Ποιος κυβερνά αυτό το τόπο;

     

   

      Αν και το νέο άρθρο 1519 του Αστικού Κώδικα ισχύει από την 1^η Αυγούστου 2020, μας αναφέρονται όλο και περισσότερες αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων και προσωρινών διαταγών που δεν το εφαρμόζουν. Επιτρέπουν τη μεταβολή του τόπου κατοικίας του παιδιού χωρίς να περιμένουν την έκδοση οριστικής απόφασης του τακτικού δικαστή.

 

     Ως δικαιολογία προβάλλεται ότι το άρθρο «δεν έχει μεταβατική διάταξη» και γι’ αυτό δεν εφαρμόζεται σε υποθέσεις ασφαλιστικών μέτρων που έχουν δικαστεί πριν την 1^η Αυγούστου 2020 χωρίς να έχει εκδοθεί απόφαση.

 

     Οι αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων εκδίδονται με το δίκαιο του χρόνου συζήτησης της υπόθεσης και θά έπρεπε μέσα σε δύο μέρες από τη συζήτηση. Αλλά οι αποφάσεις εκδίδονται μετά από μήνες.

 

    Ο δικαστής κατ’ αρχάς θ’ αποφασίσει αν θα λάβει ασφαλιστικά μέτρα. Στη συνέχεια θα διατάξει κάθε πρόσφορο κατά τη κρίση του μέτρο. Ειδικότερα, για τη μεταβολή του τόπου κατοικίας κανείς δεν τον υποχρεώνει να διατάξει ασφαλιστικά μέτρα. Άλλωστε, αν αποφασίσει να λάβνει μέτρα  μπορεί, σύμφωνα με το προϊσχύσαν δίκαιο, να διατάξει οποιοδήποτε πρόσφορο μέσο. Οτιδήποτε κρίνει σκόπιμο.  Τίποτε δεν τον υποχρεώνει να κάνει αυτό αυτό το οποίο απαγορεύεται με το νέο νόμο που ισχύει κατά το χρόνο δημοσίευσης της απόφασης και το γνωρίζει.

 

    Ακόμα και αν επιδίωκε τη δικονομική αυστηρότητα ο δικαστής, θα μπορούσε να διατάξει την επανάληψη της συζήτησης ώστε να ισχύει σαφώς ο νόμος του Αυγούστου 2020. Άλλωστε, τη νέα συζήτηση της υπόθεσης δεν θα την αποφύγει το δικαστήριο,  αφού μετα βεβαιότητος ο κάθε θιγόμενος διάδικος θα ζητήσει ο την ανάκληση / μεταρρύθμιση της απόφασης που εκδόθηκε αντίθετα με το νέο καθεστώς. Μόνο που στη  περίπτωση αυτή θα δοκιμαστεί το δικαστήριο.

 

     Γιατί η νέα ρύθμιση δεν είναι δικονομική, είναι ρύθμιση ουσίας. Αφαίρεσε από το δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων την δικαιοδοσία μεταβολής του τόπου κατοικίας του παιδιού και από αυτόν που ασκεί την επιμέλεια. Για να διατηρήσει την απόφαση που ήδη εκδόθηκε θα πρέπει να συνεχίσει η νομολογία με διάφορες προφάσεις να μην εφαρμόζει το άρθρο 1519 . Όπως για παράδειγμα ότι δεν είναι μεταβολή των πραγμάτων η αλλαγή του νόμου.

.

 

     Μακρά παράδοση στην Ελλάδα θέλει να ψηφίζονται οι νόμοι αλλά ο δικαστής να αρνείται να συμμορφωθεί … 

 

ΕΞΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ ΦΥΣΙΣ ΕΣΤΙ.

 

     Το 1983 ο νομοθέτης ήθελε τη κοινή φροντίδα του παιδιού και ανέθετε στο δικαστή «τη ρύθμιση της άσκησης της γονικής μέριμνας». Όμως αντί να μπει στο κόπο να ρυθμίσει ο δικαστής έκανε αυτό που ήξερε καλά . Έδινε το παιδί σε ένα μόνο γονέα με το νομολογιακό έθιμο της αποκλειστικής επιμέλειας. Διατηρούσε δηλαδή την πατρική εξουσία σε γένος θηλυκό.

 

     Το 1997 ο νομοθέτης ήθελε το δικαστήριο να συνεπικουρείται από τις κοινωνικές και ιατρικές υπηρεσίες. Ο δικαστής όμως σταδιακά και διαδοχικά άφησε το νόμο ανεφάρμοστο. Τελικά και η πρόβλεψη αυτή καταργήθηκε το 2015.

 

     Ακόμη χειρότερο είναι αυτό που μας αναφέρθηκε ότι είπε δικηγόρος σε πελάτη του. Ο πελάτης του ζήτησε να επικαλεστεί σε δίκη που έχει τον Οκτώβριο 2020 το νέο άρθρο 1519 ΑΚ. Και ο δικηγόρος  απάντησε : «Δεν θα το επικαλεστώ γιατί οι δικαστές δεν πρόκειται να το εφαρμόσουν. Δεν θα μου υποδείξεις τι θα κάνω.»

 

     Πρόκειται για τη υπεράσπιση του νομολογιακού εθίμου. 

 

ΕΞΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ ΦΥΣΙΣ ΕΣΤΙ.

 

     Δεν είμαστε όμως στην εποχή της δίκης του Γαλιλαίου.  Οι δικαστές μπορεί να μένουν οι ίδιοι η κοινωνία μας όμως έχει ριζικά αλλάξει. Η πηγή της παραβατικής συμπεριφοράς κατονομάζεται και δακτυλοδεικτείται. Τα δικαστήρια, των ασφαλιστικών μέτρων, της τακτικής δίκης, το εφετείο, είναι όλα μονομελή. Δεν είναι το δικαστήριο που βγάζει την απόφαση, είναι ο ένας δικαστής που έχει όνομα που μνημονεύεται στην απόφαση.

 

     ΚΑΛΟΥΜΕ όλους όσους είναι θύματα παράβασης του νόμου να μας το επισημάνουν για να συντονιστούν οι αντιδράσεις κατά των δικαστικών λειτουργών που με πρόθεση υποστήριξης του παράνομου νομολογιακού εθίμου παραβιάζουν το νόμο.

 

    ΚΑΛΟΥΜΕ το νομοθέτη να ερμηνεύσει αυθεντικά το άρθρο 1519 του αστικού κώδικα ορίζοντας ότι κατά την αληθή του έννοια αυτό καταλαμβάνει από 1^η Αυγούστου 2020 όλες τις διαφορές που πρόκειται να κριθούν ή έχουν κριθεί και δεν είχε δημοσιευθεί απόφαση. Και ότι αυτεπαγγέλτως, το δικαστήριο που εξέδωσε κάθε αντίθετο απόφαση, άλλως ο προϊστάμενος του τριμελούς συμβουλίου διοίκησης του πρωτοδικείου οφείλει ν’ ανακαλέσει / μεταρρυθμίσει την απόφαση που εκδόθηκε παρά το νόμο μέσα στις ίδιες προθεσμίες που προβλέπονται για την έκδοση απόφασης.

 

Για να δοθεί απάντηση στο ερώτημα :

 

     Τελικά, ποιος κυβερνάει αυτό το τόπο;

 

     Ο νομοθέτης ή ο δικαστής;

 

Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος, δικηγόρος