Οι κόντρες των γονιών, διαλύουν τα παιδιά
Η συνεπιμέλεια είναι η λύση
Νίκος Τσιλιπουνιδάκης, -23/06/2018, εφημερίδα Sportime
ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΠΙΕΣΑΤΕ ΕΔΩ
Ολοένα και αυξάνονται οι φωνές πολιτικών για την συνεπιμέλεια των παιδιών που υπάρχουν ανάμεσα σε κόντρες γονέων. Ο Ανδρέας Λομβέρδος έχει δώσει μάχες στη Βουλή για να αλλάξουν οι αναχρονιστικός νόμοι που μόνο κακό κάνουν, ειδικά σε αθώες ψυχές, παιδιά που βρίσκονται στη μέση.
Ο Βουλευτής Παναγιώτης Ευαγγελίου, τομεάρχης Παιδείας της Ένωσης Κεντρώων συστρατεύεται με το δίκαιο. Δεν είναι χωρισμένος, είναι παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών. Όμως, τα νέα μυαλά που χρειαζόμαστε στη Βουλή, βλέπουν το δίκαιο, το σωστό και αγωνίζονται για λύσεις που θα διαμορφώσουν μια σωστή κοινωνία.
Οι συνεχείς επερωτήσεις στη Βουλή γι’ αυτό το μεγάλο θέμα, περνάνε στο… ντούκου. Το σύνδρομο της μητέρας… κηφήνα και η υποβάθμιση του σημαντικού ρόλου του πατέρα έχουν δημιουργήσει ένα πεδίο αντιπαράθεσης που μόνο κακό κάνει στα παιδιά. Ο Βουλευτής της Ένωσης Κεντρώων, Παναγιώτης Ευαγγελίου μίλησε στο κανάλι της Βουλής για αυτό το θέμα. Της αδικίας που υφίστανται τα παιδιά από τις κόντρες γονέων:
«Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι…
Ένας χωρισμός αποτελεί συνήθως μια εξαιρετικά οδυνηρή διαδικασία με επιπτώσεις πρώτιστα συναισθηματικές και επιπλέον οικονομικές, κοινωνικές, επαγγελματικές, ανάλογα με την ηλικία του ζευγαριού που χωρίζει, τα χρόνια της συμβίωσης αλλά και τις δεσμεύσεις που αναπτύχθηκαν.
Ένα διαζύγιο, το γνωρίζετε όλες και όλοι, δύσκολα είναι «βελούδινο» και αφήνει είτε στο ένα μέλος είτε και στα δύο που μετέχουν σ’ αυτή τη διαδικασία ποικίλα συναισθήματα που διατρέχουν ένα φάσμα από την ανακούφιση έως και τη θλίψη.
Η κατάσταση όμως είναι έντονα δυσκολότερη όταν το ζευγάρι έχει αποκτήσει ένα ή περισσότερα παιδιά. Η καθημερινότητα των παιδιών είναι δύσκολη ήδη από την προ του διαζυγίου περίοδο βιώνοντας εντάσεις, καβγάδες, προστριβές, συγκρούσεις αλλά και φανερούς ή υπόγειους ανταγωνισμούς για την κατάκτηση της αγάπης, της εμπιστοσύνης, του σεβασμού των παιδιών με ταυτόχρονη πολλές φορές μείωση του έτερου μισού στα μάτια τους.
Είναι τραγικό το γεγονός ιστορικά να αποτελούν τα παιδιά λάφυρα πολέμου, μέσα πίεσης, εργαλεία πρόκλησης πόνου στον έναν από τους δύο γονείς τους. Ιδανική θα ήταν η περίπτωση να είχαν οι γονείς που χωρίζουν ωριμότητα, ανωτερότητα, μεγαλείο ψυχής και να αφήνουν τα παιδιά έξω από τα γεγονότα και τις καταστάσεις που διαμόρφωσαν τις συνθήκες χωρισμού. Πόσο γιατρευτικό και παρηγορητικό θα ήταν για τα παιδιά που βιώνουν το διαζύγιο των γονιών τους να βγαίνουν μέσα από αυτή την πικρή γι’ αυτά διαδρομή με τη στήριξη και των δύο, μέσα από μια κοινή προσπάθεια να διασφαλιστεί η ψυχική ηρεμία τους, να μην διαταραχθεί έντονα η καθημερινότητά τους, να νιώθουν ότι έχουν την προστασία και τη βοήθεια και των δύο την ώρα που τη χρειάζονται και όχι μέσα από τεχνοκρατικά διαμορφωμένα κλειστά ωράρια συγκεκριμένων ημερών. Και είναι γνωστό στην καθεμιά και στον καθένα μας αλλά και επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι ταλαιπωρούνται και υποφέρουν ψυχικά τα παιδιά από ένα διαζύγιο.
Κάθε παιδί έχει δικαιώματα, δικαιώματα που παγκόσμια είναι και νομοθετικά κατοχυρωμένα εδώ και δεκαετίες. Έχει δικαιώματα που, ανάμεσα στα άλλα, αφορούν τη διαβίωσή του, τη μόρφωσή του, την ψυχαγωγία του, τη διασφάλιση της σωματικής και ψυχικής του υγείας. Δεν είναι επομένως λογικό σήμερα να υφίστανται τα παιδιά την απώλεια ενός εκ των δύο γονέων επειδή διαιωνίζονται ακόμα στερεότυπα ότι το ένα από τα δύο μέλη μιας σχέσης είναι ανθεκτικό, είναι σκληρό, είναι δυνατό και αντέχει να ζει χωρίς το παιδί του, οπότε ας το στερηθεί ή ότι αυτό το μέλος το παιδί δεν το χρειάζεται. Και τα παιδιά χρειάζονται και τους δύο γονείς αλλά αντίστοιχα και οι δύο γονείς χρειάζονται τα παιδιά, η αγάπη και η έγνοια για το παιδί δεν είναι του ενός ή μονοπώλιο. Πόσο μάλλον που η σημερινή δύσκολη εποχή με τις πολλαπλές απαιτήσεις και δυσκολίες της επιβάλλει όσο το δυνατό τη μεγαλύτερη δυνατή φροντίδα για τα παιδιά και είναι απαράδεκτο κάποια από αυτά να υφίστανται τη στέρηση του ενός γονέα τους ενώ αυτός είναι εν ζωή και ενδιαφέρεται γι’ αυτά.
Θεωρούμε λοιπόν ότι η «Συνεπιμέλεια» μπορεί να συμβάλλει σε μια κατεύθυνση γόνιμης λύσης. Γι’ αυτό και ως πολιτικό κόμμα, ήδη από τον πρώτο χρόνο κοινοβουλευτικής μας παρουσίας και με τις μικρές ακόμα δυνάμεις μας, και σταθήκαμε και θα σταθούμε αρωγοί σε προσπάθειες που είναι προσανατολισμένες στο καλύτερο για τα παιδιά. Τη στάση μας αυτή την επιβεβαιώνουμε καθημερινά με τις ερωτήσεις μας στο κοινοβούλιο, τις θέσεις μας, τη συμμετοχή μας, τις συνεργασίες μας. Οφείλουμε όλες και όλοι να κάνουμε ότι σωστότερο μπορούμε για τα παιδιά και είναι εκτός των επιλογών μας ως κόμμα να μετατρέπεται το παιδί σε έπαθλο, σε αντίδικο ή σε όπλο διαπραγμάτευσης σε μια πορεία διαζυγίου. Θα είμαστε λοιπόν εδώ να βοηθήσουμε ενεργά με όλες μας τις δυνάμεις σε λύση προς όφελος των παιδιών».
Δείτε τις δηλώσεις στο βίντεο. Καλό είναι να το διαβάζουμε, αλλά καλύτερο να μοιραζόμαστε και με άλλους δηλώσεις πολιτικών, που δεν μας μιλάνε μόνο για μνημόνια, σκοπιανό και γενικόλογες πολιτικές μπούρδες. Η κοινωνία χτίζεται από τη βάση, που είναι και πρέπει να είναι η Οικογένεια. Κυρίως αυτός ο αγώνας των πατεράδων που αδικούνται αλλά και πολιτικών που δεν τους νοιάζει μόνο η καρέκλα, χρειάζονται προβολή.
