Όταν τελειώσει η λογική, οι αρνητές της συνεπιμέλειας καταφεύγουν στο να επικαλούνται τα στερεότυπα περί βίας. Συνέβαλε σ’ αυτό και το πρόσφατο κύμα «Μ2» με τις καταγγελίες πολλών επωνύμων και ανωνύμων.
Όλοι μας καταδικάζουμε κάθε πράξη βίας, κάθε μορφής, απ’ όπου κι αν προέρχεται
Από πού κι ως που όμως εξαρτάται η βία από το ποιος είναι ο θύτης ή το θύμα;
Οι πράξεις είναι βίαιες και δε εξαρτώνται από το αν κάποιος είναι άντρας, γυναίκα ή του τρίτου φύλου. Δεν μπορεί η πράξη βίας να καταλήξει να στοχοποιεί ένα από τα τρία φύλα.
Εξίσου και περισσότερο είναι πράξη βίας το να πάρουν από ένα καλό γονιό το παιδί του ή το ν’ αποκλείσουν ένα γονιό από τη ζωή του παιδιού του.
Ας επαναλάβουμε τις αναγκαίες διακρίσεις :
Κάθε πράξη βίας τιμωρείται σύμφωνα με τις γενικές ποινικές διατάξεις.
Ως βία κατά των γυναικών ορίζόνται (συνθήκη Κωσταντινουπόλεως) συγκεκριμένες πράξεις όπως οι ακρωτηριασμοί γυναικών, το τράφικινγ, οι εξαναγκασμοί σε γάμο σε μικρή ηλικία κα.
Ως ενδοοικογενειακή βία (συνθήκη Κωσταντινουπόλεως) ορίζονται οι πράξεις βίας, κάθε μορφής, κατά παιδιών, γυναικών, ανδρών.
Οι αρνητές της συνεπιμέλειας, όταν χαρακτηρίζουν βίαιο ένα φύλο και όχι μία πράξη, γίνονται σκόπιμα συνεργοί στην βίαιη αφαίρεση καλών γονέων από τη ζωή του παιδιού.
Μήπως τελικά αυτό επιδιώκουν;
Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος,
πρόεδρος ΔΣ Συλλόγου Συνεπιμέλεια
