Φημολογείται ότι ενόψει της γενικής κατακραυγής θα τροποποιηθεί η προς ψήφιση διάταξη που κατατέθηκε αιφινιδιαστικά σε ΝΣ του Υπουργείου Οικονομικών.
Θα εισαχθεί μόνο ως συμμόρφωση με την παλαιότερη οδηγία CM/Rec(2015)4 του Συμβουλίου της Ευρώπης για την οποία από ετών έχουμε αναφερθεί στο site www.synepimelia.gr. Διαβάστε ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ
Δηλαδή θα ψηφιστεί μόνο το σκέλος “κατοικία του παιδιού”.
Είναι μία πρώτη υποχώρηση αυτών που προσπαθούν να επαναφέρουν την αποκλειστική επιμέλεια αλλάζοντας μόνο το όνομα σε “γονέα με τον οποίο το παιδί συνήθως θα διαμένει“.
Για την αντιμετώπιση των τιμητών της αποκλειστικής επιμέλειας αναφερόμαστε στις πρόσφατες αναρτήσεις στο σάιτ μας αλλά και όσες θα ακολουθήσουν.
Το ότι αποσύρθηκε η επαίσχυντη διάταξη είναι θετικό. Προβλέπει αυτή πρωτεύοντα γονέα και δευτερεύοντα γονέα. Προσχηματικά παραχωρεί δικαιώματα στη συναπόφαση για τα θέματα που αφορούν τα παιδιά και δεν είναι καθημερινά. Στη πραγματικότητα όμως σπρώχνει τους έλληνες σε περισσότερες και χειρότερε δίκες. Το δικύβευμα είναι να μην ξαναεμφανιστεί στο προσκλήνιο.
Αφού πραγματικό μέλημα της κυβέρνσης είναι η συμμόρφωση με τις οδηγίες του Συμβουλίου της Ευρώπης, δεν μένει παρά να συμμορφωθεί άμεσα και με την δεύτερη οδηγία, το ψήφισμα 2079/2015 της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Το ίδιο και με το σύνολο της νομοθεσίας προστασιας δικαιωμάτων του ανθρώου.
Η οδηγία ψηφίστηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2015 ενώ το ψήφισμα 2079/ 2015 στις 2 Οκτωβρίου 2015. Είχε προηγηθεί το ψήφισμα 1921 (2013) για τη συμφιλίωση της επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής.
Όλα αυτά καθώς και η νομοθεσία του ΟΗΕ και της ΕΕ για το θέμα αυτό αποτελούν ένα ενιαίο πλέγμα διατάξεων και δεν νοείται η σποραδική και η μερική συμμόρφωση.
ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΙΟ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΤΕΡΑΔΩΝ.
ΟΧΙ ΜΕΜΨΙΜΟΙΡΙΑ, ΚΑΙ ΑΔΡΑΝΕΙΑ.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.
Κ.ΣΤ.ΤΣ.
Η πιστεύετε ότι δεν θα γίνει καθόλου;
αν δεν φύγει ο τσιάρας συνεπιμέλεια δεν έρχεται, η εμπειρία είναι αλάνθαστη
Δηλαδή η συνεπιμελεια πήγε τελικά τέλος του έτους;
ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΌΓΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΚΛΕΙΔΏΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΠΟΙΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ …..ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΜΗΛΟΎ ΕΠΊΠΕΔΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΊΣ..ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΈΣ… ΑΠΑΡΆΔΕΚΤΟΙ..
πότε ήταν να εισαχθεί?
Αναθεωρώ, εισήχθηκε ότι δημοσίευσε ο σύλλογος. Ενημερωνόμαστε μονο απο τον σύλλογο και τον στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Δεν θα περάσει ανάιμακτα η κοροιδία Τσιάρα ένα χρόνο τώρα
ΔΕΝ ΕΙΣΗΧΘΗ ΤΙΠΟΤΑ
To έτσι κι αλλιώς οξύ πρόβλημα της ανάθεσης της αποκλειστικής επιμέλειας των ανηλίκων σε περίπτωση διάστασης ή διάζευξης σχεδόν αποκλειστικά και μόνον στη μητέρα , με όλα τα εντεύθεν πολυσυζητημένα προβλήματα και τραγικές συνέπειες και για το παιδί και για τον πατέρα επιδεινώνεται και καθίσταται αφόρητο και από την υπερβολική καθυστέρηση της με οποιοδήποτε τρόπο ρύθμισης της επιμέλειας από τα δικαστήρια. Στην περίπτωση που με αφορά, η επικοινωνία με το νήπιο από τις αρχές Οκτωβρίου 2019, δηλαδή επί 10 ολόκληρους μήνες, γίνεται με βάση μια παντελώς απαράδεκτη προσωρινή διαταγή, σύμφωνα με την οποία στην ουσία,η επικοινωνία πατέρα και τέκνου είναι σχεδόν ανύπαρκτη χωρίς κανένα λόγο και στην οποία, εκτός των άλλων, ευλόγως δεν υπήρξε ρύθμιση για την επικοινωνία του παιδιού ούτε κατά τη διάρκεια των εορτών Πάσχα, ούτε κατά τις θερινές διακοπές , αφού ούτε η συντάκτρια αυτής (προσωρινής διαταγής) δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η συνάδελφός της , που δίκασε την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στα τέλη Οκτωβρίου 2019 δεν θα είχε εκδώσει την απόφασή της ούτε μέχρι το Πάσχα του 2020 , ούτε μέχρι τις καλοκαιρινές διακοπές και μέχρι σήμερα, που συντάσσω το κείμενο αυτό. Είναι αυτονόητο ότι και το παιδί , πού θέλει να ζει με τον πατέρα του και ο πατέρας του, που θέλει να επιμελείται το παιδί του, κακοποιούνται οικτρά και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια καταρρακώνεται, με την συνεχή ανάγκη “υποβολής” στην “κυρία” του παιδιού μητέρα του των σχετικών αιτημάτων επικοινωνίας , από την ακούσια, πιστεύω, αλλά προφανή, συνέργεια μιας μάνας σκιάχτρου και μιας δικαστή, που ο καθένας μπορεί να χαρακτηρίσει , όπως νομίζει, ενόψει των πιο πάνω αναγραφομένων. Παρόλα αυτά , η πολιτεία αντιμετωπίζει τους δικαστές με έναν ανεξήγητα φοβικό τρόπο και πολλές φορές ανέχεται και νομοθετεί με βάση τη νομολογία των δικαστηρίων, που, όμως παραμένουν αγκυλωμένα εμμονικά σε ξεπερασμένες παραδοχές και λύσεις , παρά τα ξεκάθαρα και αντίθετα με τη νομολογία σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα. Ίσως ο συνειρμός ότι κάποιοι από τους νομοθέτες και κυβερνήτες μπορεί κάποτε να βρεθούν ως κατηγορούμενοι ή ύποπτοι τελέσεως αδικημάτων απέναντι σε κάποιον δικαστή ή να θελήσουν να χρησιμοποιήσουν τη δικαστική εξουσία για την νομιμοποίηση αντισυνταγματικών νομοθετημάτων τους ή άλλων παράνομων διοικητικών πράξεών, ενεργειών ή παραλείψεών τους κ.λ.π. τους δημιουργεί το φοβικό σύνδρομο, , τους επιβάλλει την πειθαρχία στις απόψεις τους και την νομοθέτησή τους καθώς και την ανάγκη της διατήρησης “καλών” σχέσεων με αυτούς. Χωρίς να παραβλέπω και την ψηφοθηρία, το γεγονός δηλαδή ότι η νομοθέτηση της συνεπιμέλειας και της εναλλασσόμενης κατοικίας των παιδιών των διαζευγμένων ή εν διαστάσει συζύγων , που επιβάλλεται να θεσμοθετηθεί , θα ικανοποιήσει το δίκαιο αίτημα των πατέρων , αλλά θα δυσαρεστήσει έναν αριθμό (σημαντικό ;;) από μητέρες σκιάχτρα , πράγμα που ενδεχομένως επιδρά αρνητικά στο ισοζύγιο των ψήφων , δεν μπορώ να δώσω καμιά άλλη απάντηση, πλην των πιο πάνω αναγραφομένων στο γεγονός ότι πεισματικά η πολιτεία εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον αρνείται να θεσμοθετήσει την συνεπιμέλεια και την εναλλασσόμενη κατοικία , παρά το ότι αυτές είναι επιστημονικά ορθές , με διεθνείς συμβάσεις και νόμους επιβεβλημένες και ήδη εφαρμόζονται σε πλήθος άλλων κρατών της Ευρώπης , πολιτείες των Η.Π.Α. και αλλού. Συνεπώς μόνη λύση για την επίλυση του προβλήματος είναι η οργανωμένη και δυναμική προβολή της αξίωσης για την θεσμοθέτηση επιτέλους της συνεπιμέλειας και της εναλλασσόμενης κατοικίας ως τρόπου άσκησης; των γονειϊκών υποχρεώσεων και δικαιωμάτων από τους εν διαστάσει ή διαζευγμένους γονείς . Με εκτίμηση
Όχι άλλες περιπέτειες, όχι άλλες δίκες, όχι άλλος γονεικος αποκλεισμός, όχι άλλη εργαλείοποίηση των παιδιών μας. Νομοθετιστε επιτέλους σωστά, νομοθετιστε επιτέλους δίκαια, νομοθετηστε επιτέλους πολιτισμένα και ευρωπαϊκά, νομοθετιστε το μέγιστο συμφέρον των παιδιών μας, τη κοινή επιμέλεια των παιδιών και από τους δύο γονείς τους.