Για τα ΖΟΜΠΙ της κυρίας Γιαννακοπούλου

Αποδίδεται στη κυρία Γιαννακοπούλου το πιο κάτω απόσπασμα

“Οι ισχυρισμοί του ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες, έχουν λιγότερα ψυχολογικά προβλήματα και λιγότερες “παρεκκλίσεις” είναι ευθεία προσβολή σε όλα τα παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών, στα παιδιά που έχασαν τον ένα γονέα» δήλωσε.”

Δείτε το δημοσίευμα ΕΔΩ

Ρωτάμε :

Που κολλάνε τα “παιδιά που έχασαν τον ένα γονέα” στο νομοσχέδιο Τσιάρα;

     Η κοινωνική πρόνοια στηρίζει τις χήρες και τα ορφανά.

     Οι γονείς στηρίζουν τα παιδιά τους.

Που τις είδε τις μονογονεϊκές οικογένειες η βουλευτής;

Εξομοιώνει με τα ορφανά παιδιά τα τα παιδιά της αποκλειστικής επιμέλειας;

Τα παιδιά των χωρισμένων έχουν ολοζώντανους και ακμαίους και τους δύο γονείς τους. ΄

Οι δεκάδες  χιλιάδες γονείς που έχασαν την επιμέλεια του παιδιού τους δεν είναι ΖΟΜΠΙ που κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

Ο πολιτικός θάνατος  καταργήθηκε με την Γαλλική Επανάσταση πριν δυο αιώνες. Δεν θα μας τον ξαναφέρετε.

Όσο ζει ο άνθρωπος δεν παύει να είναι άνθρωπος, να έχει ανθρώπινα δικαιώματα, προσωπικότητα, όνομα, ταυτότητα, φωνή.

Μήπως έχει μείνει   η κυρία Γιαννακοπούλου στις μέρες του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ τότε που ονόμαζαν τις διαζευγμένες μητέρες “μονογονεϊκές οικογένειες” για να ξεστρατίζουν προς αυτές πόρους που προορίζοντο για τα ορφανά και τα τέκνα αγνώστου πατρός;

Εδώ και  δεκαπέντε τουλάχιστον χρόνια  έχει σταματήσει αυτή η κακή πρακτική και στην επιδοματική πολιτική έχουν δημιουργηθεί  δύο κατηγορίες (α)  οι μονογονεϊκές οικογένειες και (β) οι διαζευγμένες μητέρες με επιμέλεια.

Το γιατί επιδοτεί η πολιτεία μας το διαζύγιο αντί να επιδοτεί την οικογένεια είναι άλλο ζήτημα αλλά αυτό δεν το θίγει το νομοσχέδιο Τσιάρα. Ισχύουν οι δεσμευτικές οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συμπερασματικά, δε κυκλοφορούν ζωντανοί νεκροί ανάμεσά μας. 

Και λυπηθείτε τα ορφανά κυρία Γιαννακοπούλου, μη τα μπλέκετε στις αμαρτωλές ιστορίες της αποκλειστικής επιμέλειας.

Σ.Σ.