ΒΑΦΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΡΕΑΣ ΨΑΡΙ

 

ΠΡΟΣΟΧΗ : όταν γράφηκαν τα κατωτέρω είχε κατατεθεί προς ψήφιση η  αρχική έκδοση της διάταξης, αυτή που ακολουθεί. 

Τελικά η διάταξη που ψηφίστηκε είναι μια βελτιωμένη έκδοση της δευτέρας παραγράφου μόνο της αρχικής διάταξης. Δείτε το τι ψηφίστηκε ΕΔΩ.

 

 

Κατατέθηκε η πιο κάτω τροπολογία σε νομοσέδιο του Υπουργείου Οικονομικών.

 

«Ειδικές πράξεις επιμέλειας ανηλίκου τέκνου

Όταν η επιμέλεια ανηλίκου τέκνου ασκείται από τον ένα μόνο γονέα, οι σοβαρές μη επαναλαμβανόμενες αποφάσεις για τις πράξεις επιμέλειας που επηρεάζουν αποφασιστικά το μέλλον του τέκνου λαμβάνονται και από τους δύο γονείς από κοινού, εφόσον δεν συντρέχει η περίπτωση του άρθρου 1510 παρ. 3.

Μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου, που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, απαιτεί προηγούμενη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη δικαστική απόφαση μετά από αίτημα οποιουδήποτε από τους γονείς. Το δικαστήριο μπορεί να διατάξει κάθε πρόσφορο μέσο.»  

 

 

 

Με την αιφνιδιαστική τροπολογία νομοθετείται η νομολογία της αποκλειστικής επιμέλειας.

 

Χωρίς κοινωνικό διάλογο, χωρίς  διαβούλευση, αποσπασματική, χωρίς να συνοδεύεται από το σύνολο των διατάξεων που πρόκειται ν’ αλλαχθούν. 

 

Η πρώτη παράγραφος συνιστά μια προσχηματική παραχώρηση δικαιωμάτων.  Είναι μία διάταξη που δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Γράφεται ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται από κοινού. Αν οι γονείς συμφωνούν η περαιτέρω συζήτηση περιττεύει. Συζήτηση γίνεται για τους γονείς που δεν συμφωνούν.

 

 Γιατί όμως να συμφωνήσει ο γονέας που έχει την επιμέλεια; Αφού ξέρει ότι αν πάει στο δικαστήριο ο ένας θα τα πάρει όλα και ο άλλος θα εκδιωχθει βίαια από τη ζωή του παιδιού. Τελικά, θα συνεχίσει να γίνεται ότι γίνεται σήμερα.  

 

Η δεύτερη παράγραφος επιδιώκει το αντίθετο από αυτό που αναφέρει. Ναι, για τη μεταβολή του τόπου κατοικίας του παιδιού θα πρέπει να συμφωνήσουν και οι δύο ή να τη δώσει ο δικαστής. Τον καθορισμό όμως της κατοικίας του παιδιού το πρώτον, στην αρχή, θα τον κάνει μόνο ένας, αυτός με το οποίο το παιδί συνήθως διαμένει. Έτσι επιβάλει το άρ. 56 ΑΚ. Και αυτό ισχύει ακόμα τόσο για τη κοινή επιμέλεια όσο αι για την αποκλειστική. Νομιμοποιεί την μονομερή επιλογή του τόπου κατοικίας του παιδιού. Περισσότερα ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΑΥΤΟ

 

Αν μάλιστα διαβάσουμε το σύνολο των προτάσεων της εισηγήτριας κυρίας Μ. Παπαδοπούλου – Κλαμαρή  στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή, τμήμα των οποίων είναι το κείμενο και η αιτιολογική έκθεση που κατατέθηκε στη Βουλή, καταλαβαίνουμε το τι θ ακολουθήσει. Αν βέβαια προχωρήσει η επιτροπή στο έργο της. Ενδεικτικά :

 

Α) θα διατηρείται κοινή η επιμέλεια αλλά ο κάθε δικαστής θα μπορεί να την αφαιρεί για «σπουδαίο λόγο».

 

Β) θα υπάρχει πρωτεύων και δευτερεύων γονέας. Ο γονέας με τον οποίο το παιδί συνήθως διαμένει και ο επισκέπτης γονέας. Αλλάζει όνομα και  ο γονέας με επιμέλεια θα λέγεται ο γονέας με τον οποίο το παιδί συνήθως διαμένει. 

 

Γ) θα διατηρηθούν οι διατάξεις για τα αναγνωρισμένα παιδιά εκτός γάμου που μεγαλώνουν αποκλειστικά με τη μητέρα τους,

 

Δ) θα νομιμοποιηθεί η έκδοση αποφάσεων ασφαλιστικών μέτρων που θα καθορίζουν τη πορεία της υπόθεσης στο διηνεκές στερώντας τον διάδικο από το φυσικό δικαστή του

 

Ε) καμία από τις σύγχρονες καλές πρακτικές δεν θα υιοθετηθεί : ίσος χρόνος, δικαιώματα και υποχρεώσεις ώστε να οδηγηθούν οι γονείς σε συνεννόηση, δικαστικές ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες, σχέδια ανατροφής παιδιού …

 

 

Τη συνεπιμέλεια είχε εξαγγείλει ο ίδιος ο υπουργός δικαιοσύνης Κ. Τσιάρας. Τον Φεβρουάριο 2020 άλλαξε θέση με ένα πρωτοφανή πολιτικό συμβιβασμό. Διόρισε αεροπαγίτη και πρόεδρο της Εταιρείας Οικογενειακού Δικαίου ως πρόεδρο της επιτροπής, άρχισε να μιλάει για «καλές αποφάσεις» και για εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων, αδιαφορεί όταν ακούγεται η φωνή της επιστήμης.

 

Τελικά αυτό που επιτυγχάνει ο υπουργός δικαιοσύνης είναι :

(α) η νομοθέτηση της νομολογίας

(β) η επιδιόρθωση των ατελειών του συστήματος της αποκλειστικής επιμέλειας

(γ) η κατοχύρωση με διάταξη νόμου της νομολογιακής πρακτικής της αφαίρεσης της επιμέλειας

(δ) νομοθέτηση της έως σήμερα πρακτικής η επίλυση των υποθέσεων να γίνεται «στο πόδι» κυριολεκτικά, με τη διαδικασία της προσωρινής διαταγής των ασφαλιστικών μέτρων.

(ε) επιτρέπεται η αφαίρεση της επιμέλειας σε γονείς που την ασκούν καλώς ενώ δεν επιτρέπεται / επιβάλλεται σε γονείς που την ασκούν κακώς.

 

Κατάφερε ο ιατρός υπουργός να ευχαριστήσει το δικαστικό σώμα. Για ι να δικαιολογήσει αυτό την καλή εικόνα που έχει ανάγκη να διατηρεί για τον εαυτό του.

 

Πώς να δεχθεί άλλωστε ο δικαστής και ο νομικός ότι για δεκαετίες τα δικαστήρια κακοποιούν γονείς και παιδιά ..

 

Κατ’ επανάληψη τα έχουμε επισημάνει αυτά εγγράφως με αριθμό πρωτοκόλλου και με e-mails τόσο στον Υπουργό όσο και στον Πρόεδρο της Κυβέρνησης. Η νομοθετηση της νομολογίας είναι πολιτική τους απόφαση. Σε απάντηση,  επιδίδονται στο να πείσουν ότι αυτό που κάνουν  είναι συνεπιμέλεια. Ότι το κρέας είναι ψάρι.

 

Μετά απ’ όλ’ αυτά ξέρουμε ότι θα βρεθεί κάποια άλλη κυβέρνηση, κάποιο άλλο χρόνο, με την συνεχή ασφυκτική πίεση της ελληνικής κοινωνίας, η οποία θα κάνει το βήμα προς τα μπρος.

 

Μια κυβέρνηση ενός κράτους στο οποίο 

θα έχουν παύσει να νομοθετούν οι δικαστές και να δικάζουν οι βουλευτές.