Δείτε το πρωτότυπο ΕΔΩ
Στις υποθέσεις διεθνούς απαγωγής παιδιών, οι υποχρεώσεις που επιβάλλει το άρθρο 8 στα συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να ερμηνεύονται με γνώμονα της απαιτήσεις της Σύμβασης της Χάγης και της Σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδιού, καθόσον, τα συμφέροντά τους είναι υψίστης σημασίας. Επίσης οι απαιτήσεις της Σύμβασης της Χάγης ισχύουν και για τα παντρεμένα ζευγάρια.
Το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, η Σύμβαση της Χάγης και ο Κανονισμός των Βρυξελλών, κυριαρχούν στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο απασχόλησε η απαγωγή παιδιού από τη μητέρα και η απομάκρυνση του από την πατρική αγκαλιά. Το Στρασβούργο απεφάνθη ότι ο προσφεύγων πατέρας ρουμανικής καταγωγής ο οποίος κατοικεί και εργάζεται στην Ιταλία, υπέστη παραβίαση του δικαιώματος στην οικογενειακή ζωή, όταν η Ρουμάνα σύζυγό τους, χωρίς την συγκατάθεση του, μετοίκησε με την κορούλα τους στην Ρουμανία. Τα Δικαστήρια της Ρουμανίας απέρριψαν το αίτημα του πατέρα για επιστροφή του παιδιού στην Ιταλία με την αιτιολογία ότι η κύρια διαμονή τους ήταν η Ρουμανία. Εν τω μεταξύ εκδόθηκε το διαζύγιο και η γονική μέριμνα ανατέθηκε αποκλειστικά στην μητέρα. Ο προσφεύγων άσκησε καταγγελία ότι η απομάκρυνση της κόρης του παραβίασε το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή.
Δεν ήταν ορθή απόφαση
Το Στρασβούργο επισήμανε ότι στον τομέα της διεθνούς απαγωγής παιδιών, οι υποχρεώσεις που επιβάλλει το άρθρο 8 στα συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να ερμηνεύονται υπό το φως των απαιτήσεων της Σύμβασης της Χάγης και της Σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδιού, καθόσον, τα συμφέροντά τους είναι υψίστης σημασίας.
Στην υπό κρίση περίπτωση το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η απόφαση του Εφετείου που δέχθηκε ως συνήθη διαμονή του παιδιού τη Ρουμανία δεν ήταν ορθή αφού το παιδί είχε γεννηθεί και εγγραφεί στο δημοτολόγιο της Ιταλίας. Κατά συνέπεια το ΕΔΔΑ έκρινε ότι η Σύμβαση της Χάγης δεν εφαρμόστηκε, η απόφαση του Εφετείου δεν εξασφάλισε το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού και η παρέμβαση στο δικαίωμα του προσφεύγοντος για σεβασμό της οικογενειακής τους ζωής δεν ήταν «απαραίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία».
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του δικαιώματος σεβασμού της οικογενειακής ζωής του προσφεύγοντος (άρθρο 8 της ΕΣΔΑ) και επιδίκασε ποσό των 7.500 ευρώ για ηθική βλάβη.
Το ιστορικό
Στο ΕΔΔΑ προσέφυγε ο 46χρονος πατέρας Gheorghe Michnea από τη Ρουμανία ο οποίος ζει και εργάζεται από το 2006 στο Bresso στην Ιταλία. Η υπόθεση αφορούσε την καταγγελία του σχετικά με ρουμανικά δικαστήρια σε διαφορά επιμέλειας τέκνου.
Πριν από τέσσερα χρόνια παντρεύτηκε μια Ρουμάνα, η οποία μετακόμισε μαζί του στην Ιταλία, χώρα στην οποία απέκτησαν μια κόρη, 3 χρονών σήμερα. Όλοι ζούσαν μαζί στην Ιταλία, με τους γονείς να ασκούν κοινή επιμέλεια της μικρής από τη γέννησή της. Τον Αύγουστο του 2017 η μητέρα και ενώ το κοριτσάκι ήταν ακόμα βρέφος το πήρε στη Ρουμανία χωρίς τη συγκατάθεση του πατέρα και συζύγου της.
Τον Φεβρουάριο του 2018, ο προσφεύγων άσκησε αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο του Βουκουρεστίου βάσει των διατάξεων της Σύμβασης της 25ης Οκτωβρίου 1980 για τις αστικές πτυχές της διεθνούς απαγωγής παιδιών («Σύμβαση της Χάγης»), επιδιώκοντας την επιστροφή του παιδιού στην Ιταλία.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο δέχτηκε το αίτημα, αλλά τον Ιούνιο του ίδιου έτους το Εφετείο του Βουκουρεστίου ακύρωσε την απόφαση και διαπίστωσε ότι το παιδί έπρεπε να μείνει στη Ρουμανία όπου ήταν η κύρια κατοικία του. Μεταξύ άλλων, διαπίστωσε ότι η κύρια κατοικία του προσφεύγοντος και της συζύγου ήταν ακόμη στη Ρουμανία και ότι το διαμέρισμά τους στην Ιταλία είχε μισθωθεί προσωρινά. Τον Μάιο του 2018 εκδόθηκε το διαζύγιο του ζευγαριού δίνοντας στη μητέρα τη αποκλειστική επιμέλεια.
Ο προσφεύγων διαμαρτυρήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού της οικογενειακής ζωής) για την άρνηση των ρουμανικών δικαστηρίων να διατάξουν την επιστροφή του παιδιού του στην Ιταλία.
Ισχύει η Σύμβαση και για παντρεμένα ζευγάρια
Το Δικαστήριο μεταξύ άλλων στην απόφαση του επανέλαβε ότι διαπίστωσε ότι οι απαιτήσεις της Σύμβασης της Χάγης ισχύουν επίσης για παντρεμένα ζευγάρια που ασκούν από κοινού επιμέλεια των παιδιών τους χωρίς να απαιτείται δικαστική απόφαση ως προς αυτό. Το Δικαστήριο δεν έχει κανένα λόγο να αμφιβάλλει ότι η επιμέλεια ασκήθηκε αποτελεσματικά από κοινού και από τους δύο γονείς πριν από την αφαίρεση.
Απομένει λοιπόν να καθοριστεί αν η παρέμβαση ήταν «σύμφωνη με το νόμο», επιδίωκε έναν ή περισσότερους νόμιμους στόχους και «ήταν απαραίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία».
(Πηγή: echrcaselaw.com).
