Προσφυγή στον Επίτροπο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου Συμβουλίου της Ευρώπης

    Η επιστημονική εταιρεία «Ελληνικό Συμβούλιο Κοινής Ανατροφής» γνωστό ως «Σύλλογος Συνεπιμέλεια» υπέβαλε – σε γλώσσα που όλοι καταλαβαίνουν – αναφορά στον Επίτροπο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης με θέμα την συστηματική παραβίαση των προστατευόμενων δικαιωμάτων στην περίπτωση γονέων σε διάσταση, διαζύγιο, εκτός γάμου.

     Ειδικότερα έθεσε υπόψη του κ. Επιτρόπου ότι η Ελληνική Δημοκρατία στην περίπτωση διαζυγίου των «καλών» γονέων κατά κανόνα, συστηματικά, αναθέτει την ανατροφή του παιδιού αποκλειστικά στην μητέρα. Περαιτέρω, για τα παιδιά εκτός γάμου, ο πατέρας αποκλείεται εντελώς από την ανατροφή τους.

     Ότι αυτό γίνεται χάριν της απόδρασης από το πρόβλημα, προκειμένου να μην ασχοληθεί ο δικαστής με την ουσία της υπόθεσης. Είναι άλλωστε ανήμπορος αφού  δεν έχει στη διάθεσή του δικαστικές κοινωνικές υπηρεσίες και ειδικούς. Δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός, ενιαία αντιμετώπιση, πρωτόκολλο ενεργειών των υπηρεσιών. Δεν υπάρχει συμμόρφωση με τα διεθνή πρότυπα και με αποφάσεις του ΕΔΔΑ. Οι αποφάσεις λαμβάνονται και τα δικαιώματα αποδίδονται προσχηματικά χωρίς να διατάσσονται μέτρα και χωρίς να παρακολουθείται η εφαρμογή τους. Ανεπίτρεπτες αποκλίνουσες αντιλήψεις από τα διεθνώς κρατούντα ως προς τα προστατευόμενα δικαιώματα κρατούν στην Ελλάδα. Εν ονόματι μιας δήθεν εσωτερικής αυτονομίας στην οργάνωση του οικογενειακού δικαίου, τα δικαστήρια αρνούνται την εφαρμογή των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Επίσης με διαφορετικά λόγια εκφράζονται οι κρατικές αρχές στο εξωτερικό και με διαφορετικά στο εσωτερικό, κάνοντας δηλαδή παραπλανητική χρήση των νομικών όρων.

    Ότι για να πετύχει ο έλληνας δικαστής αυτή την απόδραση καταφεύγει σε ένα νομολογιακό έθιμο, στο στερότυπο της ανατορφής παιδιού αποκλειστικά από τη μητέρα του. Χωρίς κάποιο θεμέλιο στο νόμο, η νομολογία που έρχεται να καταργήσει νόμο.

    Ότι έρεισμα έχει μόνο τη νομολογία του Αρείου Πάγου κατά την οποία το «συμφέρον του παιδιού συνίσταται στο να μεγαλώνει με την μητέρα του, επειδή η μητέρα έχει βιοκοινωνική υπεροχή κατά τα πρώτα χρόνια της ζωή του του παιδιού και στη συνέχεια επειδή ένας άρρηκτος ψυχολογικός δεσμός έχει αναπτυχθεί μεταξύ τους.

     Ότι στο όνομα αυτής της ψευδοθεωρίας του ΑΠ η επιμέλεια αφαιρείται πάντα από τον πατέρα και ανατίθεται στη μητέρα. Ο πατέρας παιδιών εκτός γάμου απλά δεν έχει τίποτε.

     Ότι για να δικαιολογήσει αυτή την παράνομη επέμβαση του δικαστηρίου στην ζωή των ανθρώπων  στηρίζεται σε στερότυπες θεωρίες όπως η βιοκοινωνική υπεροχή της μητέρας, η θεωρία της σύγκρουσης, η θεωρία της προσαρμογής και τέλος και χειρότερο η δήθεν γνώμη του παιδιού.

    Ότι η στερότυπος λύση εμποδίζει την εκδίκαση κάθε υπόθεσης ξεχωριστά, εμπεριστατωμένα και εξειδικευμένα. Οδηγεί τον ηττημένο διάδικο γονέα στην ψυχολογική και οικονομική εξάντληση και τελικά σε βάθος χρόνου στην εγκατάλειψη της προσπάθειάς του και του παιδιού.

    ¨Οτι επιπλέον, όποιος αναδεικνύει τον συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας της δικαιοσύνης γίνεται θύμα μιας ψυχολογιοποίησης, ένας γραφικός που πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί όπως είχε αντιμετωπιστεί ο Γαλιλαίος.

     Αναφέρεται με την προσφυγή μια συστηματική παραβίαση προστατευόμενων δικαιωμάτων, μια δυσλειτουργία της δικαιοσύνης. Απαριθμώνται τα παραβιαζόμενα δικαιώματα και οι διεθνείς συνθήκες.

    Με τον πιο πάνω τρόπο,  ο Αστικός Κώδικας, ένας νόμος του 1949 που αναθεωρήθηκε το 1983, θεωρείται το ιερό κείμενο, η Βίβλος, ενώ ανώτεροι ειδικότεροι και μεταγενέστεροι νόμοι θεωρούνται ανύπαρκτοι.

     Έγινε σαφές ότι στα λόγια, οι δικαστικές αποφάσεις  φαίνονται ευπρεπείς και σύγχρονες ενώ στην πράξη δεν ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές που θέτουν τα διεθνή όργανα ελέγχου.

     Έγινε εκτενής αναφορά στις προδιαγραφές των διεθνών οργάνων ελέγχου και από αυτή συνάγεται η παραβίασή τους αφού στην Ελλάδα δεν γίνεται εμπεριστατωμένη και εξειδικευμένη κρίση για κάθε παιδί αλλά στερεότυπη κρίση και οι αποφάσεις εκδίδονται copy paste, δηλαδή στερότυπα.

    Με την προσφυγή ο Συλλογος Συνεπιμέλεια ζήτησε τη συμβολή του Επιτρόπου στην διενέργεια διεθνούς ελέγχου και έρευνας ώστε να διαπιστώσει και αποδείξει τα όσα  ο Συλλογος του αναφέρει.