Ευθύς εξαρχής – από την πρώτη (και πάντα “καρφιτσωμένη”) ανάρτηση-ταυτότητα αυτής της Σελίδας έχουμε διακηρύξει ότι η Γονεϊκή Αποξένωση είναι μια απεχθής μορφή ψυχολογικής βίας η οποία δεν γνωρίζει φύλο. Υπάρχουν (η μεγάλη πλειοψηφία) αποξενωμένοι πατέρες , αλλά υπάρχουν και πολλές αποξενωμένες μητέρες. Και στην ευρωπαϊκή αντίληψη προστασίας της νομιμότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η προστασία είναι ατομική και ποιοτική και ποτέ ποσοτική.
Σε κάθε δε περίπτωση η παρουσία δυο γονέων στη ζωή του παιδιού είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ του ΠΑΙΔΙΟΥ .
Η διαστρέβλωση μίας αναγκαίας μεταρρύθμισης όπως αυτή έγινε από φανατισμένους κύκλους δήθεν δικαιωματισμού, με λόγο ακραίου έμφυλου μίσους διάσπαρτα στο διαδίκτυο αλλά και σε ΜΜΕ, πέρα από στάση απολύτως ηθικά καταδικαστέα, κατά τη γνώμη μας αποκάλυψε και ανατριχιαστικές νοοτροπίες.
Στοχοποιήθηκαν ούτε λίγο ούτε πολύ ως “ύποπτοι” και εν δυνάμει όχι απλά “δράστες” ενδοοικογενειακής βίας, αλλά ακόμα και φριχτών-ανείπωτων εγκλημάτων, συλλήβδην και αδιακρίτως όλοι οι πατέρες με αναφορά και μόνο στο φύλο. Οι ανατριχιαστικές αυτές προσεγγίσεις παραπέμπουν στην πιο μαύρη ολοκληρωτική ιδεολογία που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα και κάθε δημοκρατικός πολίτης – κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας πρέπει να τις απομονώσει και να τις καταδικάσει με αγανάκτηση. Είναι ολοφάνερο πως εκφορείς λόγου όπως αυτός ουδόλως νοιάζονται ούτε για τα παιδιά, αλλά ούτε και για τα δικαιώματα που δήθεν υπερασπίζονται. Εργαλειοποιούν ωμά την προστασία ακόμα και της παιδικής ψυχής, οπαδικά στο βωμό της εξυπηρέτησης ενός φανατισμού με επίφαση δικαιωματισμού.
Δεν αναγνωρίζουμε σε κανέναν και ιδίως με έμφυλα κριτήρια το μονοπώλιο της ευαισθησίας για την προστασία της παιδικότητας. Και σε κανέναν το δικαίωμα έμφυλης και σεξιστικής προγραφής και στοχοποίησης του μισού πληθυσμού γονέων – με κριτήριο το φύλο.
Η σημερινή παρέμβαση δεκάδων εξεχουσών γυναικών μελών της ακαδημαϊκής και επιστημονικής κοινότητας υπέρ της συνεπιμέλειας και των μεταρρυθμίσεων, καταδεικνύουν τη ψύχραιμη, ορθολογική και αληθώς υποστηρικτική της ισότητας θέση, παρέμβαση την οποία ένθερμα χαιρετίζουμε.
Δεν αναγνωρίζουμε καμιά εξ ορισμού υπεροχή στην γονεϊκή αγάπη. Η αγάπη αυτή πηγάζει και εκπορεύεται ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ και ΕΞΙΣΟΥ και από τους δύο γονείς.
Ο Νόμος ισχύει εξ όσων γνωρίζουμε αδιακρίτως για όλους του Έλληνες πολίτες. Και από τη σελίδα αυτή μήνυμά μας είναι η ενσυνείδητη νομιμότητα. Λογικές ιδιοκτησίας επί των παιδικών ψυχών, αυτοδικίας, περιφρόνησης των Δικαστικών Αποφάσεων με σύστοιχη αξίωση ατιμωρησίας, είναι απαράδεκτες και αντιδημοκρατικές και η ανοχή επ’ αυτών ήταν “ως εδώ”.
Και από τη Σελίδα αυτή η οποία έχει διακριθεί για την ευαισθησία της σε μείζονα κοινωνικά ζητήματα ανεξαρτήτως φύλου -συμβάλλοντας με τη φωνή της στη διάδοση σημαντικών μηνυμάτων όπως π.χ. το μήνυμα της εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, μόλις πριν από λίγες ημέρες, αλλά και πέρυσι την αντίστοιχη ημέρα-, θα καταγγείλουμε και θα βρεθούμε απέναντι και στην εμπορία δικαιωματισμού και αλλά και στους αρνητές της Γονεϊκής Αποξένωσης οι οποίοι με fake news στοχεύουν ολοφάνερα στη διατήρηση της ατιμωρησίας επ’ αυτής της απεχθούς εις βάρος παιδικών ψυχών συμπεριφοράς.
Ως προς δε τους αρνητές της Γονεϊκής Αποξένωσης, ευχόμαστε να μη ζήσουν ποτέ είτε οι ίδιοι, είτε δικοί τους άνθρωποι τη απεχθή αυτή μορφή ενδοοικογενειακής ψυχολογικής βίας κατά παιδιών. Και την ενδοοικογενειακή βία δεν τη μάχεσαι à la carte. Δεν υπάρχει “καλή” και “κακή” βία. Εμείς στη βάση αρχών και αξιών στεκόμαστε απέναντι σε κάθε μορφή ενδοοικογενειακής βίας, είτε αφορά γυναίκες, είτε άντρες και πολύ περισσότερο παιδιά. Αποστρεφόμαστε την συμπεριφορά αυτή και ζητούμε την αυστηρή εφαρμογή του Ν.3500/2006 προς όλες τις κατευθύνσεις.
Στη βιβλιογραφία της Γονεϊκής Αποξένωσης τον αρχικό συγγραφέα και ερευνητή R. Gardner, διαδέχθηκαν δεκάδες έγκριτοι συγγραφείς, πανεπιστημιακοί και ειδικοί, όπως ενδεικτικά η Amy Baker, η Jennifer Harman, o Eduard Kruk, η Dalia Erel, ο Demosthenes Lorandos, o William Bernett, ο Richard Warshak και τόσοι άλλοι.
Πόση επιφανειακή επιπολαιότητα θα αναγνώσουμε ακόμα από τους αρνητές της Γονεϊκής Αποξένωσης; Πόσες βαρύγδουπες κενολογίες – επιπέδου ατάκας αλιευμένης από το διαδίκτυο;
Το πιο εμβληματικό όμως είναι ότι πριν από οιοδήποτε άλλον, την πρώτη περιγραφή του τί είναι η Γονεϊκή Αποξένωση και του πόσο αυτή καταστροφική μπορεί να γίνει για την παιδική ψυχή, δεν την έδωσε κανείς αλλοδαπός συγγραφέας.
Την έδωσαν Έλληνες φωτισμένοι Δικαστές όταν το 1982, με Εισηγητή τον Ευάγγελο Ανδριανό και Πρόεδρο τον Ιάκωβο Πασχαλίδη, το Εφετείο Αθηνών στη 10231/1982 Απόφασή του διατύπωσε την ακόλουθη κρίση: “η εκκαλούσα επέλεξε τον χείριστον τρόπον ματαιώσεως της επικοινωνίας. Δεν παρενέβαλεν εις ταύτην εξωτερικά εμπόδια αλλά μετέστρεψε το φρόνημα του τέκνου και το έστρεψε κατά του πατρός” – συμπληρώνοντας “Τούτο οδηγεί εις την πλήρη ανατροπή του ψυχικού κόσμου του τέκνου και δύναται να οδηγήση εις την καταστροφήν του” και διατάσσοντας την αφαίρεση της γονικής μέριμνας από τον αποξενωτή γονέα – μέτρο και μέθοδο που δεκαετίες αργότερα προηγμένες δικαιοδοσίες έχουν υιοθετήσει (π.χ. Καναδάς και συγγραφείς αναλύσει π.χ. Erel).
Έλληνες Δικαστές, πρωτοπόροι και πριν από οποιονδήποτε συγγραφέα περιέγραψαν μεστά τη Γονεϊκή Αποξένωση ως τη “χείριστη συμπεριφορά” – “μεταστροφής του φρονήματος” – της ψυχής δηλαδή ενός παιδιού, διείδαν ότι αυτό αποτελεί “ανατροπή του ψυχικού κόσμου του παιδιού” και προειδοποίησαν ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει στην “καταστροφή” του, λαμβάνοντας δραστικά και λυσιτελή μέτρα. Αυτό είναι η Γονεϊκή Αποξένωση και αυτό είναι ενδοοικογενειακή ψυχολογική βία και την απαράδεκτη αυτή εγκληματική συμπεριφορά ο Έλληνας νομοθέτης οφείλει να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο.
Όπως γράψαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση, η Κοινωνία των Πολιτών, οι Ελληνίδες και Έλληνες γονείς απομονώνουν και αποδοκιμάζουν τις φωνές του μίσους, του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης.
Η ώρα της μεταρρύθμισης, η ώρα της γονεϊκής αγάπης, η ώρα της υπέρβασης των στερεοτύπων, η ώρα των δικαιωμάτων του παιδιού έχει έρθει. Και η γονεϊκή αγάπη ενώνει δεν χωρίζει. Ενώνει την ελληνική κοινωνία γύρω από ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας.
ΜΑ
