20 Νοεμβρίου 2020
Κύριε Υπουργέ,
Ανταποκρινόμενος στη πρόσκλησή σας προς τη κοινωνία των πολιτών και πριν αναρτηθεί για διαβούλευση το νομοσχέδιο, σας υποβάλλουμε τις ακόλουθες σκέψεις μας.
Ως προς τον ελάχιστο χρόνο διαμονής του τέκνου με κάθε γονέα του.
Τις σχολικές διακοπές η νομολογιακή πρακτική θέλει το παιδί να τις περνά εξίσου και με τους δύο γονείς του. Έτσι θα μπορεί το παιδί και οι δύο γονείς να λείψουν σε διακοπές χωρίς να εφαρμόζεται το σύνηθες πρόγραμμα διαβίωσης του τέκνου.
Εάν κατά τη σχολική χρονιά, αιτιολογημένα πρέπει να ορισθεί χρόνος και διανυκτερεύσεις λιγότερες του ½ για κάποιο γονέα, αυτός δεν μπορεί να είναι λιγότερος από το εν τρίτο κατά τη διάρκειας της σχολικής χρονιάς.
Επί παραδείγματι,
Ο ορθός υπολογισμός
Είναι να υπολογίεται ο χρόνος και οι διανυκτερεύσεις χωριστά κατά τη διάρκειας της σχολικής χρονιάς και χωριστά κατά τις σχολικές διακοπές.
Κατά τις σχολικές διακοπές θα περνά με καθένα από τους γονείς 61 ημέρες.
α) με ποσοστό 2/5
Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς (4μήνες Χ 30ημέρες και 4 μήνες Χ 31 ημέρες = 244 μέρες, αντιστοιχούν (244 ημέρες Χ κλάσμα 2/5 =) 98 ημέρες κατ’ ελάχιστο με ένα εκ των γονέων.
Συνολικά δηλαδή το παιδί θα διαβιώνει (61 + 98 =) 159 ημέρες με το γονέα με τον ελάχιστο χρόνο.
Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς θα διαβιώνει (98 ημέρες δια 8 μήνες = ) 12 ημέρες με τον γονέα με τον ελάχιστο χρόνο.
β) με ποσοστό 1/3
Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς (4μήνες Χ 30ημέρες και 4 μήνες Χ 31 ημέρες = 244 μέρες, αντιστοιχούν (244 ημέρες Χ κλάσμα 1/3 =) 81 ημέρες κατ’ ελάχιστο με ένα εκ των γονέων.
Συνολικά δηλαδή το παιδί θα διαβιώνει (61 + 81 =) 142 ημέρες με το γονέα με το γονέα με τον ελάχιστο χρόνο.
Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς θα διαβιώνει (81 ημέρες δια 8 μήνες = ) 10 ημέρες με τον γονέα με τον ελάχιστο χρόνο.
Ο εσφαλμένος υπολογισμός
α) με ποσοστό 2/5
Από το σύνολο των ημερών του έτους (365 ημέρες επί κλάσμα 2/5) αντιστοιχούν κατ’ ελάχιστον 146 ημέρες με κάθε γονέα.
Αφαιρώντας τις διακοπές ( 61 ημέρες) απομένουν (146 ημέρες – 61 ημέρες = ) 85 ημέρες μέσα στη σχολική χρονικά. Δηλαδή (85 ημέρες διά 8 μήνες =) 11 ημέρες κάθε μήνα.
β) με ποσοστό 1/3
Από το σύνολο των ημερών του έτους (365 ημέρες επί κλάσμα 1/3) αντιστοιχούν κατ’ ελάχιστον 122 ημέρες με κάθε γονέα.
Αφαιρώντας τις διακοπές ( 61 ημέρες) απομένουν (122 ημέρες – 61 ημέρες = ) 61 ημέρες μέσα στη σχολική χρονικά. Δηλαδή (61 ημέρες διά 8 μήνες =) 7,6 ημέρες κάθε μήνα.
Κατά συνέπεια, πρέπει να διευκρινιστεί ρητά ότι ο υπολογισμός του κλάσματος του χρόνου γίνεται μόνο κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς ενώ κατά τις σχολικές διακοπές ο χρόνος κατανέμεται εξίσου.
Σε αντίθετη περίπτωση, ακόμα και αν οριστεί ποσοστό κατώτερο από το διεθνές στάνταρ, αυτό δεν εξασφαλίζεται κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
Ως προς την έννοια της επικοινωνίας και του χρόνου του παιδιού
Δεν νοείται επικοινωνία γονέα και παιδιού παρά μόνο εάν αυτός δεν ασκεί τη γονική μέριμνα. Οι γονείς ασκούν το σύνολο των γονεϊκών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων από κοινού και όχι κατά χρονικό μερισμό (joint και όχι split parenting). Η κοινή άσκηση γίνεται κατά χρονικές περιόδους στις οποίες το τέκνο θα διαμένει στο σπίτι καθενός από τους δύο γονείς.
Ως προς τη περιοδικότητα της εναλλαγής κατοικίας
Ενώ είναι απαραίτητο να δοθούν πληρέστατες κατευθύνσεις με την αιτιολογική έκθεση, το κείμενο του νόμου είναι προτιμότερο να μη περιορίζει το δικαστήριο.
Δεν χρειάζεται να προστεθεί σε εβδομαδιαία, μηνιαία ή ετήσια βάση για τον υπολογισμό του χρόνου. Κάθε υπόθεση είναι διαφορετική και οι λύσεις που μπορεί να δοθούν πάρα πολλές.
Επί παραδείγματι :
Εργάζεται κάποιος γονέας εκτός τόπου κατοικίας και για ορισμένη περίοδο πρέπει να έχει λιγότερη επικοινωνία ενώ σε μια άλλη περισσότερη.
Εργάζεται κάποιος γονέας στο εξωτερικό και κρίνεται σκόπιμο ένα έτος το παιδί να ζει στο εξωτερικό και ένα στην Ελλάδα.
Για ειδικούς λόγους όπως εάν πάσχει από ασθένεια κα κάποιος γονέας τότε πρέπει να δοθεί ελάχιστος χρόνος με περιοδικότητα ανάλογη με την περίσταση.
Κατά συνέπεια, είναι προτιμότερο να μη δεσμευτεί το Δικαστήριο σε κάποιο συγκεκριμένο εύρος χρόνου.
Ως προς τα σχέδια ανατροφής παιδιού (parenting plans)
Τα σχέδια ανατροφής παιδιού δεν συνδέονται με τη διαμεσολάβηση αλλά με την αντιδικία και τα δικαστήρια.
Αν δεν τεθούν σε εφαρμογή με την εισαγωγή της συνεπιμέλειας κοινωνικοί μηχανισμοί προστασίας, οι ίδιοι, οι οποίοι παρά το νόμο οδήγησαν μετά το 1983 στην αποκλειστική επιμέλεια, θα οδηγήσουν το νέο σύστημα στην αποτυχία.
Είναι λογική αναγκαιότητα της συνεπιμέλειας όλες οι αποφάσεις να λαμβάνονται από πριν, ώστε οι δύο γονείς να χρειάζεται να ενημερώνουν μόνο – με μαίηλ, με το «ημερολόγιο του παιδιού» – ο ένας τον άλλο.
Επείγοντα ζητήματα θα λύνονται από τον γονέα με τον οποίο κάθε χρονική στιγμή μένει το τέκνο αλλά μόνο εάν έχει προηγουμένως ενημερώσει τον άλλο.
Κατάλογος ερωτημάτων
Μετά από νομοθετική εξουσιοδότηση προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης μπορεί να εκπονηθεί κατάλογος ερωτημάτων που πρέπει ν’ απαντήσουν οι γονείς, ο καθένας ξεχωριστά. Τις απαντήσεις θα παραδώσουν με υπογεγραμμένο έγγραφο στον άλλο γονέα κατά τη, υποχρεωτική πλέον πρώτη συνάντηση διαμεσολάβησης.
Ο δικηγόρος θα διευκολύνει και προστατεύσει τον κάθε γονιό ώστε ν’ απαντήσει υπεύθυνα γράφοντας το πώς θέλει να μεγαλώσει το παιδί του.
Αν με τη διαμεσολάβηση επιτευχθεί συμφωνία στο σύνολο των ζητημάτων τότε θα οδηγηθούν οι γονείς στη λύση του γάμου με διαμεσολάβηση και με συμβολαιογραφικό συναινετικό διαζύγιο.
Είναι αυτονόητο ότι κατά τη διαμεσολάβηση οι διαμεσολαβητές εφαρμόζουν τα δικά τους πρωτόκολλα και μεθόδους.
Για τον ίδιο λόγο που στέλνουμε μηνύματα SMS στο 13033, πρέπει και οι γονείς να συμπληρώνουν το ερωτηματολόγιο. Με ίδιο ψυχολογικό μηχανισμό, αυτά που οι ίδιοι γράφουν τα τηρούν ως αυτοδέσμευση, σ’ αυτά που τους επιβάλλονται επαναστατούν.
Υποβολή απαντήσεων στο δικαστή
Παρά τις τυχόν διαφωνίες, συνήθως παρατηρείται, σε χώρες όπου εφαρμόζεται η συνεπιμέλεια, συμφωνία των γονέων σε ποσοστό 70 %. Για τα υπόλοιπα ζητήματα ας αποφασίσει ο Δικαστής, περιορίζοντας το αντικείμενο της αντιδικίας στα λίγα και συνήθως επουσιώδη σημεία όπου οι γονείς διαφωνούν.
Ο κάθε γονέας θα έχει την έγγραφο απάντηση του άλλου στα ερωτήματα και θα μπορεί να υποβάλει τη γνώμη του άλλου μαζί με τη δική του γνώμη στο Δικαστή.
Μπορεί να μη γίνει παρά μία μόνο υποχρεωτική πρώτη συνάντηση διαμεσολάβησης. Μπορεί ακόμα και να βεβαιωθεί η μη εμφάνιση στην πρόσκληση για πρώτη συνάντηση. Και πάλι, ο γονέας θα υποβάλλει τις δικές του απόψεις για τη ζωή του παιδιού καθοδηγώντας τη δίκη στη θεραπεία.
Μόνο έτσι θα θεραπεύονται οι υποθέσεις χωρίς να γίνεται, κατά κανόνα, ο ακρωτηριασμός του ενός γονέα με την αφαίρεση της επιμέλειας.
Από τον πρώτο στο δεύτερο κύκλο μεταρρυθμίσεων
Η επιστήμη θα συναντηθεί με τη νομική.
Θυμίζουμε ότι οδηγηθήκαμε στο νομολογιακό έθιμο της αποκλειστικής επιμέλειας ακριβώς γιατί το Δικαστήριο αρνήθηκε από το έτος 1983 ως σήμερα να «ρυθμίσει την άσκηση της γονικής μέριμνας» κατά τα άρθρα 1512 και 1513 του Αστικού Κώδικα
Εκτός από τα parenting plans, οι καλές πρακτικές της μεγάλης Ευρώπης απαιτούν ένα πλέγμα κοινωνικών μηχανισμών προστασίας.
Τη σύσταση σε δεύτερο χρόνο δικαστικών ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών, οργανωμένων σε σώμα στη γραμματεία των δικαστηρίων. Με άμισθους δημόσιους λειτουργούς όπως π.χ. οι συμβολαιογράφοι, αμειβόμενοι με το κρατικό τιμολόγιο από τους ιδιώτες, με «στρογγυλή σφραγίδα του κράτους», με αυτοοργάνωση διοικητική και επιστημονική, με δικό τους πρωτόκολλο ενεργειών, διαγνωστικών τεστ και θεραπευτικών μεθόδων, με διαφάνεια αλλά και προστασία όλων των προσωπικών δεδομένων.
Επιστήμονες ψυχίατροι, παιδοψυχίατροι, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, εκπαιδευτικοί, αναπτυξιολόγοι κα, και με επαγγελματικά δικαιώματα στους αντίστοιχους τομείς θα μπορούν να συμμετέχουν, χωρίς αποκλειστική απασχόληση, σε μεγάλο αριθμό για να καλύψουν τις ανάγκες στο σύνολο της χώρας.
Το προσωπικό των κέντρων ψυχικής υγείας θα μπορεί να προσφέρει την πολύτιμη εμπειρία του, με κεντρική δομή, κεντρικά, ως συλλειτουργοί της δικαιοσύνης.
Οι διάδικοι γονείς θα μπορούν να ζητήσουν τη βοήθεια του τεχνικού σύμβουλου της αντίστοιχης ειδικότητας για έλεγχο και σχολιασμό των ενεργειών.
Οι επιστήμονες θα είναι τα μάτια και τ’ αυτιά του δικαστή, θα διενεργούν την ακρόαση του παιδιού, θα συντάσσουν αξιολογήσεις, θα εξετάζουν κατηγορίες σωματικής ψυχολογικής ή σεξουαλικής κακοποίησης, θα υποστηρίζουν την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων.
Θα παύση η νομική βαρβαρότητα γονιός ν’ αντιδικεί με το παιδί του
Ναι, σήμερα, στη δίκη διατροφής, διάδικος είναι ο γονιός με το παιδί του που εκπροσωπείται από τον άλλο γονέα ενώ στις δίκες επιμέλειας το παιδί και ο δικηγόρος που εκπροσωπεί τα συμφέροντά του είναι παντελώς δικονομικά απόν.
Η τροποποίηση σε δεύτερο χρόνο της πολιτικής δικονομίας θα φέρει τους γονείς και το παιδί μπροστά στο δικαστή για να τους οδηγήσει στην κατάλληλη για την οικογένειά τους ρύθμιση. Χωρίς ακροατήριο, χωρίς εντάσεις, ο ίδιος δικαστής σε κάθε υπόθεση, ώστε να παρακολουθεί την εξέλιξη της υπόθεσης.
Με αυτές τις συνθήκες έχει νόημα η σύσταση οικογενειακών δικαστηρίων τα οποία θα λειτουργούν εκτός των κτιρίων των Πρωτοδικείων, με μυστικότητα και διαφάνεια, και κυρίως με τις κατευθυντήριες γραμμές του αναθεωρημένου οικογενειακού δικαίου και του αληθούς συμφέροντος του παιδιού, όπως το ορίζουν οι διεθνείς οργανισμοί προστασίας ατομικών δικαιωμάτων.
Κύριε Υπουργέ,
Το 1983 είχαν περάσει 34 χρόνια από την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα. Σήμερα έχουν περάσει 37 χρόνια από το 1983. Είναι καιρός για μία μεγαλύτερη ακόμα μεταρρύθμιση.
Μόνο που η σημερινή αναθεώρηση θα είναι πολλές φορές πιο σημαντική από αυτή του 1983.
Τότε απέβλεπε κυρίως στις σχέσεις των γονέων μεταξύ τους.
Τώρα αποβλέπει κυρίως στη προστασία του παιδιού.
Με τιμή,
Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος, δικηγόρος,
Πρόεδρος ΔΣ Συλλογος Συνεπιμέλεια
Αν περάσει το 1/3 στις διανυκτερεύσεις δεν είναι συνεπιμελεια απλά μια καλύτερη επικοινωνία για αυτόν που δεν έχει την επιμελεια φυσικά είναι ένα βήμα αλλά όχι συνεπιμελεια.
Σημαντική βαρύτητα πρέπει να δοθεί στον τόπο κατοικίας του παιδιού. Ιδιαιτέρως στις περιπτώσεις που υπάρχει μόνο απόφαση προσωρινής ή ασφαλιστικών. Πρέπει να ορίζεται ρητά ως τόπος κατοικίας του παιδιού ο τόπος τελευταίας κοινής διαμονής των γονέων. Διαφορετικά για τι συνεπιμέλεια να μιλάμε, όταν με μια προσωρινή διαταγή εν ισχύ το παιδί θα φεύγει από την Κρήτη και θα πηγαίνει στην Αλεξανδρούπολη ;; Σε περίπτωση που δεν υπάρχει διαζύγιο ή αγωγή, το παιδί να επιστρέφει στον έως πρότινος τόπο κατοικίας του με απόφαση του δικαστηρίου από την ημέρα που θα πάρει ΦΕΚ ο νέος νόμος. Ήδη υπάρχει το άρθρο 1519 ΑΚ, αλλά κατά τα φαινόμενα οι αποφάσεις του δικαστηρίου δεν το λαμβάνουν υπόψη.
Και επίσης να διατάσσονται πραγματογνωμοσύνες από το δικαστήριο εάν το ζητεί κάποιος. Όχι όπως συμβαίνει έως σήμερα που αυτό δεν γίνεται πάντα. Οι κοινωνικές υπηρεσίες και οι ειδικοί ψυχικοί υγείας να έχουν πιο άμεσο και ενεργό ρόλο σε περίπτωση που ζητηθεί από τον γονέα.
Τα παιδιά που από τη μια στιγμή στην άλλη μετακόμισαν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά είναι και τα πιο αποξενωμένα. Σε αυτά πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή.
Επίσης να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα για αυτούς που αναγκαστικά λόγω επαγγέλματος δεν μπορούν να μετακομίσουν στην πόλη που ζει πλέον το παιδί. Είναι μεγάλη η κατηγορία των ανθρώπων αυτών. Και η απόσταση χρησιμοποιείται ως όπλο για την εξάντληση (οικονομική, ψυχολογική) του ενός γονέα από τον άλλο. Θα μπορούσε π. χ. Να εξεταστεί αν κάτι άλλο δεν είναι εφικτό η εναλλαγη κατοικίας στο τέλος φοίτησης σε κάποια από της βαθμίδες της εκπαίδευσης όπως είναι το δημοτικό η το γυμνάσιο.
Φίλοι καλημέρα,
Πρέπει να υπάρχει κάποιο μικρό τεχνικό πρόβλημα. Μπορούμε να δούμε τις ερωτήσεις-απαντήσεις μόνο των 3 τελευταίων επισκεπτών. Η επιλογή “προηγούμενη σελίδα” δε φαίνεται να λειτουργεί.
Επειδή το θέμα είναι πολύ σημαντικό και θα ήταν χρήσιμο να μπορούμε να έχουμε πλήρη εικόνα όλων των ερωτήσεων-απαντήσεων (είτε έχουν διατυπωθεί από εμάς είτε όχι, πιθανόν να λύσουν και δικές μας απορίες), παρακαλώ θερμά αν και όποτε είναι δυνατό για την επίλυση αυτού του τεχνικού προβλήματος.
Ευχαριστώ.
Τι ποιο δικαιο απο το να εχουν και η δυο γονεις τις μισες μερες του χρονου με το παιδι.
Ποιο 1/3 και 2/5 ισα δικαιωματα για ολους.
Αρκερα η κυριες τα ειχαν κανει τα παιδια κτημα τους και εκαναν οτι γουσταραν με τις ευλογιες του δικαστηριου.
Υποχρεωτικο το 1/2 διαμονης και για τους δυο γονεις.
Δεν βλεπω συνεπιμελεια με το να δινουν περισοτερο χρονο στον ενα γονεα και ειδικα με το αθροισμα του 1/3 δηλαδη 7,5 μερες τον μηνα αυτο θα ειναι κοροιδια.
Στο από 10/7/2020 υπόμνημα της “ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ” προς τη Ν-Π επιτροπή του ΥΠ.ΔΙΚ., στο κεφάλαιο “Εισηγήσεις”, στη 1η παράγραφο, αναφέρονται τα εξής: ” Τόπος κατοικίας του παιδιού. Ένας βασικός μηχανισμός αποξένωσης είναι η αλλαγή του τόπου διαμονής του παιδιού (Καλαϊτζάκης, 2020), ζήτημα το οποίο πρέπει να εξετάζεται πολύ προσεκτικά και από όλες τις πλευρές, πάντα με βάση το συμφέρον και το δικαίωμα του παιδιού που επιτάσσει την παρουσία και των δυο γονέων στη ζωή του, για ικανό χρόνο και με βάση μια λογική χωρική εγγύτητα. Η πρόταση μεταβολής του τόπου κατοικίας του παιδιού από τον ένα γονέα από αυτόν της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων κατά τρόπο που να δυσχεραίνει την επικοινωνία και άσκηση γονικών καθηκόντων από τον έτερο γονέα, πρέπει να εξετάζεται ενδελεχώς από τις δικαστικές υπηρεσίες……”
Τα παιδιά μας απομακρύνθηκαν μία ημέρα από την οικογενειακή στέγη τους και από τον γονέα χωρίς την αποκλειστική σήμερα επιμέλειά τους, από τον γονέα με την αποκλειστική σήμερα επιμέλειά τους. Το σωστότερο, όπως αναφέρουν και οι ειδικοί επιστήμονες, είναι τα παιδιά να επιστρέψουν στην οικία όπου γεννήθηκαν και μονομερώς απομακρύνθηκαν από το γονέα με την αποκλειστική σήμερα επιμέλειά τους. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ΜΟΝΙΜΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ των παιδιών θα αποτελούν οι μόνιμες κατοικίες των δύο γονέων τους, θα κατοικούν από εδώ και στο εξής, ΙΣΟ ΧΡΟΝΟ και στις δύο κατοικίες. Οι γονείς τους θα συμφωνούν που θα πηγαίνει το παιδί τους σχολείο, φροντιστήριο, μπαλέτο, αθλητισμό, μουσική κ.λ.π. Όχι άλλες μονομερείς λύσεις και πρακτικές, θα βρεθεί μία λύση που να εξυπηρετεί ΠΡΩΤΑ τα παιδιά και ΥΣΤΕΡΑ τους γονείς τους, ώστε τα παιδιά να μεγαλώνουν και να ανατρέφονται φυσιολογικά και ήρεμα και με τους δύο γονείς τους και οι γονείς τους να έχουν καθημερινή ενασχόληση, προσφορά και φροντίδα των παιδιών τους. Τα παιδιά μας είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε στη ζωή μας. Χρειάζονται την αγάπη, τη στοργή, τη φροντίδα και τη προσφορά μας.
Να υπάρξει σαφή νομοθετικό πλαίσιο τιμωρίας και προσωρινά εκτελεστές ποινές σε περίπτωση παρεμπόδισης της επικοινωνίας .
Το υπαρχων status περί κάνε μία μήνυση η οποία θα εκδικαστεί μετα απο 5 χρόνια και θα αωθωθεί μετα απο 8 η κυρία ή ο Κος είναι το πραγματικό εγκλημα. Η συνεπιμέλεια δεν έχει να κάνει επουδενί με διατροφές και δικανικά κολπάκια των ψευτοδικηγόρων που μας πετάνε το θέλει να γλυτώσει διατροφή και τσιμπάνε οι αδαείς.
Οι κυρίες και οι κύριοι με επιμέλεια θέλουν να γλυτώσουν να διατρέφουν και αυτές-οι τα τέκνα τους για αυτό σκίζονται!
Αρα η παρεμπόδιση επικοινωνίας πρέπει να σύρει αυστηρές ποινές και καθ εξιν υποτροπή του παραβάτη να συνεπάγεται αυτεπάγγελτο διαρκές εγκλημα.
Ο Δικαστής να είναι αναγκασμένος να εκδίδει προσωρινά εκτελεστές αποφάσεις και με την απόφαση ο κακός γονέας ΦΥΛΑΚΗ. Ολα τα αλλά …εκ του πονηρού (ελέω εκπτωτης)
Οπως η ενδοικοεγειανκή βία έτσι και η παρεμπόδιση επικοινωνίας με το έτερο γονέα να είναι ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΟ. Βία η μέν Βία και η δε..απλά οι καλοί δικαστικοί υπάλληλοι την μεν την κυνηγάνε λυσσαλέα την δε την αγνοούν επιδεικτικά.
Καλησπέρα σας,
Η φράση που περιέχεται στην παράγραφο “Ως προς τη περιοδικότητα της εναλλαγής κατοικίας”:
“…Εργάζεται κάποιος γονέας στο εξωτερικό και κρίνεται σκόπιμο ένα έτος το παιδί να ζει στο εξωτερικό και ένα στην Ελλάδα…”
αναφέρεται και στα παιδιά που έχουν μετοικήσει κατόπιν μονομερών ενεργειών των σλλοδαπών μητέρων τους στο εξωτερικό; Πιστεύετε θα υπάρξει νομική κάλυψη και για αυτά τα παιδάκια και για αυτούς τους μπαμπάδες, που η δυνατότητα μεταξύ τους επικοινωνίας γίνεται στην πλειοψηφία ων περιπτώσεων έρμαιο των διαθέσεων των μανάδων τους; Που πολλές φορές απαγορεύεται στα παιδιά αυτά κάθε ταξίδι στην Ελλάδα, παραμένοντας “φυλακισμένα” σε μια χώρα, η διαβίωση στην οποία δεν αποτελεί δική τους επιλογή, ακόμη και μέχρι την ενηλικίωσή τους;
Πρόκειται για μια μάστιγα που δυστυχώς πολλά παιδάκια και πολλοί μπαμπάδες βιώνουμε. Χρειάζεται το κράτος να δείξει εμπράκτως ευαισθησία σε τόσες ταλαιπωρημένες -έως και κακοποιημένες- ψυχές.
Ευχαριστώ.
Επειδή υπάρχουν κ περιπτώσεις που πατεράδες θα χρησιμοποιήσουν το νομοσχέδιο για τη συνεπιμελεια, για λόγους αντιπάθειας με την πρώην σύζυγό (όπως κ τωρα μπορεί να συμβαίνει σε κάποιες περιπτώσεις το αντίθετο),
δε θα έπρεπε ΠΡΙΝ δωθεί το δικαίωμα της συνεπιμελειας, να δώσουν το πράσινο φως η κοινωνική υπηρεσια και παιδοψυχολογος;
Γιατί το παιδί να μην έχει δική του βούληση – επιθυμία – προτιμηση, και να εξαναγκάζεται από παλιά κ νέα βουλεύματα;
Κάποιοι βιολογικοί γονεις θα κάνουν νόμιμη “απαγωγή” μονο κ μόνο για αντίποινα του παρελθοντος
Δυστυχώς θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου.
Αν σκεφτόμαστε με το τρόπο αυτό, τότε θα έπρεπε να δώσουν το πράσινο φως και για να ψηφίσουμε, να βγάλουμε άδεια οδήγησης κοκ. Όχι, όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί, ικανοί, κατάλλγηλοι και ίσοι. Αν ασκούν τα δικαιώματα και υποχρεώσεις τους κακά θα πρέπει να ελεγχθούν όπως αναφέρετε από κοινωνική υπηρεσία, παιδοψυχολόγους, ψυχολόγους, ψυχιάτρους κοκ.
Όταν μιλάμε για κοινή ανατροφή και φυσική επιμέλεια των παιδιών και από τους δύο γονείς τους εννοούμε ΜΟΝΟ ίσο χρόνος διαμονής των παιδιών και στις μόνιμες κατοικίες τους (365/2 διανυκτερεύσεις σε κάθε μόνιμη κατοικία τους – το σπίτι του κάθε γονέα του). Όταν οι γονείς με αποκλειστική σήμερα επιμέλεια, μα έπαιρναν τα παιδιά μας χωρίς τη συγκατάθεση μας από την οικογενειακή μας στέγη, δεν υπήρχε καμμία αστυνομική και δικαστική αρχή να μας προστατεψει και να αποτρέψει αυτή την αναίσχυντη συμπεριφορά και να επιστρέψει το παιδί μας στην οικογενειακή μας στέγη. Όλο το κρατικό και δικαστικό σύστημα υποστήριζε αυτή τη παθογένεια και το οποίο μάλιστα μέχρι σήμερα έχει “προστατεύει” αυτή τη “σάπια” τακτική με την αιτιολογία ότι δήθεν γονέας δεν απαγάγει τα παιδιά του από τον άλλο γονέα (!!!!!!!!). Πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη και να προστατευθούν πρωτίστως τα δικαιώματα των παιδιών αλλά και τα δικαιώματα των γονέων που “υψώθηκε” τείχος εναντίον τους όλο αυτό το διάστημα μέχρι σήμερα από το “σύστημα”.
Δεν καταλαβαίνω τη λογική της αφαίρεσης των διακοπών από τον πραγματικό χρόνο. Οι διακοπές μισές – μισές ΑΚΡΙΒΩΣ. Ο πραγματικός χρόνος επίσης μίσος -μίσος. Απλα πράγματα. Γιατί πρέπει απαραίτητα να οδηγούμαστε σε μπακαλίστικες λογικές? Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω.
Πρώτον γιατί το 1/3 είναι λιγότερο από το 35 % του ελάχιστου χρόνου.
Δεύτερον γιατί αν συνυπολογιστεί και ο χρόνος των διακοπών τότε πέφτουμε κάτω και από το 1/3.
Ας το τονίσουμε λοιπόν όπως και όλα όσα θα διαπιστώσουμε όταν δημοσιοποιηθεί κείμενο στη διαβούλευση.
Αυτό που δεν αναφέρει κανένας είναι το θέμα των διατροφών αυτό πώς θα ρυθμιστεί
Η πρόταση η δική μου είναι να σταματήσει να υπάρχει η διατροφή και αφού το παιδί θα ζει 15 μέρες σε κάθε σπίτι να μοιράζονται τα έξοδα από τη στιγμή που δουλεύουν και οι δύο γονείς και να συμφωνούνται τα έξοδα του σχολείου τα έξοδα των δραστηριοτήτων και ότι άλλο έχει σχέση με την κοινή ανατροφή του παιδιού.αν κάποιος από τους δύο γονείς έχει τη δυνατότητα να προσφέρει περισσότερα ας το κάνει και οικειοθελώς
σήμερα καταβάλλουμε διατροφές ανάλογα με τα εισοδήματα που έχουμε κάτι που αυτό δεν αναλογεί στα έξοδα του παιδιού αναλογεί στα έξοδα όλης της οικογένειας της μητέρας . Ίσως είναι πολύ βασικό μαζί με τη συνεπιμέλεια να ρυθμιστούν και όλα αυτά
Να διευκρινίσουμε ότι τίποτε δεν πρέπει ν’αλλάξει με τη διατροφή. Και οι δύο γονείς συνεισφέρουν, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, στις δαπάνες ανατροφής του παιδιού. π.χ. κατά ποσοστό 60 / 40. Στη συνεπιμέλεια θα πρέπει ο καθένας να πληρώνει νοίκι, κοινόχρητσσα, φως τηλέφωνο και τροφή για το διάστημα που το παιδί θα είναι στο σπίτι του άλλου καθώς και για τις προσωπικές φροντίδες που αποτιμώνται σε χρήμα. Δηλαδή “μία η άλλη”, ο καθένας θα πληρώνει τα δικά του. Για τις πραγματικές δαπάνες όπως ρούχα, υγεία, σχολεία, εξωσχολικά … θα τις μοιράζονται με το ποσοστό τους. Δηλαδή και οι δύο θα πληρώνουν τα έξοδα μέσα στο σπίτι τους και τις κοινές δαπάνες του παδιού. Αλλά και οι δύο θα έχουν παιδι μέσα στο σπίτι.