Με αφορμή τη παρέμβαση του κυρίου Μ. Σταθόπουλου στην εκδήλωση της ένωσης αστικολόγων της 18ης Δεκεμβρίου 2020.
Είχε ιδιαίτερη σημασία η παρέμβαση του υπουργού κυρίου Μ. Σταθόπουλου, συνιδρυτή της εταιρείας οικογενειακού δικαίου. Ο καθηγητής, το όνομα του οποίου συνδέθηκε με τη μεταρρύθμιση του 1983, έθεσε και τα όρια της σήμερα, με τον γνωστό σε όλους μας κομψό και διασκεδαστικό τρόπο του.
Θυμάμαι πριν από δέκα χρόνια, σε συνέδριο στο αμφιθέατρο του Υπουργείου Εξωτερικών, να λέει δημόσια «Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει συνεπιμέλεια. Θα έχει δηλαδή ο μπαμπάς τα κλειδιά από το σπίτι της μαμάς και θα πηγαίνει το βράδυ για να δει αν τα παιδιά κοιμούνται;»
Με τον ίδιο παραστατικό τρόπο μεταφέρει σήμερα το μήνυμα ο καθηγητής Σταθόπουλος κατά τη παρέμβασή του στην εκδήλωση της ένωσης αστικολόγων: «Πως είναι δυνατόν να συνεχιστεί κάτι το οποίο εκ των πραγμάτων αλλάζει. Μέχρι το διαζύγιο, τη λύση του γάμου, τη διάσταση το παιδί είχε κοινή κατοικία Είχε κατοικία τη κοινή κατοικία των γονέων. Όταν επέλθει αυτή η διάσπαση της κοινής κατοικίας θα έχουμε γονείς με διαφορετική κατοικία. Εκτός αν πείτε, θα συμφωνούσα, να είναι επιτρεπτό αν θέλουν οι γονείς να διατηρήσουν την ίδια κατοικία αλλά να έχουν πάρει διαζύγιο. Μπορεί όλα να τα φανταστεί κανείς. Αλλά βέβαια θα ήταν λίγο εκτός πραγματικότητας σήμερα.»
Ναι, η σημερινή πραγματικότητα έχει αλλάξει και αυτό μας το επισημαίνει ένας εκ των πρωτεργατών της αλλαγής. Το 1983 κυριαρχούσε η γενιά που μεγάλωσε με το «η γυνή διοικεί τα του οίκου». Σήμερα κυριαρχεί η γενιά κατά την οποία άντρες και γυναίκες αλλάζουν πάνες και δίνουν μπιμπερό. Η γενιά που άντρες και γυναίκες φοράνε τον μάρσιπο με το βρέφος ή σπρώχνουν το καροτσάκι.
Δεν είναι τυχαίο το ότι ο καθηγητής Σταθόπουλος ξεκίνησε με τη φράση «ασφαλώς ο ν 1329/ 1983 επιδέχεται βελτίωση μετά τόσα χρόνια». Ούτε είναι τυχαίο ότι έκλεισε διατυπώνοντας το πρόβλημα : «Αν σήμερα τα δικαστήρια, κακώς έστω, δίνουν εύκολα στη μητέρα την αποκλειστική επιμέλεια, ίσως γιατί το να ορίσει την επιμέλεια αποτελεί λίγο κόπο παραπάνω και η ευκολότερη λύση είναι να δίνουν την επιμέλεια στη μητέρα, σ’ αυτό δε φταίει ο νόμος, φταίει η νομολογία»
Όλοι συμφωνούμε ότι οι αρχές του νόμου 1329/ 1983 παραμένουν ζωντανές και επίκαιρες. Κοινή γονική μέριμνα, επιμέλεια και φροντίδα του παιδιού στο γάμο και στη διάσταση και διαζύγιο.
Το πρόβλημα ξεπήδησε από τη μόνη ατυχή επιλογή του νομοθέτη το 1983 : ν’ αναθέσει στο δικαστή να ρυθίσει την άσκηση της γονικής μέριμνας αν οι γονείς διαφωνούν (1512 ΑΚ) ή στη διάσταση ή το διαζύγιο (1513 ΑΚ). Ζήτησε από το δικασ΄τη να πει πώς θα μεγαλώσει το παιδί ενώ έδινε την αφαίρεση της επιμέλειας σα μια από τις λύσεις και όχι σαν υποχρέωση για το δικαστή.
Ο δικαστής όμως ουδέποτε δέχθηκε να πει το πώς θα μεγαλώσει ένα παιδί. Αντίθετα, προτίμησε την εύκολη λύση της απόδρασης. Αφαιρεί πάντα την μέχρι τότε κοινή επιμέλεια και … απαλλάσσεται από το πρόβλημα. Πάρτε το παιδί σας και φύγετε από μπροστά μου, λες και μιλάει ο Πόντιος Πιλάτος.
Κακώς, λέει ο καθηγητής Σταθόπουλος, η νομολογία δίνει εύκολα την επιμέλεια στη μητέρα. Για να το κάνει αυτό η νομολογία έδωσε το δικό της ορισμό του συμφέροντος του παιδιού που αποκλίνει από τα διεθνή πρότυπα.
Μας λέει η νοολογία ότι προς το συμφέρον του παιδιού επιτάσσει την αποκλειστική επιμέλεια και τη κατά κανόνα ανάθεσή της στη μητέρα.
Δικαιολογεί η νομολογία το κακό έθιμο της αποκλειστικής επιμέλειας με τη δογματική κατασκευή της βιοκοινωνικής υπεροχής της μητέρας στην ανατροφή του παιδού, τη θεωρία της σύγκρουσης των γονέων, τη θεωρία της προσαρμογής του παιδιού και τέλος στην ίδια τη γνώμη του παιδιού.
Η νομολογία έρχεται να υποστηρίξει με θρησκευτική ευλάβεια φανατικού το δόγμα. Με μια μαζική ψυχολογιοποίηση ο νομικός κόσμος επιτίθεται σε όποιον τολμήσει να το αμφισβητήσει. Νομικοί ισχυρισμοί παραμένουν άκριτοι, τα άρθρα που αμφισβητούν το δόγμα δεν δημοσιεύονται[1], δεν δίνεται ο λόγος σε συνέδρια, μειωτικές υπεραπλουστεύσεις του τύπου όλα τα κάνουν οι σύλλογοι των πατεράδων, είναι μερικές από τις μεθοδεύσεις για να καταπνιγεί ο αντίλογος.
Για το λόγο αυτό όχι μόνο ο κ. Σταθόπουλος αλλά και πολλοί άλλοι ακαδημαϊκοί εκφράζουν της αντιρρήσεις τους για το νομολογιακό έθιμο συγκαλυμμένα παρά το ότι η κοινωνία σήμερα έχει αλλάξει και δεν ανέχεται το κακοποιητικό νομολογιακό έθιμο.
Άλλοι πάλι, ντύνουν με λεοντή λογικής μια προκατάληψη και μια αστοχία. Δηλαδή εκλογικεύουν, κλείνοντας όμως τα μάτια στη πραγματικότητα του τραγικού νομολογιακού εθίμου και στη λογική που επιβάλλει την κατάργησή του.
Πράγματι, δεν χρειάζεται να καταργηθεί η μεταρρύθμιση του 1983. Χρειάζεται μόνο να βρεθεί ένας νόμος που θα κάμψει το κακοποιητικό για γονείς και παιδιά νομολογιακό έθιμο. Με τις εξής απλές προβλέψεις.
- Ως αρχή το συμφέρον του παιδιού επιβάλλει την ανατροφή του και από τους δύο καλούς γονείς του, στο γάμο, στη συγκατοίκηση, εκτός γάμου, στη διάσταση, στο διαζύγιο.
- Ο δικαστής μπορεί ν’ αφαιρεί την κοινή γονική μέριμνα ή επιμέλεια ή φροντίδα από κάποιο «κακό» γονέα για τους λόγους που θα προβλεφθούν. Ερμηνεύοντας το συμφέρον του παιδιού case by case.
- Για τα παιδιά εκτός γάμου από την αναγνώρισή τους καθ’ οιονδήποτε τρόπο ισχύει ότι και για τα παιδιά εντός γάμου.
- Προκειμένου να εξασφαλιστεί κυρίως η συμφωνία των γονέων και όχι απλά η ισότητα το δικαστήριο θα πρέπει να δίνει ίσες υποχρεώσεις, ίσα δικαιώματα, ίσο χρόνο, ίση φροντίδα και στους δύο γονείς. Οι γονείς είναι ελεύθεροι να συμφωνήσουν διαφορετικά.
- Ως κατοικία του παιδιού ορίζεται η τελευταία κοινή κατοικία των γονέων του και μεταβάλλεται με συμφωνία τους ή με δικαστική απόφαση.
Δεν μπορώ παρά να κλείσω όπως ο καθηγητής Σταθόπουλος. Για να λειτουργήσουν όλ’ αυτά χρειάζεται η σύσταση κοινωνικών μηχανισμών προστασίας. Η χρήση parenting plans, η σύσταση ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών, η φιλική δικαιοσύνη στην οποία δεν θα αντιδικεί ο γονιός με το παιδί του, η σύσταση οικογενειακών δικαστηρίων.
Έτσι ενισχύεται ο νόμος 1329/ 1983, η μεταρρύθμιση προχωράει στο επόμενο στάδιο, ολοκληρώνοντας αυτό που ξεκίνησε το 1983.
Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος, δικηγόρος.
Δείτε τα λόγια του κ. Σταθόπουλου. Από πρακτική άποψη, ασφαλώς ο ν 1329 1983 επιδέχεται βελτίωση μετά τόσα χρόνια αλλ’ αυτό που ακούω ότι «εισάγεται νέο οικογενειακό δίκαιο στο θέμα της επιμέλειας των παιδιών» δεν το βλέπω γιατί η συνεπιμέλεια προβλεπόταν. Ρητά λέει ο νόμος ότι ο δικαστής μπορεί να αναθέσει από κοινού στους γονείς, δεν χρησιμοποιούσε τον όρο συνεπιμέλεια αλλά μπορούσε ν’ αναθέσει και εναλλασσόμενη κατοικία
Εισάγεται κάτι καινούργιο και είναι σοβαρό λάθος εδώ λύνεται το θέμα της συνεπιμέλειας της εναλλασσόμενης κατοικίας, της ισόχρονης παρουσίας των γονέων στη ζωή των παιδιών λύεται ex lege. Πρωτάκουστο, δεν υπάρχει όσο μπόρεσα να δω σε άλλα κείμενα απ’ όσο μπόρεσα να δω. Ο νόμος ο ίδιος in absτracto και in globo δηλαδή χωρίς εξέταση in abstracto λέει, το σχέδιο γράφει ότι το συμφέρον του παιδιού εξυπηρετείται με την ισόχρονη παρουσία, καθορίζει ο νόμος κατά τρόπο αφηρημένο το είναι το συμφέρον του παιδιού. Αλλά το συμφέρον του παιδιού δεν μπορεί να κριθεί χωρίς εξέταση In concreto και τη in concreto εξέταση μόνο ο δικαστής μπορεί να την κάνει. Να εξετάσει τις συνθήκες, τις προσωπικότητες, των συζύγων, το αν υπάρχει η δυνατότητα μιας αρμονικής συνεργασίας ή δεν υπάρχει, αν υπάρχουν έριδες στη συγκεκριμένη περίπτωση. Όλ’ αυτά δεν μπορεί να τα λύνει ο νόμος.
Αν πράγματι ψηφιστεί νόμος με τη ρύθμιση αυτή θα έχουμε παγκόσμια πρωτοτυπία ο νομοθέτης στην ουσία να επιτελεί έργο δικαστή.
Και το δεύτερο που θα ήθελα να πω δεν πρέπει να υποβαθμίζουμε ένα θέμα το οποίο αποτελεί βέβαια σημαντικό για τη κατανομή της επιμέλειας Υπάρχουν πολλά θέματα τα περισσότερα απ’ αυτά και τα σημαντικά και τα λιγότερα σημαντικά θα μπορούσαν να λαμβάνονται με συναπόφαση. Πράγματι αυτό πρέπει να καθιερωθεί. Αλλά ποιο είναι το πρακτικά σημαντικό θέμα της επιμέλειας που δεν πρέπει να υποβαθμιστεί. Η κατοικία του παιδιού. Η διαμονή. Αυτό δεν μπορεί να λυθεί από το νόμο. Θα πρέπει να προβλεφθεί ρητά ότι συνεχίζεται η συνεπιμέλεια, ωσότου παρέμβει ο δικαστής να δει λύση για την επιμέλεια, συνεχίζεται η άσκηση της κοινής γονικής μέριμνας. Πως είναι δυνατόν να συνεχιστεί κάτι το οποίο εκ των πραγμάτων αλλάζει. Μέχρι το διαζύγιο, τη λύση του γάμου, τη διάσταση το παιδί είχε κοινή κατοικία Είχε κατοικία τη κοινή κατοικία των γονέων. Όταν επέλθει αυτή η διάσπαση της κοινής κατοικίας θα έχουμε γονείς με διαφορετική κατοικία. Εκτός αν πείτε, θα συμφωνούσα, να είναι επιτρεπτό αν θέλουν οι γονείς να διατηρήσουν την ίδια κατοικία αλλά να έχουν πάρει διαζύγιο. Μπορεί όλα να τα φανταστεί κανείς. Αλλά βέβαια θα ήταν λίγο εκτός πραγματικότητας σήμερα. Νέα κατοικία έχουν οι δύο γονείς, το παιδί θα έχει τη μία ή την άλλη ή εναλλασσόμενη. Αυτό πρέπει να αποφασιστεί. Από του γονείς; Από το δικαστήριο που κρίνει αν διαφωνούν οι γονείς; Αυτό το θέμα της κατοικίας σημαίνει ότι κάποιος θα έχει τη καθημερινή φροντίδα του παιδιού, δεν θα παίρνει τις σημαντικές αποφάσεις, αλλά θα έχει τη καθημερινή φροντίδα. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Το να έχουμε δε ισόχρονη κατανομή του χρόνου της διαμονής του παιδιού ωραίο θα ήτανε αλλά δεν προϋποθέτει να είναι τουλάχιστον σε κοντινές αποστάσεις οι κατοικίες των δύο γονέων. Θ’ αλλάζει σχολείο το παιδί ; …. είναι σύμφωνο; οι ψυχολόγοι λένε ότι δεν μπορεί ν’ αλλάζει σχολείο κάθε εξάμηνο ή κάθε μήνα …. Άρα η κατάληξή μου είναι ότι δεν μπορούμε ν’ αποστούμε από το ν’ αφήσουμε την αρμοδιότητα του να κρίνει από του δικαστή το αποφασίσουμε να αφήσουμε το δικαστή να κρίνει Το συμφέρον του παιδιού η ισότητα των συζύγων και όλα τα’ άλλα υποχωρούν μπροστά στο συμφέρον του παιδιού. Αυτό μπορεί να κριθεί μόνο In concreto και μόνο από το δικαστή. Αν σήμερα τα δικαστήρια κακώς έστω δίνουν εύκολα στη μητέρα την αποκλειστική επιμέλεια ίσως γιατί το να ορίσει την επιμέλεια αποτελεί λίγο κόπο παραπάνω και η ευκολότερη λύση είναι να δίνουν την επιμέλεια στη μητέρα, σ’ αυτό δε φταίει ο νόμος, φταίει η νομολογία. Θα μπορούσαμε ίσως, ένα μέτρο σημαντικό να καθιερωθούν επιτέλους τα οικογενειακά δικαστήρια. Με εξειδικευμένους δικαστές και με τη στήριξη και από άλλες ειδικότητες ψυχολόγους κλπ αι αυτό θα μπορούσε να συμβάλει να προβλέπουν οι δικαστές λύσεις και με τους άλλους και ωραίες αρχές όπως της συνεπιμέλειας.
[1] . όπως πρόσφατα αυτό που έστειλα στο Βήμα στη συνέχεια άρθρου της κυρίας Ρ. Παντελίδου, ή και των παρόντων σκέψεων τις οποίες έχω στείλει στα ΝΕΑ όπου ο κ. Σταθόπουλος δημοσίευσε σχετικό με αυτές άρθρο και επίσης δε περιμένω να δημοσιευθούν
Νομολογία….
Διαβάζω τόσα απαράδεκτα πράγματα….Ας δούμε πρώτα κάτι….
Για να γίνει Παιδοψυχιατρική εξέταση σε ενα παιδί, η διαδικασία έχει ως εξής:
Ραντεβού (2 με 3 συνεδρίες) με τον κάθε γονέα ξεχωριστά, οπου στη συνεδρία είναι ένας κοινωνικός λειτουργός κι ένας παιδαγωγός. Έπειτα, εξετάζεται το παιδί απο κοινωνικό λειτουργό, παιδαγωγό, παιδοψυχολόγο. Όλοι αυτοί είναι υπο την επίβλεψη ενός Παιδοψυχίατρου.
Έπειτα, ακολουθεί η εξέταση απο Παιδοψυχίατρο.
Το παιδί το βλέπουν και το παρακολουθούν αρκετές φορές και η διαδικασία διαρκεί ΜΗΝΕΣ!!
Έπειτα ακολουθούν συνεδρίες με τους γονείς μαζί.
Ναι κύριοι, ακόμα και σε περιπτώσεις ΣΦΟΔΡΗΣ ΑΝΤΙΔΙΚΙΑΣ!
Διαβάζω λοιπόν σε κάποιες ιστοσελίδες, απόψεις όπου υποστηρίζουν ότι :
Οι δικαστές έχουν την εμπειρία να καταλάβουν αν ένα παιδί προβάλει την άποψη του ή αν αυτή αποτελεί προϊόν υποβολής απο ενα γονέα!
Καταθέτω τη δική μου γνώμη, η οποία είναι η εξής:
Σε καμία περίπτωση, κανένας δικαστής δεν είναι αρμόδιος να γνωρίζει! Δεν έχει ΑΠΟΛΎΤΩΣ ΚΑΜΊΑ ΕΞΕΙΔΊΚΕΥΣΗ, τη στιγμή μάλιστα που ακόμα και οι πλέον αρμόδιοι για αυτό, χρειάζονται πολλές συνεδρίες οι οποίες διαρκούν μήνες, απο ολόκληρη ομάδα, ετσι ωστε να καταλήξουν σε γνωμάτευση!!
Ενας δικαστικός θα το κάνει αυτό μέσα σε μισή ώρα;;
Αστειευομαστε τώρα;; Άλλωστε, οι ιδιοι οι δικαστες λένε σε καποιες αποφάσεις ότι ενα παιδί στα 8 ειναι μικρό, ενώ άλλοι δέχονται τη γνώμη ενος παιδιού που είναι 4 ετων….
Εδώ υπάρχουν ψυχολόγοι που βλέπουν ενα παιδί μια ωρα με ενα γονέα και γράφουν γνωματεύσεις περί βίας!
ΠΟΣΟΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ ΑΥΤΟΙ;;
Θα πρέπει να γίνει μια σοβαρή έρευνα απο την πολιτεία και να αναλαβει ενας Οργανισμός να καταγράψει καταγγελίες, μαζικές, έτσι ωστε να ερευνηθεί σε βαθος το θέμα και να υπάρξει διαφάνεια.
Αυτό θα πρέπει ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ, και να λέει ξεκάθαρα ότι ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΊ δεν θα πηγαίνει στο δικαστήριο, αλλά στο δικαστήριο θα πηγαίνει ΜΟΝΟ γνωμάτευση όπου θα είναι απο Δημόσιο Φορέα!
Να ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ σε καθε γονέα να ενεργεί μονος του για γνωματεύσεις περι βιας και να επιβάλει σε καθε ιδιωτη “ειδικό” να συστήνει την παραπομπή του γονέα σε Δημόσιο Φορέα αν καταγγελθεί βία και ποτέ να μην βλέπει κανένα παιδί χωρίς την παρουσία και των δυο γονέων! Επίσης, θα πρέπει να ενημερώνει τον αλλον γονέα, καθώς και την εισαγγελία Ανηλίκων σε περίπτωση καταγγελίας για βία!
Είναι ΑΣΤΕΙΟ να πηγαίνει ενας γονέας σε έναν ιδιώτη. για διερεύνηση βιας σε ενα παιδί και όχι σε ενα Δημόσιο Φορέα, τη στιγμή μάλιστα που απο Δημόσιο Φορέα λαμβάνεται υπόψιν σοβαρά σε ενα δικαστήριο!
Μάλιστα, οι δικαστές αυτό δεν το λαμβάνουν σαν κακή άσκηση επιμέλειας, ενώ ξεκάθαρα είναι κακή και καταχρηστική άσκηση επιμέλειας, πράγμα που επισύρει την αφαίρεση της….Ψιλά γράμματα, ε;; Ντροπή!!
Επίσης, αν ένα παιδί δεν θέλει να βρίσκεται με ένα γονέα, τότε θα πρέπει να ακολουθείτε μια διαδικασία κατά την οποία να εξετάζεται η καταλληλότητα του γονέα και σε περιπτωση καταλληλότητας, τότε να ακολουθούν συνεδρίες οι οποίες θα αφορούν την αποκατάσταση των σχέσεων του τέκνου με τον γονέα.
Μιλάμε για σχέσεις γονέα και τέκνου, δεν μιλάμε για επαγγελματικές η φιλικές σχέσεις, επομένως το αυτονόητο δεν χρειάζεται να το αναλύσω….
Εννοείται οτι θα πρέπει να γίνει ενδελεχή εξέταση, έτσι ωστε να εξετάζεται η άρνηση του τέκνου για εναν γονέα και αυτό να γράφεται στη γνωμάτευση.
Σε περίπτωση όμως υποβολής απο εναν γονέα, τότε απο αυτον τον γονέα θα πρέπει αυτεπάγγελτα να αφαιρείται η γονική μέριμνα. Όχι όμως μόνιμα!
Να παρακολουθείτε απο την ίδια ομάδα ειδικών ή άλλη που θα σε παραπέμπουν οι ιδιοι αρμόδιοι, πάντοτε σε Δημόσιο Φορέα, όπου έπειτα απο συνεδρίες, θα λυθούν τα οποία προβλήματα και θα καταλάβει τα οποια λάθη του / της.
Να έχουμε πάντοτε στο μυαλο μας, οτι ενας άνθρωπος που αγαπήσαμε, μπορεί να αντιμετωπιζει και ενα ψυχολογικό πρόβλημα, έχουν πέσει και πανω του / της κάποιοι νομικοί που δίνουν κακές συμβουλές και όλα αυτά τον / την έχουν φέρει σε αδιέξοδο! Δεν τον βοηθάμε με τον να τον κυνηγάμε δικαστικός, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος με όλα αυτά που γίνονται απο το δικαστικό “σύστημα”….
Η λυση λοιπον πρέπει να ειναι ΆΜΕΣΗ και απο σωστούς φορείς, ειδικούς και όχι απο ανθρώπους που τους ενδιαφέρει μόνο το χρήμα….
Επειδή ο δρόμος για να βοηθήσουμε κάθε παιδί, ειναι να βοηθήσουμε και τους γονείς του!
Όσο πιο καλά ειναι ενας γονέας, τοσο πιο καλα θα ειναι και ενα παιδί που θα ειναι μαζι του!
Όσο παραμένει λοιπόν κάποιος τοξικός, δεν θα έχει την γονική μέριμνα!!
Επίσης, σχετικά με τις παραβιάσεις δικαστικής απόφασης, να ειναι υποχρεωμένος ενας γονεας να πηγαίνει μέσα σε μια εβδομαδα σε Δημοσιο Φορέα και όχι να λέει “το παιδί αρνείται επειδή το χτυπάς, το βιαζεις, ειναι αναδρομος ο Ερμης ” ή οτι άλλο θέλει!
Σε περίπτωση που δεν εχει καλέσει σε ενα Δημόσιο Φορέα για διερεύνηση της οποιας κατηγοριας η “αρνησης του τέκνου”, τότε αυτεπάγγελτα να αφαιρείται η γονική μέριμνα απο τον γονέα, προσωρινά και μεχρι να εξεταστεί!
Βέβαια, αναλόγως και με την ψευδή καταγγελια, να υπάρχουν βαριές ποινές, άμεσα και οχι μετα απο δυο χρόνια! Καθώς επίσης να υπάρχουν βαριές ποινές σε περιπτώσεις κακοποίησης!
Επομένως και αυτό που γράφεται οτι θα ειναι λόγος αφαίρεσης γονικής μέριμνας οι παραβιασεις δικαστικών αποφάσεων κτλ , σε συνδυασμό με ολα αυτα που διαβάζω, με κάνουν να διερωτάμαι το εξής:
Παραβιάζει ενας γονέας μια δικαστική απόφαση….μια…δυο…50 φορές….
Πρώτον, στις πόσες φορες θα αφαιρείται;; Να οριστεί!
Δεύτερον, το κανει ενας γονιός 50 φορες….παει το παιδί στο δικαστηριο….λεει ενα ποίημα….επιμέλεια στον γονέα που παραβιάζει κατ εξακολούθηση τη δικαστική απόφαση, επειδή ενα παιδί 6 η 8 χρονών, η ακομα και 4, είπε οτι θέλει να μείνει με τη μαμά η τον μπαμπά….Και τι γινεται;; Ο υφιστάμενος νόμος ορίζει οτι αυτο ειναι κακή άσκηση επιμέλειας, κάνω λάθος;;
Έχασε κάποια μητέρα την επιμέλεια για αυτό;;
Εντααααξει….την έχασαν 2, 3….
Θα πρέπει λοιπόν να οριστεί μια διακασια υποχρεωτική!!
Όπως θα πρέπει να οριστεί ξεκάθαρα, οτι ο νόμιμος τοπος κατοικίας ΔΕΝ μεταβάλλεται σε περίπτωση που ενας γονεας εξακολούθησει να μένει στο νόμιμο τόπο κατοικίας και σε αυτη την περίπτωση, το παιδί να παραμένει με τον γονέα ο οποίος παραμένει στη νόμιμη κατοικία του παιδιού! Δεν καταλαβαίνω για ποιό λόγο δηλαδή να μην ισχυει κατι τέτοιο!
Ένας μόνο λόγος υπάρχει….η κρίση του δικαστή που 98% ειναι με τη μητέρα….Σκέφτομαι λοιπόν οτι ζε αυτή την περίπτωση, θα λένε….πηγαινε μητερα οπου θέλεις….Ο κύριος Λοβέρδος εθεσε μάλιστα στη Βουλή, αποφάσεις που ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ περί της μη μεταβολής της μόνιμης κατοικίας του τέκνου, δικαστές επέτρεψαν σε ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ να φύγουν δυο μητέρες με τα παιδια εκτός νομιμης κατοικίας και αποσε οτι εχω διαβασει, η μια εφυγε για το εξωτερικό! Δεν μπορώ να γνωρίζω τους λόγους της απόφασης, θεωρώ ομως οτι για να φτασουν στη Βουλή μέσω κυριου Λοβέρδου και να γνωστοποιηθεί στον κύριο Τσιαρα, αξίζει σίγουρα προαοχης καθως και έρευνας για το αν οι συγκεκριμένοι δικαστές παρανόμησαν και εξεταση πιθανών επιπτώσεων!
Διαβάζω για περιπτώσεις που εξετάζονται τέκνα 4, 6 και 8 ετών….Είμαστε σοβαροί τώρα;; Θα πρέπει να απαγορεύεται ρητά, καθώς και αυτό που γράφετε περί ηλικίας, είναι πολύ γενικό. Να οριστεί οτι κάτω απο την ηλικία των 12 ετών, ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ ΑΠΟ ΔΙΚΑΣΤΗ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΊ, αλλά μονο γνωμάτευση απο Δημόσιο Φορέα!
Ακόμα και μετα τα 12, να υπάρχει γνωμάτευση και ο δικαστής ΑΝ επιτραπεί να βλέπει το τέκνο, να το βλέπει μαζι με τον Παιδοψυχίατρο οπου παρακολουθεί το παιδι και έχει γραψει γνωμάτευση, καθως να υπάρχει και επιτροπή η οποια θα ειναι ΠΑΡΩΝ!
Είστε ΑΝΑΡΜΌΔΙΟΙ κύριοι δικαστές και δεν πείθετε , απο οτι καταλαβαίνω συμφωνα με αυτα που διαβαζω στο διαδίκτυο , για τις αγνές σας προθέσεις!
Αναιρειτε τον ίδιο σας τον “εαυτό” και όποιος θέλει ανάλυση περί αυτού, τον καλώ να το αναλύσουμε!
Φτάνει μόνο να πω οτι γράφουν ό,τι θέλουν, αποφασίζουν και διατάζουν , δεν έχουν καμία επίπτωση, πιθανολογουν στα ασφαλιστικα πράγματα που αναιρούνται στις κύριες αγωγές ενω ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι η κυρια αγωγή θα εκδικαστει μετα απο μήνες και η αποφαση που θα βγει, θα ειναι επισης μετα απο μήνες!
Μπορεί και μετα απο ενα χρονο δηλαδή!
Το δικαστήριο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΕΙ και ειδικά οταν πρόκειται για παιδιά και ανθρώπινες ζωές! Αξίζει δε να σημειωθεί, οτι σε ασφαλιστικα λέει ο καθένας ό,τι θέλει κατά την μαρτυρία του, καθώς δεν καταγράφεται τίποτα και δεν μπορείς να αποδείξεις οτι ειπώθηκαν κάποια πραγματα και να υποβάλεις μήνυση για να υπερασπιστείς τον εαυτό σου! Εκτός κι αν είσαι τυχερος / τυχερή και ο δικαστής το αναφέρει στην απόφαση!
Τα παιδιά κύριοι, μπορεί να μην θελουν να φανε, να μην πάνε σχολείο, να είναι δέκα ωρες την ημερα με ενα ταμπλετ στο χέρι, να κοιμούνται στις 2 τα ξημερώματα, η ενα σωρό ακόμα πράγματα τα οποία ενδεχομένως να είναι λάθος!
Οι γονείς και η πολιτεία οφείλουν να τα προστατεύσουν, να τα οριοθετήσουν και να τους μεταλαμπαδευσουν το σωστό!
Πάντοτε να οριζεται αρμόδιος Δημόσιος Φορέας λοιπόν και να είστε σίγουροι οτι μαγικά κανενας γονέας δεν θα κάνει ό,τι θέλει, όπως και μαγικά οι καταγγελίες που θα γίνονται για βία θα ειναι μόνο οι πραγματικές!!
Όσο για τους δικαστές, διαβάζουμε σε έρευνες οτι το μεγαλύτερο ποσοστό πολιτών δεν τους εμπιστεύεται. Σίγουρα έχουν λοιπόν μερίδιο ευθύνης και οι ίδιοι!
Επίσης, το να βάζεις ενα παιδί να διαλέξει γονέα, ειναι κακοποίηση και στο μέλλον που θα καταλάβει το ίδιο το παιδί, δεν γνωρίζουμε τι επιπτώσεις θα έχει στον ψυχισμο του.
Τώρα όσο για καποιες απόψεις που όλοι γνωρίζουμε απο που προέρχονται, αλλα και τους λόγους που ισχυρίζονται αυτά που ισχυρίζονται, μην μπαίνετε σε διάλογο με ανθρώπους που ισοπεδώνουν , που τσουβαλιαζουν ολους τους αντρες σαν κακοποιητικους και ολες τις μαμαδες τις Αγιοποιουν (ναι αναφερουν οτι υπαρχουν και εξαιρεσεις….τι να τους πεις τώρα….) και γράφουν λες και τα παιδιά ανήκουν στη μητέρα!
Τις καλώ λοιπόν να καταθέσουν την αποψη τους, στις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει ενδοοικογενειακή βία, γιατί εκεί να μην υπάρχει υποχρεωτική συνεπιμέλεια.
Επίσης τις καλώ να κάνουν μια έρευνα, όπου μαμάδες με ψευδής καταγγελιες, εχασαν την επιμέλεια!
Κι αν την έχασαν, ποσα χρόνια περασαν και ποσα χρήματα δαπάνησε ενας πατέρας για να αποδείξει το αυτονόητο;; Οτι αγαπάει το παιδί του και θέλει να είναι διπλα του!
Το κακό που κάνετε σε ολα αυτα τα παιδιά, είναι κάτι που θα βρούμε όλοι μας μπροστά μας!!
Όταν ο νόμος αλλάξει, θα πρέπει να μην καθησυχαστουμε και να ερευνηθούν ολοι αυτοι οι “ειδικοί” που γραφουν γνωματεύσεις, να έχουν επιπτώσεις επιτέλους οι δικαστές και να υπάρχει απόδοση δικαιοσύνης για οποιονδήποτε εργαλειοποιησε ενα παιδί!!
Εδώ μιλάνε ανοιχτά για “λόμπι” πατεράδων που απαιτεί να αλλαξει ο νόμος….δηλαδη αν κατάλαβα καλά, καταγγέλλουν παρέμβαση σε Υπουργούς και στην κυβέρνηση;; Επειδή αν καταγγέλλουν κατι τέτοιο, αναρωτιέμαι γιατι δεν επεμβαίνει εισαγγελέας. Επίσης, διαβασα καπου οτι υπάρχει έννομο συμφέρον, για δύο μέλη της νομοπαρασκευαστικης Επιτροπής, τα οποία ηταν και υπερ της συνεπιμέλειας!
Δεν χρίζει ανάλυσης θεωρώ, έχουν απαντήσει για αυτό πιο αρμόδια ατομα απο εμένα!
Αναρωτιεμαι όμως το εξής….Όταν μέλος της νομοπαρασκευαστικης επιτροπής, η κυρια Μιλενα, (η οποία είναι Γραμματέας στην ιδιωτική εταιρεία Οικογενειακού Δικαίου, όπου Πρόεδρος της ειναι ο Πρόεδρος της νομοπαρασκευαστικης Επιτροπής) , έχει μήνυση εις βάρος της για παραβίαση δικαστικής απόφασης, ενω πηρε τα παιδιά (η το παιδί, δεν ξέρω), εκτος Ελλάδος, απαίτησε να έχει βουλευτική ασυλία για το συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα, το οποίο είναι ΠΑΝΤΕΛΏΣ ΑΣΧΕΤΟ με τη βουλευτική της ιδιότητα, και να μην δικαστεί , και πράγματι ΠΗΡΕ ΑΣΥΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ και δεν δικάστηκε, το Ελληνικό Κράτος έλαβε πρόστιμο ύψους € 19.000,00 επειδή έδωσε ασυλία στη συγκεκριμένη κυρία, εδώ δεν υπάρχει έννομο συμφέρον; Εννοώ, οτι η συνεπιμέλεια δεν την εξυπηρετεί, στην περίπτωση που λειτουργεί με τη λογική, είμαι βουλευτής, κανω ό,τι θέλω με τα παιδιά, μου ανήκουν επειδή είμαι μητέρα και ο πατερας τους δεν θα τα βλέπει, επειδή εγώ δεν θα δικαστω επειδή ειμαι βουλευτής και έχω ασυλία….αρα αν ειμαι για πάντα βουλευτής, δεν θα τα δει ποτέ ο πατέρας τους….Δεν λεωε σε καμία περίπτωση οτι ετσι σκέφτηκε, ούτε γνωρίζω τους λογους και τις συνθήκες που έγινε κατι τετοιο, καθώς δεν γνωρίζω προσωπικά αν είναι αληθινό γεγονός και η συγκεκριμένη να εχει ολο το δικιοε με το μερος της….Αν.όμως πράγματι λαβαμε τετοιο προστιμο απο την Ευρωπαϊκή Ενωση, το πλήρωσε η συγκεκριμένη κυρία και όλοι αυτοί που εδωσαν ασυλία, η το πλήρωσαν οι Φορολογούμενοι αυτής της χώρας….;;;;;
Και τελικά, εδω υπάρχει έννομο συμφέρον;;
Και εν τέλη, δικάστηκε για την παραβίαση;; Αν καταδικάστηκε, εχασε την επιμέλεια;; Ολα αυτα αφορούν προσωπινα δεδομένα και δεν χρειάζεται να τα γνωρίζει κανείς, όμως εγω καταθέτω απλά κάποιες σκέψεις….
Επειδή κουρασα αρκετα, καταληγω οτι θα πρέπει να υπάρχουν αυτοματοποιημένες διαδικασίες και ξεκαθαρα πραγματα και οχι αυτά τα συγκεκριμένα να αφήνονται στην κρίση του δικαστή….
Ο αγώνας θα συνεχιστεί και μετα την ψήφιση του οποίου νόμου, μέχρι να υπάρξει διαφάνεια και δίκαιη αντιμετώπιση σε καθε παιδί και γονέα!!
Η μιλένα τελικά φυλακή πήγε για παραβίαση δικαστικής απόφασης επικοινωνίας τέκνων?
Χαχχαχα δεν εχει και ασυλια πλεον να κρυφτει η κυρια μιλενα απορω πως και δεν ξανα εγινε και βουλευτης μονο ο παπανδρεου ειχε δει το ταλεντο τις αετος τις πολιτικης και αυτος.η ιδια της δεν ηθελε να δωσει τα παιδια τις και την εβαλαν να ειναι μελος τις νομοπαρασκευαστικης κιολας να φτιαξει την συνεπιμελεια.
Αντε να δουμε ποτε θα ερθει το νομοσχεδιο σε διαβουλευση να δουμε τι θα γραφει