Εάν τοις άλλοις επιτιμώμεν, αυτοί μη δρώμεν (Να μην κάνουμε αυτά για τα οποία κατηγορούμε τους άλλους), Θαλής ο Μιλήσιος
Με έκπληξη (αρνητική) διάβασα το υπόμνημα των γυναικείων οργανώσεων που τάχθηκαν κατά της συνεπιμέλειας, αφού αυτές αυτοπροσδιορίζονται ότι αγωνίζονται υπέρ της ισότητας. Στο υπόμνημα έχω να επισημάνω τα εξής:
«Να επισημανθεί ότι αυτός ο νόμος είναι κατάκτηση του γυναικείου κινήματος και είναι ο πλέον προοδευτικός στην Ευρωπαϊκή Ένωση.»
Κατ’ αρχάς η συνεπιμέλεια θα προάγει το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού και δεν θα θίξει καμία από τις κατακτήσεις του γυναικείου κινήματος. Άλλωστε σε μία μειονότητα των περιπτώσεων το θύμα της αποκλειστικής επιμέλειας είναι η μητέρα (εκτός βέβαια από το κυρίως θύμα που είναι το παιδί). Επιπλέον η συνεπιμέλεια θα καταστίσει τον πλέον προοδευτικό νόμο ακόμα περισσότερο προοδευτικό.
«Όλη αυτή η διαδικασία έχει ως αφορμή αίτημα κάποιων πατεράδων για υποχρεωτική συνεπιμέλεια με το σκεπτικό ότι στον υπάρχοντα νόμο δεν αναφέρεται ρητά ότι έχουν την δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης στη ζωή του παιδιού τους μετά το διαζύγιο ή το χωρισμό.»
Δεν πρόκειται για κάποια αφορμή αλλά για την αιτία του προβλήματος. Η απουσία ρητής αναφοράς έχει επιτρέψει στο δικαστικό μας σύστημα να εφαρμόζει μία ισοπεδωτική νομολογία που επιτρέπει τον αποκλεισμό του ενός γονέα (ενίοτε της μητέρας) από τη ζωή του παιδιού.
«Με βάση την ισότητα των φύλων και την εναρμόνιση εργασιακής και οικογενειακής ζωής και βέβαια και οι πατέρες έχουν την ίδια ευθύνη για την επιμέλεια του παιδιού τους.»
Όμως επειδή η αποκλειστική επιμέλεια εφαρμόζεται ισοπεδωτικά από το δικαστικό μας σύστημα και αποκλείει κατά κανόνα τους πατέρες (ενίοτε τις μητέρες) από την επιμέλεια του παιδιού τους επιβάλλεται να νομοθετηθεί η συνεπιμέλεια.
«Αν αυτό είναι το αίτημά τους δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί το υπάρχον οικογενειακό δίκαιο και η Διεθνής σύμβαση για τα Δικαιώματα του παιδιού που είναι νόμος στην χώρα μας, αντιμετωπίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό το ζήτημα.»
Αυτό δεν είναι αλήθεια. Η ερμηνεία του οικογενειακού δικαίου είναι μονοδιάστατη από το δικαστικό μας σύστημα και οδηγεί στην κατά κανόνα αφαίρεση της επιμέλειας από τον πατέρα (ενίοτε της μητέρας), ενώ η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού αποτελεί γράμμα κενό.
«…με μόνη προϋπόθεση οι γονείς να είναι ώριμοι και να μην έχουν εχθρικές σχέσεις και διαφορές ως προς τον τρόπο ζωής και, που λόγω της σοβαρότητας και ωριμότητάς τους λαμβάνουν σοβαρά υπόψη το συμφέρον του παιδιού και επιθυμούν ο ενδεχόμενος ψυχικός τραυματισμός από το χωρισμός τους να είναι όσο το δυνατό μικρότερος.»
Αυτή ακριβώς η προσέγγιση είναι μία από τις κύριες αιτίες του προβλήματος και λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Οι ώριμοι και σοβαροί γονείς που λαμβάνουν σοβαρά υπόψη το συμφέρον του παιδιού είναι αυτοί ακριβώς για τους οποίους ένας νόμος για τη συνεπιμέλεια είναι παντελώς άχρηστος, αφού αυτοί εφαρμόζουν τη συνεπιμέλεια χωρίς να έχουν καμία απολύτως ανάγκη από την παρέμβαση του δικαστικού μας συστήματος. Στις λοιπές περιπτώσεις η παραπάνω προσέγγιση υπονομεύει τη συμφιλίωση μεταξύ των γονέων επειδή ακριβώς ο ένας από αυτούς ξέρει ότι μπορεί να έχει μόνος του, εν είδει ιδιοκτησίας του το παιδί. Θα κάνει λοιπόν ότι είναι δυνατόν για να προκαλέσει τη σύγκρουση αφού αυτή θα του επιτρέψει να αποκλείσει τον άλλο γονέα από την ανατροφή του παιδιού του. Αυτή η συνεπιμέλεια που προτείνετε είναι ήδη αποδεκτή από το δικαστικό μας σύστημα, δεν αλλάζει τίποτε απολύτως και ουσιαστικά συνιστά μία προσχηματική παραχώρηση.
«Το κύριο, όμως, γι’ αυτούς είναι να υπάρξει δια νόμου υποχρέωση για εναλλασσόμενη κατοικία και έκπτωση από μέρος της διατροφής.»
Η παραπάνω προσέγγιση αποτελεί ένα είδος ψυχολογιοποίησης αφού κατευθύνει την επεξεργασία του προβλήματος σε ένα διαπροσωπικό επίπεδο και έχει ως στόχο να παρεμποδίσει την κοινωνική αλλαγή. Η εναλλασσόμενη κατοικία είναι απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να συμμετέχουν και οι δύο γονείς στην ανατροφή του παιδιού. Η συμμετοχή του πατέρα στη διατροφή του παιδιού δεν πρόκειται να μειωθεί λόγω της συνεπιμέλειας αφού το παιδί θα συγκατοικεί και μαζί του, οπότε θα δαπανά όχι μόνο χρήματα αλλά και προσωπικό χρόνο για την ανατροφή του. Άλλωστε η διατροφή καταβάλλεται για να καλύψει τις ανάγκες του παιδιού και όχι του/της πρώην συζύγου.
«Επικαλούνται γι’ αυτό το Ψήφισμα 2079 του 2015 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου… χωρίς να παίρνουν υπ’ όψη τους το επίπεδο ανάπτυξης κουλτούρας κάθε χώρας, όσον αφορά την ισότητα των φύλων...»
Δεν γνωρίζω σε ποια πολιτισμικά στοιχεία της χώρας μας αναφέρεστε αλλά να σας επισημάνω ότι σύμφωνα με τις σύγχρονες έρευνες η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού είναι υπέρ της συνεπιμέλειας. Επιπλέον αντί για απάντηση θα σας ερωτούσα: το 1983 ο νομοθέτης όταν ψήφιζε «τον πλέον προοδευτικό νόμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση», έλαβε υπόψη του το επίπεδο κουλτούρας της Ελλάδας; Ήταν τότε οι Έλληνες ο πλέον προοδευτικός λαός στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Επίσης θα σας παραθέσω την κατευθυντήρια τοποθέτηση του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου: «Ήδη εδώ και χρόνια καταβάλλεται προσπάθεια διάδοσης της θεμελιώδους – κατά τη γνώμη μας – αρχής ότι κάθε πολιτική που αφορά την αντιμετώπιση και ρύθμιση κάποιου κοινωνικού προβλήματος πρέπει να στηρίζεται στις αρχές και τους κανόνες των διεθνώς αναγνωρισμένων Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αντίθετα, όταν συγκρούεται κάθε κοινωνική πολιτική ευθέως με αυτά ή στηρίζει εθνικές παραδόσεις και πρακτικές που υπονομεύουν τα Δικαιώματα του Ανθρώπου – τα οποία είναι παγκόσμια, αδιαίρετα και αλληλοεξαρτώμενα – είναι προορισμένη να αποτύχει. Προκαλεί, δε, ρήγματα στη σημαντικότερη και ευγενέστερη κατάκτηση της ανθρωπότητας, που είναι το ενιαίο και παγκόσμιο οικοδόμημα των Αρχών και Κανόνων Δικαιωμάτων του Ανθρώπου».
Τα οικογενειακά δικαστήρια και οι ανεξάρτητες δικαστικές κοινωνικές υπηρεσίες θα έπρεπε να έχουν ιδρυθεί και να λειτουργούν από το 1996 για να συνδράμουν στις περιπτώσεις που κρινόταν αναγκαίο ανεξαρτήτως της συνεπιμέλειας. Το ότι δεν έχει κυρωθεί από τη χώρα μας η σύμβαση για την επικοινωνία επιβεβαιώνει απλώς αυτό που οι πάντες γνωρίζουν: η επικοινωνία αποτελεί μια προσχηματική παραχώρηση για να μπορεί το δικαστικό μας σύστημα να αφαιρεί την επιμέλεια από τον έναν καλό γονέα.
Το κείμενο–σχέδιο νόμου που προέκυψε από τις εργασίες της Ειδικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής και απεστάλη στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για παρουσίαση [σημείωσή μας : το υπόμνημα προφανώς εννοεί την αποστολή στα Κόμματα] δεν είναι σε καμία περίπτωση συνεπιμέλεια και δεν μεταβάλει κάτι ουσιαστικό στη υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων. Επιπλέον στο τυπικό του σκέλος είναι δυσμενέστερο από το νόμο του 1983 αφού θα προβλέπεται πλέον με το νόμο ο διαχωρισμός των γονέων σε πρωτεύοντα που θα τα έχει όλα και σε δευτερεύοντα που θα έχει προσχηματικές παραχωρήσεις όπως γίνεται και σήμερα.
Το ότι η συνεπιμέλεια αντίκειται στις διατάξεις τις Διεθνούς Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού (ΔΣΔΠ) είναι ένα επιχείρημα παντελώς αίολο. Από πουθενά δεν προκύπτει κάτι τέτοιο και αντιθέτως η ΔΣΔΠ είναι που επιβάλλει τη συνεπιμέλεια. Οι υποστηρικτές της αποκλειστικής επιμέλειας χρησιμοποιούν επιλεκτικά το άρθρο 3 της σύμβασης που αναφέρεται στο συμφέρον του παιδιού ενώ ταυτόχρονα αποσιωπούν όλα τα υπόλοιπα άρθρα της Σύμβασης. Επισημαίνω όμως ότι στο εγχειρίδιο της UNICEF για την ερμηνεία της ΔΣΔΠ, διαρκώς σε όλα τα άρθρα υπενθυμίζεται ότι η Σύμβαση είναι αδιαίρετη και τα άρθρα της αλληλένδετα. Επιπλέον η συνήγορος του παιδιού που είναι υπεύθυνη για την εφαρμογή της ΔΣΔΠ έχει τοποθετηθεί πολλάκις.
Όπως έχει δείξει και η εμπειρία από άλλες χώρες η συνεπιμέλεια μειώνει την αντιδικία. Διότι «ίσος πόλεμον ου ποιεί». Γι’ αυτό η αντιδικία πυροδοτείται από την αποκλειστική επιμέλεια.
Το ότι το Σύνδρομο Γονικής αποξένωσης δεν έχει ακόμα συμπεριληφθεί στα ταξινομητικά συστήματα των νόσων (DSM-ICD) δεν οφείλεται σε επιστημονικούς λόγους αλλά σε πολιτικούς και κυρίως στη σθεναρή αντίδραση που προβάλλουν κάποιες οργανώσεις. Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι οι οργανώσεις αυτές αντιδρούν ακόμα και στη διερεύνηση του συνδρόμου. Στο DSM-5 η πίεση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να μην συσταθούν καν ομάδες εργασίας που θα ερευνούσαν το σύνδρομο. Στο ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας το σύνδρομο αρχικά συμπεριλήφθηκε, μετά αφαιρέθηκε, ακολούθως ξανασυμπεριλήφθηκε και τελικά ξαναφαιρέθηκε, προφανώς ανάλογα με τις πιέσεις που ασκήθηκαν. Το ότι το σύνδρομο δεν είναι αποδεκτό από την επιστημονική κοινότητα δεν ισχύει αφού ο πρώτος που το περιέγραψε ήταν καθηγητής Παιδοψυχιατρικής στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου Columbia επί 40 συναπτά έτη και από τότε έχει γίνει αποδεκτό και από πολλούς άλλους πανεπιστημιακούς ειδικούς επιστήμονες. Και εν πάσει περιπτώσει δεν χρειάζεται να είναι κανείς επιστήμονας για να κατανοήσει ότι ένα παιδί υφίσταται ψυχική βλάβη όταν ο ένας γονέας το στρέφει εναντίον του άλλου γονέα. Άλλωστε υπάρχουν ήδη και άλλες χώρες που το έχουν αναγνωρίσει ανεξάρτητα από τα επιστημονικά ταξινομητικά συστήματα.
Για τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης έχει ήδη απαντήσει ο κος Παπαρρηγόπουλος.
Η κύρωση της σύμβασης 192 για την επικοινωνία υπό τη σημερινή κατάσταση των πραγμάτων θα έχει την τύχη της ΔΣΔΠ. Θα καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων.
Στις 18 Μαΐου 2017 το Εθνικό Συμβούλιο Ελληνίδων διοργάνωσε ημερίδα με θέμα «Γονική Ισότητα-Συνεπιμέλεια-Συμφέρον Παιδιού». Η αρχαιότερη ομοσπονδία γυναικείων σωματείων έχει ταχθεί υπέρ της συνεπιμέλειας δείχνοντας έτσι μία συνέπεια. Το ίδιο θα περίμενε κανείς και από τις οργανώσεις που υπογράφουν το υπόμνημα. Να έχουν ταχθεί υπέρ της συνεπιμέλειας. Εν κατακλείδι είναι αντιφατικό να αυτοπροσδιορίζεται κάποιος ότι αγωνίζεται ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και ταυτόχρονα να υπερασπίζεται την αποκλειστική επιμέλεια που ουσιαστικά ακυρώνει τον ένα γονέα από τη ζωή του παιδιού του αφήνοντας τον μόνο με κάποια προσχηματικά-άχρηστα δικαιώματα.
Λαδάκης Κωνσταντίνος ιατρός
Να παρει θεση και ο πρωθυπουργος και να κανει αυτα που δεσμευτηκε και να μην ασχολειται με τον συριζα και το κιναλ οποιος θελει ας το στηριξει το νομοσχεδιο.
Μονο σε καλο μπορει να βγει ενα τετοιο νομοσχεδιο οπως η καθαρη συνεπιμελεια με ισα δικαιωματα για ολους και ισο χρονο διαμονης.
Δεν λεω ο κυριος λοβερδος απο το κιναλ εδινε αγωνα για την συνεπιμελεια τωρα θελουμε να τον δουμε που εχει φτασει η τελικη στιγμη και να βγει να μας πει αν συμφωνει με την κυρια γιανακοπουλου με αυτα που λεει η αν ειναι δικες τις ιδεες η γραμμη του κομματος οπου ανηκει και ο κυριος λοβερδος.
…και η κυρία Γιαννακοπούλου από το Κίνημα Αλλαγής. Η κυρία Γιαννακοπούλου θέτει μετ’ επιτάσεως ένα σοβαρό θέμα, που αφορά να μην μειωθεί η διατροφή επειδή αυξάνεται ο χρόνος με το παιδί του γονέα που δεν έχει την επιμέλεια. Θα υπάρξει και μεταβατικός χρόνος δύο ετών, ώστε να προσαρμοστούν και οι υποθέσεις του παρελθόντος.
Πηγή:www.dimokratiki.gr
Εγώ θα παραμείνω στήν ένσταση της Κάς Γιαννακοπούλου ώς προς το ψήφιση Νομοσχέδιο, τα υπόλοιπα “επιστημονικά” των Κών τα ακούω βερεσέ.
….Δεν πέρασε η πρόταση για 50-50 εναλλασσόμενη επιμέλεια και εναλλασσόμενο τόπο διαμονής…. θετικά φαίνεται πως βλέπουν τα πράγματα επί της αρχής, ο κ. Ξανθόπουλος από τον ΣΥΡΙΖΑ και η κυρία Γιαννακοπούλου από το Κίνημα Αλλαγής….
<<>>.
Ολο το επιστημονικό τους βασίζεται εκεί..Φυσικά και δεν έχουν πρόβλημα να έχουν περισσότερο χρόνο ελεύθερο απο τα παιδιά.. αρκεί να τα αρπάζουν. Ολα τα επιστημονικά τους εκει βασιζονται…στις διατροφές…
Αν βγάλεις τις διατροφές απο την μέση τα παιδιά τα έχουν γραμμένα.
Ο τρόμος τους είναι μην κληθούν και αυτοί-ές να έχουν υποχρέωση προς διατροφή των ανηλικών.
Το γνωρίζαμε αλλά δεν το λέγαμε μέχρι που το αποκάλυψε η Γιαννακοπούλου.
ΠΑΡΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ… ΙΣΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΛΛΑ.. ΜΗΝ ΜΕΙΩΝΕΤΕ ΔΙΑΤΡΟΦΈΣ.
Οι κες των γυναικέιων οργανώσεων με 5 γιαγιές μέλη , επιστημόνισες της διατροφάρας, με τις οποίες διατροφάρες ζούν αυτές και οι τεμπέλες θυγατέρες τους να πάνε να πιάσουν δουλειά, πλέον τα χρήματα των πατεράδων θα πηγαίνουν στα παιδιά και ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΝΕΣ ΤΟΥΣ.
Το νομοσχέδιο δεν έχει ουδεμία σχέση με κοινή επιμέλεια τέκνων ισότητα γονέων..
Ο Υπουργός ήρθε σε πλήρη αντίθεση με τις προεκλογικές εξαγγελίες Μητσοτάκη.
Η αντικατάσταση του είναι ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΉ.
Πηγή:www.dimokratiki.gr
Η συνεπιμελεια θα καταστησει τους γονεις πιο ωριμους και υπευθυνους ,με την εννοια οτι δεν θα
μπορουν να χρησιμοποιουν πλεον το παιδι σαν μεσο πιεσης η εκβιασμου.
Θα αναγκαστουν επομενως απο τα πραγματα να λογικευτουν και να αφησουν εν μερει τους
εγωισμους για την ευρεση κοινα αποδεκτης λυσης για το καλο των παιδιων ,οπου και οι δυο τα
αγαπανε!
Για να καταλάβω ιατρός που υπογράφει θεωρεί ότι δυο γονείς που φαγώνονται είναι σοφό να τους βάλουμε να τρωγωνται πάνω από το κεφάλι του παιδιού μήπως κ καταφέρουν να έχουν ….αρμονικές σχέσεις;;πραγματικά δηλ θέλει να κάνουμε πειραματόζωα τα παιδιά σε ένα πείραμα που κατά 99,9%θα αποτύχει καταδικάζοντας τα παιδιά μας σε αυτήν την μιζέρια;;;για να μην αναφερθούμε στην υπόλοιπη επιχειρηματολογία που ξεχνάει τι λένε πραγματικά οι συμβάσεις (σύμβαση της Κωνσταντίνουπολης όπου δε επιτρέπει ούτε την έκθεση του παιδιού σε σκηνές βίας κ ναι είναι σκηνή βίας κ πολύ τραυματική οι τσακωμοί των γονιών επάνω από το κεφάλι σου κ εδώ αναφερόμαστε στις πιο ανώδυνες περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει χειροδικία κ κακοποίηση)κ παραποιεί την έννοια κ τον ορισμό της ελευθερίας με απαράδεκτο τρόπο ώστε να έχει αποτελέσματα που μόνο την ελευθερία του ατόμου δεν υποστηρίζουν!!!
Μα κυρία οι γονείς γι’ αυτό χωρίζουν, γιατί τσακώνονται. Οι γονείς χωρίζουν όμως, όχι το παιδί με τους γονείς του. Και όμως τη συνεπιμέλεια τη θέλουμε για τη περίπτωση που υπάρχουν εντάσεις, γιατί λειτουργεί και με εντάσεις και γιατί κατευνάζει τις εντάσεις. Αν διερωτάστε το πως, διαβάστε το σύνολο των ιστοσελίδων αυτού του site, το αναπτύσσει διεξοδικά.
Η κοινωνία προοδεύει αν μένουμε στάσιμη θα γίνουμε Ουγκάντα ισότητα των δύο φύλων ισότητα
σε όλους τους τομείς τις ζωής εν έτη 2020 είναι το ποιο σωστό.
Μην προσπαθούμε να βγάλουμε κοινωνικούς λειτουργούς παιδο ψυχιατρους τον συνήγορο του πολιτι και άλλους επιστήμονες τρελούς και άσχετους επειδή δεν μας συμφέρει ακόλουθουμε τις οδηγίες τον επιστημόνων για το καλό όλων μας και προπάντων των παιδιών.
Μόλις τώρα σας άφησα ένα σχόλιο και επειδή σε σας άρεσε το σβήσατε;;…Έτσι θα φροντίζετε και τα παιδιά όταν θα τα έχετε εσείς;;;
Μη βγάζετε βιαστικά συμπεράσματα. Όλα τα σχόλια ανεβαίνουν μετά από έλεγχο για την αποφυγή ύβρεων και συκοφαντιών. Το ίδιο και το δικό σας. Εμείς δείχνουμε εμπιστοσύνη στον άνρθωπο και είμαστε ανοιχτοί σε καλόπιστη κριτική και σε κάθε γνώμη.
Ούτε μια απάντηση δεν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη…είναι γραμμένο μόνο για κουτσομπολιό…η διεθνής σύμβαση του παιδιού «γράμμα κενό»;;
Για τους ανάξιους γονείς ΕΙΔΙΚΑ πρέπει να ψηφιστεί η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ συνεπιμελεια;;!!!!!!
Η πλειοψηφία της κοινωνίας τάσσεται υπέρ;; ….όταν μετά από μήνες και χιλιαδες ευρώ σε καμπανιεσ/εκστρατείες μάρκετινγκ και εσωτερικά meetings ελάχιστες υπογραφές μαζεύτηκαν;;…
Ορισμένοι που κινούν τα νήματα έχουν όφελος όντως από αυτό και χρησιμοποιούν αποκλειστικά λέξεις που ούτε τους ίδιους δεν περιγράφουν «για το όφελος των παιδιών μας», «η γυναίκα θα πάψει να είναι θύμα της αποκλειστικής επιμέλειας»…. ΑΛΛΛΟ θα αποφασίσουν ακόμη και για το τι επιθυμεί η κάθε μάνα;;;; Για το πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά της;;;;; Όταν οι γονείς συννενοούνται, συνεπιμελεια προβλέπεται ήδη!! Ο παραλογισμός στο μεγαλείο του!!!
Πολύ όμορφη ανάλυση ας σκέφτουν επιτέλους και τους περισσότερους πατέρες.Δεν είμαστε εχθροι των γυναικών και πόσο μάλλον των Παιδιώ μας.Και πάνω απ’όλα είμαστε η όχι ίσοι.Μαλλον την ισότητα τη θέλουν για τον εαυτό τους τα καλά και συμφέροντα και ο νοων νοείται