Με αφορμή την συνέντευξη του Υπουργού στους Πρωϊνούς Τύπους

 

Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα…

Με αφορμή το πιο κάτω άρθρο με τον ηχηρό τίτλο και τη συνέντευξη του κ. Υπουργού Δικαιοσύνης. 

 

Σήμερα και οι δύο γονεις έχουν μέσα στο γάμο κοινή γονική μέριμνα / επιμελεια / φροντίδα.  Η επιμέλεια περιέχεται στη μέριμνα και η φροντίδα στην επιμέλεια.

 

Αυτό όμως δεν εμποδισε το δικαστή να διατηρεί από τη μια κοινή τη μέριμνα και από την άλλη ν’αφαιρεί κατά τεκμήριο την επιμέλεια και φροντίδα απο τόν ένα γονέα.

 

Αυτό έχει υποσχεθεί να το σταματήσει ο κ. Υπουργός μιλώντας στη Βουλή  και στα Μ.Μ.Ε. Αυτο όμως υπονομεύει ο ίδιος ο κ. Υπουργός όταν λέει ότι
“δεν θα γίνεται λόγος στο νομοσχέδιο για επιμέλεια αλλά
μόνο για γονική μέριμνα που θα είναι κοινή”. Αυτό θα είχε νόημα ΜΟΝΟ αν η γονική μέριμνα ορίζεται ως αδιάσπαστη, γιατί διαφορετικά ο
δικαστής θα μπορεί να αφαιρεί την επιμέλεια όπως κάνει και σήμερα.

 

Τι συμβαίνει άραγε; Ο κ. Υπουργός έχει αντιθετη με όσα λέει άποψη; Όσα λέει του τα υπαγόρευσαν νομικοί κύκλοι του Υπουργειου Δικαιοσύνης; Ή μήπως αποφεύγει να πάρει θέση;

 

Απάντησε ο ίδιος ο κ. Υπουργός στα πιο πάνω  λέγοντας σε άλλη εκπομπή στην ΈΡΕΤ οτι το  σχέδιο νόμου έχει κατατεθεί στη γραμματεια της Κυβέρνησης.

 

Η Κυβέρνηση και συγκεκριμένα ο Πρωθυπουργός θα δώσει λύση σε όποια αδιέξοδα οδήγησαν τον κ. Υπουργό οι περιχαρακωμένοι στο Υπουργείο Δικαιοσύνης  υπερασπιστές του νομολογιακού εθίμου. 

 

Ειναι σε θέση να δώσει λύση ο κ. Πρωθυπουργός. Και θα το κάνει αφού η Κυβέρνηση στο σύνολό της θα δεχθεί τις ευχαριστίες  ή την αποδοκιμασία του ελληνικού λαού για τη λύση που θα δοθεί.

 

Η λύση που καλείται να δώσει ο κ. Πρωθυπουργός πρέπει να διατηρεί κοινή και την επιμέλεια και φροντίδα και ο δικαστής να μην την αφαιρεί παρά μόνο σε περίπτωση κακής άσκησης. Ή σε συμφωνία των γονέων.  Κατοικία του παιδιού να είναι η τελευταία κοινή κατοκία των γονέων και ν’αλλάζει με συμφωνία τους ή από το δικαστήριο. Μέσα στη νόμιμη κατοικία να κατοικει εξίσου στα σπίτια και των δύο γονεών. Ο δικαστής να μην μπορεί να δώσει με αιτιολογημένη απόφασή του λιγότερο χρόνο από το 1/3 των διανυκτερεύσεων κατά τη σχολική χρονιά και το 1/2 κατά τις σχολικές διακοπές. Καμία εξαίρεση να μη προγλέπεται για τα αναγνωρισμένα παιδιά εκτός γάμου. Να προβλεφθεί η υποχρεωτική συμπλήρωση χρήση Parenting plans. Κάθε μεταβατική διάταξη να μην έχει χρονικό ορίζοντα.

 

Θα διατυπώσουμε σκέψεις για το σχέδιο  νόμου ευθύς ως αυτό δημοσιοποιηθεί.

 

Ο ελληνικός λαός δε κουνάει πια σημαίες τις πλατείες. Διαβάζει, ψάχνει στο διαδίκτυο, συμμετέχει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έχει γνώμη. Ξέρει ότι συνεπιμέλεια σημαίνει συνφροντίδα και κοινή φροντίδα δε γίνεται χωρις το παιδί στο σπίτι, δε γίνεται απο απόσταση, από το σπίτι του άλλου γονέα.

 

Ο κ. Πρωθυπουργός ακούει τη φωνή του Ελληνικού λαού. Ο λαός τον στηρίζει στο έργο του.

 

Σ.Σ.

 

 

Το νομοσχέδιο που “σκοτώνει” τη Συνεπιμέλεια.

Διπλό “όχι” σε ισότιμο χρόνο και με τους δυο γονείς και εναλλασσόμενη κατοικία

 

Του Λάζαρου Καλλιανιώτη

Δημοσιεύθηκε στο ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ

Διαβάστε το άρθρο ΕΔΩ

 

Το μείζον θέμα της Συνεπιμέλειας παιδιών χωρισμένων ζευγαριών, ανέδειξε η εκπομπή “Πρωινοί Τύποι” της τηλεόρασης του ΑΝΤ1, με τον Νίκο Ρογκάκο και τον Παναγιώτη Στάθη, με συνέντευξη του Υπουργού Δικαιοσύνης Κώστα Τσιάρα.

 

Επιβεβαιώνοντας τη φημολογία του προηγούμενου διαστήματος για “ασκήσεις ισορροπίας” και άτολμη παρέμβαση σε μια παράμετρο του οικογενειακού δικαίου που κατατάσσει την Ελλάδα στις τριτοκοσμικές χώρες, ο Κώστας Τσιάρας επί της ουσίας “σκότωσε” τη Συνεπιμέλεια.

 

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης περιέγραψε πτυχές και τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου, παραδεχόμενος ότι, δεν θα υπάρχει καν η νομική πρόβλεψη του όρου “Συνεπιμέλεια”, αλλά η διατύπωση της “από κοινού άσκησης γονικής μέριμνας”. Ο Κώστας Τσιάρας υποστήριξε ότι κάτι τέτοιο νομοθετείται για πρώτη φορά, κάτι ωστόσο που αμφισβητούν οι νομικοί, καθώς ο όρος επικρατεί εδώ και χρόνια στις σχετικές διενέξεις, χωρίς να έχει ουσιαστική σημασία για τους δικαστές, οι οποίοι αποφασίζουν για την επιμέλεια των τέκνων.

 

Εκτός από τη μη αναφορά του όρου “Συνεπιμέλεια” στο υπό επεξεργασία νομοσχέδιο, ο Υπουργός Δικαιοσύνης παραδέχτηκε επίσης ότι δεν θα υπάρχει νομική κατοχύρωση της υποχρέωσης του ίσου χρόνου για τους δυο γονείς, αλλά του 1/3, που στη συνέχεια θα μπορεί να διαφοροποιήσει ο δικαστής. Η εμπειρία φυσικά έχει δείξει ότι σπανίως οι δικαστές αποφασίζουν διαφορετικά, κάτι που σημαίνει ότι το νομοσχέδιο Τσιάρα αποφασίζει τη διαιώνιση της διάκρισης των γονέων σε… δυο κατηγορίες, με τον έναν να θεωρείται “κατώτερος”, για την ανατροφή του παιδιού, και να καταδικάζεται σε λιγότερο χρόνο μαζί του. Και δεν μιλάμε για ακραίες περιπτώσεις, όπου ο ένας εκ των δυο γονέων είναι αυταπόδεικτα ακατάλληλος, και καταφεύγει σε βίαιες συμπεριφορές, αλλά για το “εθιμικό δίκαιο” που επικρατεί στη νοοτροπία των δικαστών.

 

Το νομοσχέδιο Τσιάρα… αγνοεί και την πρόνοια της εναλλασσόμενης κατοικίας, που προκρίνεται, νομοθετείται και εφαρμόζεται από τα προηγμένα κράτη της Ευρώπης αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί δηλαδή, όπου η Συνεπιμέλεια, με ισότιμο χρόνο ανατροφής των παιδιών από τους χωρισμένους γονείς, και με εναλλασσόμενη κατοικία, έγινε νόμος του κράτους, είτε επειδή το αποφάσισαν οι κυβερνήσεις, είτε επειδή οι θιγόμενοι προσέφυγαν σε διεθνή δικαστήρια για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, και φυσικά δικαιώθηκαν.

 

Κάτι που αναμένεται να συμβεί και στην Ελλάδα, καθώς οι ρυθμίσεις του υπό επεξεργασία νομοσχεδίου Τσιάρα δεν ανατρέπουν την τριτοκοσμική εικόνα που έχει καθιερωθεί στην πατρίδα μας στο θέμα της Συνεπιμέλειας.