Παρά τις προσπάθειες διαφόρων ομάδων που διέπονται από πολιτικές ιδεολογίες που αρνούνται την γονική αποξένωση, στις 25 Μαΐου 2019, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αποδέχθηκε την τρέχουσα έκδοση του ICD-11, η οποία περιέχει τον ταξινομητικό όρο parental alienation για τον κωδικό QE.52 Problem Caregiver–Child Relationship.
To δελτίο Τύπου της Π.Ο.Υ. ξεκινάει …
Τα κράτη μέλη συμφώνησαν σήμερα να υιοθετήσουν την ενδέκατη αναθεώρηση της διεθνούς στατιστικής ταξινόμησης των ασθενειών και των σχετικών προβλημάτων υγείας (ICD-11), η οποία θα τεθεί σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2022.
Το ICD είναι η βάση για τον εντοπισμό των τάσεων και στατιστικών για την υγεία σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς και του διεθνούς προτύπου για την αναφορά ασθενειών και προβλημάτων υγείας. Πρόκειται για το πρότυπο διαγνωστικής ταξινόμησης για όλους τους κλινικούς και ερευνητικούς σκοπούς. Το ICD ορίζει το σύνολο των ασθενειών, διαταραχών, τραυματισμών και άλλων σχετικών προβλημάτων υγείας.
Το ICD καταγράφει επίσης παράγοντες που επηρεάζουν την υγεία ή εξωτερικές αιτίες θνησιμότητας και νοσηρότητας, παρέχοντας μια ολιστική ματιά σε κάθε πτυχή της ζωής που μπορεί να επηρεάσει την υγεία.
Υπήξε ένα πρόσφατο κύμα οργανωμένων υπομνημάτων και συγκέντρωσης υπογραφών από οργανώσεις δικαιωμάτων των γυναικών με στόχο να μην συμπεριληφθεί η Γονική Αποξένωση στο ICD-11. Η αντίδραση αυτή πηγάζει από μια εικαζόμενη και όχι αληθινή κατανόηση της γονικής αποξένωσης. Η Π. Ο. Υ. όμως δεν ενέδωσε στην πίεση της παραπληροφόρησης και των ψευδών ειδήσεων σχετικά με τη γονική αποξένωση. Δεν Γονική Αποξένωση δεν είναι πλέον ένα εργαλείο στα χέρια κακοποιητών πρώην συντρόφων κατά το διαζύγιο ή τον χωρισμό των γονέων αλλά αγνωρίζεται ως το πρόβλημα ψυχικής υγείας που πραγματικά είναι.
Σε αυτό τον εξελισσόμενο τομέα έρευνας και κατανόησης της αδικαιολόγητης απόρριψης από ένα παιδί του ενός γονέα μετά το διαζύγιο ή τον χωρισμό των γονεών, έχουμε φθάσει πλέον στο σημείο καμπής, δηλαδή στην εποχή πριν και μετά το ICD-11.
Η αδικαιολόγητη απόρριψη του γονέα από ένα παιδί μετά το διαζύγιο ή τον χωρισμό των γονέων ορίζεται πλέον ως πρόβλημα σχέσης φροντιστή-παιδιού που αναγνωρίζεται από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας. Αυτό το πρόβλημα σχέσης φροντιστή παιδιού – παιδιού ορίζεται ήδη σαφώς στην επιστημονική βιβλιογραφία η οποία αναπτύσσεται τώρα με ταχείς ρυθμούς. Βρισκόμαστε πλέον μακριά από την πολιτικά στρατευμένη υποβάθμιση του προβλήματος στη θέση ενός όπλου σε έναν πόλεμο για «επικοινωνία» με έναν γονέα μετά τον χωρισμό των γονεών. Οι εκφάνσεις του προβλήματος, οι οποίες είναι συνυφασμένες βαθιά με τον ιστό της κοινωνίας, της οικογένειας, των διαπροσωπικών σχέσεων, τη στάση απέναντι στα παιδιά και τη ψυχολογία του διαζυγίου και του χωρισμού των γονέων, γίνονται πλέον κατανοητές, αποδεικνύονται και αντιμετωπίζονται.
Η εξέλιξη αυτή, το ότι συμπεριλήφθηκε η Γονική Αποξένωση σςτο CD-11 είναι το αποτέλεσμα της επιστημονικής δράσης επιστημονικών φορέων μελέτης της Γονικής Αποξένωσης που επί έτη τημελετούν και την αναδεικνύουν ως νόσο. Τέλος, μετά τη διαπίστωση της νόσου ακολουθεί η θεραπεία. Γενιές ολόκληρες παιδιών και γονέων χρειάζονται απελπισμένα αντιμετώπιση, υποστήριξη και θεραπεία.
Το έργο όλων τώρα ξεκινάει και σίγουρα δεν περιορίζεται στην απλή διαπίστωση της βλάβης και του πόνου που έχει προκληθεί στα παιδιά και τις οικογένειες που έχουν προσβληθεί (ναι, αυτή είναι η λέξη) από τη Γονική Αποξένωση.
