Παπαρρηγόπουλος: Δεν προβλέπει συνεπιμέλεια αλλά αφαίρεση επιμέλειας

Δημοσιεύθηκε στο GRtimes,

8/2/2021

Δείτε το πρωτότυπο ΕΔΩ

Μίνα Αφεντούλη,

“Μετά από δεκαετίες από την τελευταία αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου, ο νομοθέτης έχει την ευκαιρία να ενσωματώσει το πνεύμα της από κοινού φροντίδας των παιδιών μετά τη διάσταση ή το διαζύγιο. Αυτή την ευκαιρία η κυβέρνηση την χάνει και αυτή θα είναι η αρχή της πτώσης της αν υποχωρήσει ” σημειώνει μιλώντας στο GRTimes.gr o Δικηγόρος,  Πρόεδρος του συλλόγου «Συνεπιμέλεια» Γιάννης Παπαρρηγόπουλος.

Κρούει ηχηρά τον κώδωνα του κινδύνου για το προς διαβούλευση νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης που αναθεωρεί διατάξεις του οικογενειακού δικαίου που αφορούν στο ζήτημα της συνεπιμέλειας τέκνων.

Ο κ. Παπαρρηγόπουλος επισημαίνει ότι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες λιγότερο ή περισσότερο ο νομοθέτης έχει ενσωματώσει το πνεύμα της κοινής ανατροφής και φροντίδας του παιδιού μετά τη λύση του γάμου. “Αν ισχύουν όλα όσα ακούγονται ότι προωθούνται, θα φέρουν κοινωνική αναταραχή. Όπως φαίνεται, η συνεπιμέλεια δεν θα είναι ο κανόνας αλλά θα συνεχίζει να είναι η εξαίρεση και μάλιστα θα έχει νομοθετηθεί” τονίζει και προσθέτει ότι “υπάρχει κενό σχετικά με το τι θα ισχύει για τα μισά παιδιά εκτός γάμου”.

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων (γονική μέριμνα), οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου, τη διοίκηση της περιουσίας και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν στο πρόσωπο ή στην περιουσία του. Σε περίπτωση διάστασης ή διαζυγίου των γονέων, η γονική μέριμνα εξακολουθεί να ασκείται και από τους δύο από κοινού, την επιμέλεια όμως η νομολογία θελει να την  ασκεί αποκλειστικά και μόνο ο ένας.

Εξηγεί ότι με τις διατάξεις του νομοσχεδίου που έχουν γίνει γνωστές, ο νομοθέτης ούτε  δεν διατηρεί το πνεύμα της επιμέλειας από κοινού, ούτε τη μοιράζει ανάμεσα στους γονείς ώστε να μπορούν να βγουν και οι δύο στην κοινωνική ζωή. “Ουσιαστικά, καταλήγουμε σε ότι ισχύει σήμερα, ότι δηλαδή ο δικαστής θα αποφασίζει σε ποιο σπίτι θα ζήσει το παιδί και με ποιον και πώς θα μπορεί ο άλλος γονιός να έχει επικοινωνία μαζί του. Ο δικαστής θα συνεχίσει να δίνει σε κάποιον την επιμέλεια και να την αφαιρεί από τον άλλο γονιό” βαφτίζοντάς τη γονέα με το οποίο το τέκνο θα διαμένει, τονίζει επισημαίνοντας ότι στο μεγαλύτερο μέρος των διαζυγίων, η επιμέλεια των τέκνων δίνεται στη μητέρα.

Σημειώνει ότι λείπει το όραμα, που είναι ότι σε περίπτωση διάστασης μεταξύ γονέων, αντί της  μονοδιάστατης άσκησης της γονικής μέριμνας επιμέλειας και φροντίδας από τον έναν γονέα να αποφασίζεται η  από κοινού άσκηση και από τους δύο γονείς. “Εκτός φυσικά των περιπτώσεων εξαίρεσης, λόγω κακής άσκησης που θα ορίζει ο δικαστής ότι πρέπει να γίνεται εξαίρεση στην συνεπιμέλεια τότε οι δύο γονείς πρέπει να φροντίζουν εξίσου για το παιδί (caring responsibilities)” αναφέρει. “Οι γονείς μπορούν να αποφασίσουν τι θέλουν για την καθημερινότητα, τη διατροφή, την εκπαίδευση και να μετέχει στις αποφάσεις και το παιδί” σημειώνει.

“Είναι βασικός και ο χρόνος που θα δίνεται στους γονείς για να περνούν με το παιδί τους, όχι μόνο τη μέρα αλλά και τη νύχτα, ώστε να μπορούν να χτίσουν καλύτερες σχέσεις μαζί του. Υπάρχει ανάγκη να προβλέπεται είτε ο ίσος χρόνος ανατροφής, η εναλλασσόμενη κατοικία και το 1/3 του χρόνου επικοινωνίας κατά τη σχολική χρονιά και ίσος χρόνος κατά τις σχολικές διακοπές” τονίζει για να συμπληρώσει ο ίδιος ότι τέτοιες προβλέψεις δεν υπάρχουν.

Για τον κ. Παπαρρηγόπουλο είναι πολύ σημαντικά και τα σχέδια ανατροφής παιδιών – parenting plans. Πρόκειται για ερωτηματολόγιο που οι αρχές παρέχουν και οφείλουν οι γονείς να συμπληρώσουν προκειμένου να ακουστούν από το δικαστήριο. Περιέχει λεπτομερείς ερωτήσει και πρακτικά οι περισσότερες από τις απαντήσεις είναι κοινές και όπου υπάρχει διαφωνία αποφασίζει το δικαστήριο. Ως τεχνική εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες καθιστώντας άνευ αντικειμένου την διεκδίκηση της επιμέλειας αφού οι αποφάσεις για τη ζωή του παιδιού είναι καθορισμένες εξ αρχής.

“Υπάρχουν λύσεις για το πως μπορεί κάθε οικογένεια να λειτουργήσει ώστε και οι δύο οι γονείς να είναι παρόντες και υπεύθυνοι για τη φροντίδα των παιδιών αλλά να έχουν εξίσου κοινωνική ζωή. Όπως γίνεται μέσα στο γάμο, έτσι μπορεί να γίνεται και έξω από το γάμο” καταλήγει ο κ. Παπαρρηγόπουλος και εύχεται αυτό που φέρεται να προωθείται από το νομοσχέδιο να μην χάσει τα ουσιώδη και να μην καταλήξει να αφαιρεί την επιμέλεια από τον έναν αντί να την ρυθμίζει και για  τους δύο.

σημ. οι προσθήκες με πράσινο είναι δικές μας για ν’αποδίδεται καλύτερα το νόημα.