Άρθρο του Κώστα Λαδάκη, ιατρού
Πριν από λίγες ημέρες υπέπεσε στην αντίληψη μου το άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 16/10/2020 στον ιστότοπο Huffingtonpost.gr με τίτλο «Είναι προς το συμφέρον του παιδιού η συνεπιμέλεια;».
Ο συγγραφέας του άρθρου προσάπτει στους «συλλόγους των πατεράδων» ότι ιδεολογικοποίησαν τη συνεπιμέλεια. Η έκφραση σύλλογοι πατεράδων μάλλον παραπέμπει σε αρνητικούς συνειρμούς με βάση τα στερεότυπα που προβάλλουν για τους συλλόγους αυτούς οι υπέρμαχοι της αποκλειστικής επιμέλειας (ψυχολογιοποίηση). Η λέξη ιδεολογικοποιώ δεν είναι ελληνική αλλά ελληνογενής ξένος όρος από το ideologize (από το 1932) που σημαίνει «να δώσουμε έναν ιδεολογικό χαρακτήρα ή ερμηνεία ειδικά: να αλλάξουμε ή να ερμηνεύσουμε σε σχέση με μια κοινωνικοπολιτική ιδεολογία που συχνά θεωρείται ως προκατειλημμένη ή περιορισμένη». Επομένως η λέξη ιδεολογικοποιώ έχει μάλλον θετικό πρόσημο και όχι αρνητικό όπως το προβάλλει ο συγγραφέας. Πιθανολογώ ότι εννοεί ότι οι σύλλογοι των πατεράδων κατασκεύασαν ένα ιδεολόγημα (αυθαίρετο συμπέρασμα, που προκύπτει από ιδεολογία και λειτουργεί ως δόγμα) για να υποστηρίξουν τους σκοπούς τους. Όμως ιδεολογήματα αποτελούν τα επιχειρήματα των υπέρμαχων της αποκλειστικής επιμέλειας αφού είναι εντελώς αίολα, εντελώς αυθαίρετα.
Το κίνητρο που αποδίδει ο συγγραφέας στους συλλόγους αυτούς είναι ότι «θεώρησαν ότι ο μόνος τρόπος για να διατηρούν επαφή με τα παιδιά τους και να μετέχουν στην ανατροφή τους είναι η συνεπιμέλεια». Το κίνητρο αυτό μόνον ως θετικό μπορεί να εκληφθεί και γι’ αυτό με εξέπληξε θετικά, διότι κατά κανόνα οι υπέρμαχοι της αποκλειστικής επιμέλειας προβάλλουν ως κίνητρο κάποια υποτιθέμενα αρνητικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των πατεράδων (ψυχολογιοποίηση). Όμως ενώ ουσιαστικά παραδέχεται ότι «όλοι οι τρόποι, που παρέχει το δίκαιό μας για τη αντιμετώπιση της παραβίασης της επικοινωνίας, είναι στην πράξη αλυσιτελείς», κατηγορεί τους συλλόγους ότι επιδιώκουν με κάθε τρόπο την προβολή και επίτευξη του στόχου, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τυχόν αρνητικές παραμέτρους. Ο συγγραφέας δηλαδή, όπως κατά κανόνα πράττουν οι υπέρμαχοι της αποκλειστικής επιμέλειας, εμμέσως πλην σαφώς αμφισβητεί το δικαίωμα μας να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα τα δικά μας και των παιδιών μας. Ενώ δηλαδή αναγνωρίζει ότι με το υπάρχον δικαστικό σύστημα είναι ανώφελο για έναν γονιό να διεκδικήσει την επικοινωνία αμφισβητεί τη συνεπιμέλεια χωρίς ο ίδιος να προτείνει κάποια άλλη εναλλακτική και ισότιμη λύση στο πρόβλημα.
Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί περί σκληρής αντιδικίας λειτουργούν ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία και είναι αυτά που τελικά επανατροφοδοτούν τη σκληρή αντιδικία εν είδη φαύλου κύκλου, αφού γνωρίζουμε από άλλες χώρες ότι η συνεπιμέλεια μειώνει την αντιδικία. Η ψυχιατρικοποίηση των αντιδικιών και η σύνταξη παιδοψυχιατρικών γνωματεύσεων υπάρχουν ήδη στις σκληρές αντιδικίες και λειτουργούν πάντα εις βάρος των τέκνων, αλλά και του δευτερεύοντα γονέα και κατά κανόνα χρησιμεύουν στον να τον αποξενώσουν από τα τέκνα του. Τα περί ακούσιας νοσηλείας γονέων δεν ισχύουν αφού για την ακούσια νοσηλεία χρειάζεται αρχικά να δοθεί εισαγγελική εντολή και ακολούθως να συναινέσουν δύο ψυχίατροι δημοσίου νοσοκομείου. Το ότι ένα παιδί έχει δύο σπίτια δεν σημαίνει ότι ζει σε ένα ασταθές περιβάλλον. Αντιθέτως ένα παιδί μπορεί να ζει σε ένα σπίτι και το περιβάλλον, πχ η συμπεριφορά του ή των γονέων να είναι εντελώς ασταθής. Τα τυχόν προβλήματα από τη διαφορετική φιλοσοφία των γονέων αντιμετωπίζονται εύκολα με τα σχέδια ανατροφής. Οι πατέρες που αδυνατούν αντικειμενικά να αναλάβουν μέρος της επιμέλειας είναι αυτονόητο ότι θα συμφωνήσουν ούτως ή άλλως να αναλάβει η μητέρα την αποκλειστική επιμέλεια. Αν αφεθεί στο δικαστή η διακριτική ευχέρεια να ορίσει τη συνεπιμέλεια είναι απολύτως βέβαιο ότι, όπως δείχνει η νομολογία, θα το κάνει αποκλειστικά και μόνον όταν συμφωνούν οι δύο γονείς.
Ο συγγραφέας θα μου επιτρέψει να αμφισβητήσω την αντικειμενικότητα της εταιρείας οικογενειακού δικαίου. Δύο χρόνια πριν από την ίδρυση της, η Ελλάδα και το Ελληνικό κοινοβούλιο καταδικάστηκαν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου επειδή ιδρυτικό μέλος της εταιρείας έκανε κατάχρηση της βουλευτικής της ασυλίας για να εμποδίσει τον πρώην σύζυγο της να προσφύγει στη δικαιοσύνη για την παραβίαση της απόφασης επικοινωνίας με το τέκνο του. Επιπλέον θα μου επιτρέψει να αμφισβητήσω την ικανότητα τους να αναγνωρίσουν το συμφέρον του παιδιού αφού δεν έχουν την κατάλληλη κατάρτιση ώστε να κατανοήσουν τις ανθρώπινες σχέσεις, η δε προσέγγιση που κάνουν είναι ισοπεδωτική, υπεραπλουστευτική και βασίζεται σε γενικεύσεις και στερεότυπα. Αυτό που τελικά μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση είναι ότι τόσο ο συγγραφέας όντας νομικός, όσο και οι νομικοί της εταιρείας οικογενειακού δικαίου δεν επικαλούνται κανένα νομικό επιχείρημα, ούτε το Σύνταγμα των Ελλήνων, ούτε κάποια Διεθνή Σύμβαση. Και εν πάσει περιπτώσει είναι ασυμβίβαστο να ισχυρίζεται κάποιος ότι υπερασπίζεται το συμφέρον του παιδιού καταπατώντας τη Διεθνή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού.
Αγαπητέ κε Λαδάκη,
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Απορώ που την στήριξε την άποψη του ο συγγραφέας; Έχει κάνει διερευνητική έρευνα; Έχει να μας παραθέσει έρευνες περιγραφικές με στοιχεία από αρχεία; Έχει προβεί ο ίδιος ή η εταιρεία οικογενειακού δικαίου όπου συμμετέχει, σε κάποια έρευνα αξιολόγησης την οποία αγνοώ; Έχει κάποια έρευνα μετα-ανάλυσης η οποία μου διαφεύγει; Διαθέτει κάποια έρευνα με επίσημες εγκληματολογικές στατιστικές; Έχει κάποια έρευνα με πειραματική μέθοδο; Έχει έρευνες με ομάδες ελέγχου σε μια φάση; Οιονεί πειραματική μέθοδο; Κοινωνική έρευνα; Έρευνες με παρατήρηση; Έρευνες σε αρχεία, έγγραφα κ.α. Η εγκαιρότητα και η εγκυρότητα των στοιχείων όταν αναφερόμαστε σε τέτοια ζητήματα, χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής του εκάστοτε γράφοντος καθώς, ο βαθμός αξιοπιστίας συνδέεται με το βαθμό ουδετερότητας και αντικειμενικότητας.
Εάν, ο συγγραφέας, στηρίζει την άποψη του σε στοιχεία, ας τα δημοσιοποιήσει, ειδάλλως να ανακαλέσει άμεσα.
Ο Κος αυτός έκανε αναφορά θέτοντας ως δικαιολογία την μακρόχρονη εμπειρία του σαν διαζυγιολόγος, ότι κατα την γνώμμη του όσες φορές και αν προσπάθησε να βρεί συμβιβαστική λύση δεν τελεσφόρησε. Η είναι άγιος γιατί συμβιμβαστική λύση σημαίνει απώλεια εσόδων του της ταξης του 80% ή είναι πολύ πλουσιος και δικηγορούσε απο χόμπυ.
Σε κάθε περίπτωση είχε το σθένος να ομολογήσει ότι ουδέποτε υποστήριξε μητέρα που δυσκόλευε την επικοινωνία με τον άλλο γονέα- θα σταθώ λίγο εδώ, μία σκέψη είναι ότι κατάφερνε να φέρνει αποφάσεις επικοινωνίας των τέκνων με τον καθ’ου 1 φορα το τρίμηνο, δεν νοείται αλλιώς.
Επίσης ομολόγησε ότι ποτέ δεν υπερασπίστηκε πατέρα που δεν έδινε διατροφή, ,. οταν σε ανεργο επιδικάζουν 400αρια υπολογισμένα σε ανύπαρκτα εισοδήματα και επίσης όταν ακόμα και ο βαρδινογιάννης μπλόκαρε οικονομικά απο την διατροφάρα που επιδικάσανε για τα μάτια της Τζίνας μας, που παράτησε την καρίέρα της για να γίνει μάνα, θωρώ οι πελάτες του ήσαν μεγαλύτερου βεληνεκούς και απο αυτό τοy Πάυλοy. Αρα μιλάμε για δικηγόρο..επιπέδου πρωθυπουργών.
Ο υγιής άνθρωπος δεν βασανίζει άλλους ανθρώπους θα έπρεπε να ντρέποντε που αναγκάζουν ανήλικα παιδιά να βιώνουν τον θάνατο ενός ζωντανού πατέρα