ΓΟΝΕΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΣΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

      Καθημερινά αντιμετωπίζουμε γύρω μας το θέμα της κακοποίησης ανηλίκων στα πλαίσια του διαζυγίου, τον αποκλεισμό του γονέα που δεν έχει την επιμέλεια και την παράλογη πρακτική της πολιτείας, η οποία ακολουθεί αποκλειστικά πελατειακές σχέσεις με αποτέλεσμα ν’ αποκλείει νομοθετικά τα παιδιά διαζευγμένων γονέων  από τον ένα φυσικό γονέα τους.

Η απόφαση επικοινωνίας με το παιδί καθυστερεί υπερβολικά, πολλούς μήνες με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος και να βλάπτεται η σχέση του γονέα με το παιδί του.

Η συνηθισμένη απόφαση δικαστηρίων είναι να αφαιρεί την επιμέλεια από τον ένα γονέα και να δίνει την επικοινωνία 3 ώρες την εβδομάδα και κάθε δεύτερο και τέταρτο Σαββατοκύριακο στερώντας από τα παιδιά την δυνατότητα ουσιαστικής επικοινωνίας με τον άλλο γονέα τους.

Πολλές φορές και με διάφορες προφάσεις η απόφαση δεν τηρείται ενώ η πολιτεία παρακολουθεί αμέτοχη το γεγονός. Οι μηνύσεις για παραβίαση επικοινωνίας φτάνουν στο ακροατήριο μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα και η καταδίκη του γονιού που παραβαίνει την απόφαση επικοινωνίας δεν έχει κανένα νόημα για την προστασία του ανηλίκου και την στο δικαίωμά του να επικοινωνεί με τον γονέα του με τον οποίο δεν συγκατοικεί.

Η Γονεϊκή αποξένωση με την ανοχή και την επικρότηση της πολιτείας είναι απλά θέμα χρόνου αφού τελικά αφού η μοναδική προστασία που προσφέρει η πολιτεία στα παιδιά είναι να επαφίεται στην καλή διάθεση του γονέα που ασκεί την επιμέλεια.

Στην πορεία η επικοινωνία γίνεται όλο πιο δύσκολη ενώ πολύ συχνά οι ψευδείς κατηγορίες που εκτοξεύονται καταλήγουν σε αντιδικίες και κρατούν χρόνια ενώ αβίαστα τα δικαστήρια διατάσσουν την επικοινωνία υπό επιτήρηση, πράγμα που οδηγεί τελικά στην κατάργησή της με την πρωτοβουλία του άλλου γονέα.

Μετά από τις ψευδείς κατηγορίες, τα παιδιά κακοποιούνται ψυχικά γιατί οδηγούνται σε συνεχείς παιδοψυχιατρικές πραγματογνωμοσύνες και ο ψευδώς κατηγορηθείς καταστρέφεται οικονομικά προς μεγάλη χαρά βέβαια των ειδικών (δικηγόροι, ψυχίατροι κ.α.)

Όταν κάποτε τελειώσουν οι δίκες μετά από πολλά χρόνια ο γονέας που δεν έχει την επιμέλεια έχει χάσει κάθε επικοινωνία με το παιδί του, ο ανήλικος πολίτης έχει γίνει ενήλικος που έχει βιώσει την απανθρωπιά και την κακοποίηση του με την ανοχή και νομική κάλυψη της πολιτείας. Την κακοποίηση θα την κουβαλάει μέσα του πλέον σαν ενήλικος για όλη την ζωή του.

Οι υπερβολικές διατροφές με την κρίση που διανύουμε είναι πολλές φορές εξωπραγματικές (εκδικητικές;), αγνοούν τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών και  την οικονομική ισονομία  των διαζευγμένων γονέων στη ανατροφή τους

Ο νόμος δίνει το δικαίωμα στον γονιό που ασκεί την επιμέλεια να επιλέγει την διαμονή του παιδιού, δηλαδή σε ποιο σπίτι θα κοιμάται και θα μένει. Αυτός αποφασίζει το παιδί να μένει εκεί όπου ο ίδιος μένει. Δεν μπορεί ν’ αλλάζει τόπο κατοικίας δικό του και του παιδιού για καπρίτσιο στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, ιδίως όταν υπάρχει δικαστική απόφαση επικοινωνίας που έλαβε υπόψη ως έως τότε τόπο κατοικίας του παιδιού

Ποιοι όμως είναι οι λόγοι που εμποδίζουν την πολιτεία να ακολουθήσει την διεθνή πρακτική και να περάσει στην νομοθεσία της την συνεπιμέλεια, την προστασία του παιδιού και την ισότιμη αντιμετώπιση και των δύο γονέων  στην ανατροφή των παιδιών ;

Ο λόγος δεν είναι άλλος από το νοσηρό συνυφασμένο πολιτικό σύστημα με τις συντεχνιακές και πελατειακές του σχέσεις (δικηγορικά γραφεία, επιδοτούμενοι σύλλογοι κ.α.) που αντιδρούν με σφοδρότητα σε κάθε νέα προσπάθεια και βάζουν εμπόδια σε κάθε πρωτοβουλία για νομοθετική ρύθμιση.

Μόνο με νέα ρύθμιση τα πετύχουμε τα μακροχρόνια προβλήματα που δημιουργούνται στα πλαίσια του διαζυγίου, της διάστασης, των παιδιών εκτός γάμου, να μην έχουν το παραμικρό αντίκτυπο στους ανήλικους πολίτες, που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα και που η σωτηρία τους επαφίεται μονάχα στην τύχη. Θα είναι τυχερό το παιδί εάν, ο γονέας στον οποίο ανατίθεται η επιμέλεια,  έχει την αντίστοιχη κοινωνική μόρφωση ώστε ν’ αφήσει κατά μέρος διαφορές που τον χωρίζουν με τον πρώην σύντροφο του (σε ότι έχει να κάνει με την κοινή ανατροφή του παιδιού), και να εφαρμόσει την  συνεπιμέλεια  αγνοώοντας τις αντιδικίες και πηγαίνοντας πέρα από τις αποφάσεις δικαστηρίων. Με λίγα λόγια, εάν βάλει και πάνω από όλα του συμφέρον του παιδιού και μείνουν και οι δύο για πάντα γονείς.

Συμπερασματικά θα μπορούσε να επισημάνει κανείς ότι καταπατιούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα των ανηλίκων στην χώρα μας γιατί ορισμένοι επαγγελματίες δεν θέλουν να χάσουν τα οικονομικά οφέλη τους και γιατί διάφοροι πολιτικοί που διαδέχονται ο ένας τον άλλο στο Υπουργείο Δικαιοσύνης αρνούνται να κατεβάσουν έτοιμα νομοσχέδια μόνο και μόνο  γιατί δεν θέλουν να χαλάσουν τις πελατειακές τους σχέσεις

Τι κι αν σε όλες τις χώρες τις  Ευρωπαϊκής Ένωσης ισχύει,  η κοινή γονική μέριμνα και επιμέλεια;

Τι κι αν ο συνήγορος του παιδιού ο ειγηγείται ότι ο αποκλεισμός του ενός γονέα από την ανατροφή του παιδιού του είναι κακοποίηση  του ανηλίκου; Τι κι αν εισηγείται την διατήρηση της κοινής επιμέλειας; Τι και αν η χώρα μας έχει καταδικασθεί για την μέχρι τώρα πρακτική της από την Ευρωπαϊκή Ένωση με τσουχτερά πρόστιμα;  Εμείς στην παρούσα συγκυρία συνεχίζουμε και  επιμένουμε Ελληνικά.