Η επανάσταση του μπιμπερό. Για την ΕΣΤΙΑ.

Πριν από 37 χρόνια η Εστία πολεμούσε σθεναρά την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου. Σήμερα πολεμάει τη συνεπιμέλεια αλλά ταυτόχρονα προαναγγέλλει την επικράτησή της.

Φυσικά, είναι ανύπαρκτο το λόμπυ των ανδρών και γυναικείες οργανώσεις ναι, είναι οργανωμένες. Και δεν στρέφονται άντρες εναντίον γυναικών ούτε ακτιβιστές της μιας εναντίον ακτιβιστών της άλλης, άλλωστε δεν υπάρχουν πλευρές.

Η συνεπιμέλεια είναι win – win – win. Για το παιδί, για τη γυναίκα, για τον άνδρα. Γι’ αυτό και οι γυναίκες πρώτα απ’ όλους επιδιώκουν τη συνεπιμέλεια. Για να μετατρέψουν το πατέρα του παιδιού τους στον συνεργάτη τους και έτσι να κερδίσουν, εκτός από το παιδί τους, και τη προσωπική και την επαγγελματική τους ζωή.

Η κατά φαντασία συνωμοσιολογία του συντάκτη του άρθρου καταρρίπτεται από τον ίδιο το πρόεδρο της επιτροπής. πους τάσσεται στο ίδιο το άρθρο υπέρ της συνεπιμέλειας και της εναλλασσόμενης κατοικίας. Και κατά του πορίσματος που ο ίδιος παρέδωσε εξ ονόματος της επιτροπής στον Υπουργό Δικαιοσύνης.

Δεν υπάρχει καμία αντίρρηση για τη συνεπιμέλεια εκτός από ορισμένες γραφικές φωνές από το παρελθόν και μία μικρή ομάδα παγιδευμένων στο δόγμα της αποκλειστικής επιμέλειας νομικών που αναφέρονται ονομαστικά στο άρθρο.

Αυτό είναι το μήνυμα της Εστίας. Η Ελλάδα είναι έτοιμη ν’ αλλάξει σελίδα. Η συνεπιμέλεια είναι το πρώτο βήμα. Οι κοινωνικοί μηχανισμοί προστασίας το επόμενο.

Για την εισαγωγή της συνεπιμέλειας απαιτείται :

• Πανηγυρικά να διατυπωθεί η αρχή ότι το συμφέρον του παιδιού επιβάλλει την ανατροφή του και από τους δύο καλούς γονείς του, στο γάμο, στη συγκατοίκηση, εκτός γάμου, στη διάσταση, στο διαζύγιο.
• Ο δικαστής να μπορεί ν’ αφαιρεί την κοινή γονική μέριμνα ή επιμέλεια ή φροντίδα από κάποιο «κακό» γονέα ερμηνεύοντας το συμφέρον του παιδιού για κάθε περίπτωση.
• Μετά την με οποιοδήποτε τρόπο αναγνώρισή τους, για τα παιδιά εκτός γάμου να ισχύει ότι για όλα τα παιδιά.
• Στόχος είναι συμφωνία των γονέων κ γι’ αυτό το δικαστήριο θα πρέπει να δίνει ίσες υποχρεώσεις, ίσα δικαιώματα, ίσο χρόνο, ίση φροντίδα και στους δύο γονείς. Οι γονείς βέβαια είναι ελεύθεροι να συμφωνήσουν διαφορετικά.
• Ως κατοικία του παιδιού ορίζεται η τελευταία κοινή κατοικία των γονέων του και μεταβάλλεται με συμφωνία τους ή με δικαστική απόφαση.
• Όλ’ αυτά για να λειτουργήσουν, σε δεύτερο χρόνο, απαιτούν κοινωνικούς μηχανισμούς προστασίας : Τη χρήση parenting plans, τη σύσταση ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών, τη φιλική δικαιοσύνη όπου δεν θα είναι αντίδικοι ο γονιός και το παιδί του, τη σύσταση οικογενειακών δικαστηρίων

Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος, δικηγόρος