ισοπεδωτικά σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, ακόμα και σε αυτές που είναι προφανές ότι η “προσαρμογή” είναι αποτέλεσμα συναισθηματικής – ψυχολογικής κακοποίησης του παιδιού από τον φορέα της αποκλειστικής επιμέλειας. Αυτού του είδους την κακοποίηση ο Έλληνας δικαστής την αγνοεί εκούσια, παρόλο που ο εσωτερικός νόμος την απαγορεύει.
5. Με τη θεωρία του “ισχυρού ψυχικού δεσμού”. Ουδόλως απασχολεί τον δικαστή αν αυτός ο ψυχικός δεσμός είναι υγιής και προς όφελος του παιδιού, ή αν αυτός ο δεσμός εμπεριέχει ψυχοπαθολογία που λειτουργεί εις βάρος του παιδιού. Έτσι ο δικαστής προσπαθεί να προστατέψει τον ψυχικό δεσμό που έχει αναπτύξει το παιδί με τον φορέα της αποκλειστικής επιμέλειας και όχι το ίδιο το παιδί. Επίσης ουδόλως απασχολεί το δικαστή αν θα προκαλέσει ψυχική βλάβη στο παιδί διακόπτοντας βίαια τον ισχυρό ψυχικό δεσμό του παιδιού με τον πατέρα του.

Η προσφυγή στις στιλιζαρισμένες εκφράσεις του δόγματος που έχουν περιβληθεί την μορφή αποφάσεων του Α.Π. επιτρέπει την copy – paste έκδοση αποφάσεων αλλάζοντας μόνο τα ονόματα και τα πραγματικά περιστατικά.

Το δόγμα το υποστηρίζει μαζικά όλος ο νομικός κόσμος της χώρας γιατί αυτό του επιτρέπει την απόδραση από το πρόβλημα : δηλαδή να εκδίδει αποφάσεις χωρίς να εμβαθύνει (case by case) στην κάθε υπόθεση, πράγμα που δεν μπορεί άλλωστε να κάνει γιατί δεν έχει τις γνώσεις ούτε την παραμικρή βοήθεια από οποιονδήποτε ειδικό επιστήμονα.

Φυσικά η στάση αυτή είναι αντίθετη με τον εσωτερικό νόμο, το διεθνές δίκαιο προστασίας δικαιωμάτων του παιδιού και του ανθρώπου, καθώς και με τις σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις. Στην Ελλάδα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο με αυτό που συστήνουν τα ψηφίσματα του Συμβουλίου της Ευρώπης 2079/2015 και 15/2015.

Συνειδητά ο Έλληνας δικαστής παραβαίνει τις κείμενες διατάξεις για την δική του ευκολία. Γνωρίζει άλλωστε ότι αν ελεγχθεί δεν θα υπάρχουν συνέπειες για αυτόν ή για την χώρα, πέραν κάποιας ασήμαντης χρηματικής ποινής η οποία δεν θα μετακυληθεί άλλωστε σε αυτόν.

Όλα τα ανωτέρω, που γίνονται με γνώση και πρόθεση, συνιστούν απειλή για τη δημοκρατία.

**

Τα ανωτέρω είναι γνωστά τουλάχιστον από προηγούμενα υπομνήματά μας τόσο στο γραφείο Σας όσο και στο γραφείο προκατόχων Σας Υπουργών.

Αντί όμως να σημειωθεί πρόοδος στην προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του παιδιού, με τις θέσεις που εσείς κ. Υπουργέ εκφράσατε στην Βουλή των Ελλήνων, σημειώνεται υποχώρηση της προστασίας και παραβίαση των διεθνών συμβατικών υποχρεώσεων της Ελλάδος.

Ο ακαδημαϊκός κόσμος όλων των ειδικοτήτων, ο συνήγορος του παιδιού, γυναικείες οργανώσεις, η Εκκλησία της Ελλάδος, κοινωνικοί φορείς, έχουν ταχθεί υπέρ της ανατροφής των παιδιών από τους δύο γονείς τους είτε αυτοί είναι παντρεμένοι είτε όχι, είτε ζουν μαζί είτε όχι.

Μία νομοθετική μεταρρύθμιση είναι αναγκαία για να κάμψει το αδιέξοδο που δημιουργεί το αποκλίνον νομολογιακό έθιμο.

Μία τέτοια μεταρρύθμιση πρέπει να προβλέπει ότι :

• Στις περιπτώσεις διαζυγίου οι γονείς διατηρούν από κοινού την άσκηση της γονικής μέριμνας επιμέλειας και φροντίδας του προσώπου του.
• Ο πατέρας που αναγνωρίζει εκούσια ή δικαστικά το τέκνο αποκτά από την αναγνώριση την γονική μέριμνα, επιμέλεια και φροντίδα του τέκνου και εφαρμόζεται αναλογικά η διάταξη για τα παιδιά εντός γάμου.
• Η επιμέλεια του προσώπου του τέκνου δεν περιλαμβάνει τον καθορισμό της κατοικίας και της διαμονής του.
• Στην περίπτωση χωριστής διαβίωσης των γονέων ως τόπος νόμιμης κατοικίας του τέκνου παραμένει ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων,  εκτός εάν υπάρχει αντίθετη έγγραφη συμφωνία των γονέων. Για την αλλαγή της νόμιμης κατοικίας του παρόντος άρθρου απαιτείται έγγραφη συμφωνία των γονέων ή απόφαση δικαστηρίου.
• Το τέκνο διαβιώνει στον τόπο της νόμιμης κατοικίας του και διαμένει ίσο χρόνο στην κατοικία κάθε γονέα, εκτός εάν υπάρχει αντίθετη έγγραφη συμφωνία των γονέων. Με δικαστική απόφαση δεν επιτρέπεται να διαταχθεί, για οποιονδήποτε από τους γονείς, χρόνος διαμονής του τέκνου με αυτόν μικρότερος του 35 % του συνολικού χρόνου του τέκνου, περιλαμβανομένων των διανυκτερεύσεων.
• Το τέκνο όπως και ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχουν αμφότεροι δικαίωμα και υποχρέωση προσωπικής
• Οι νέες διατάξεις διέπουν τις υποθέσεις μετά την έναρξη της ισχύος τους και διέπουν κάθε διαφορά ή συμφωνία ανεξάρτητα του πότε έχει γεννηθεί. Δικαστικές αποφάσεις μεταρρυθμίζονται κατά τις νέες διατάξεις.

       Σήμερα μόνο ο νομικός κόσμος αντιδρά στον εκσυγχρονισμό. Όμως κατά τη γνώμη μας εάν ο νομικός κόσμος είχε ενημερωθεί για τα πλεονεκτήματα του νέου κοινωνικού μοντέλου θα υπερθεμάτιζε την αλλαγή.

Θα την θεωρούσε μία win – win – win – win κατάσταση όπου κερδισμένοι θα ήσαν ο πατέρας, η μητέρα, το παιδί και ο νομικός κόσμος.

Είμαστε σε θέση ν’ αναπτύξουμε σε κάθε όργανο, στα αρμόδια όργανα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, τους δικηγόρους, τους δικαστές και σε Σας προσωπικά τα προφανή πλεονεκτήματα της μόνης δυνατής επιλογής : της κοινής ανατροφής παιδιών.

 

Ενόψει όλων των ανωτέρω, αιτούμαι κύριε Υπουργέ,

 

Να προτείνετε σχέδιο νόμου στην Βουλή των Ελλήνων με το ως άνω περιεχόμενο,

Να επιτρέψετε και να οργανώσετε αρμοδίως την ενημέρωση όλων των φορέων και υπηρεσιών των οποίων προΐσταστε,

Να μου απαντήσετε εγγράφως επί του ως άνω αιτήματός μου μέσα στις νόμιμες προθεσμίες,

Μετά τιμής