Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα επίκαιρο ζήτημα.
Για τις επιλογές
-mailΕκτύπωση
Kαι για κάποιο στον οποίο δείχναμε το δάσος και αυτός κοίταγε το δάκτυλο.
Ναι, όπως είπαμε προηγούμενα, είναι απαράδεκτο το βίντεο για το συνέδριο της αναπαραγωγικής γονιμότητας.
Αυτό μόνο βλέπουν όλοι;
Το δράμα των σαραντάρηδων δε το βλέπουν;
Το ότι οι σαραντάρηδες τρυπιούνται με ενέσεις και ορμόνες και ότι πιθανόν να καταλήξουν να πάρουν ξένα ωάρια ή σπέρμα για να κάνουν το παιδί τους, δε το βλέπουν;
Σίγουρα έχουν το δικαίωμα της επιλογής οι γυναίκες.
Και στο σώμα τους και στη ζωή τους.
Να παντρευτούν ή να μη παντρευτούν,
Να κάνουν παιδιά ή να μη κάνουν
Να κάνουν καριέρα ή να μη κάνουν.
Έχουν επιλογές οι γυναίκες αλλά δεν έχουν όλες τις επιλογές;
Έχει η γυναίκα την επιλογή να κάνει καριέρα, γάμο, παιδιά, οικογένεια.
Δεν έχει όμως την επιλογή η 20άρα να κάνει γάμο, παιδιά, οικογένεια σε μικρή ηλικία.
Τι θα πει ο σύντροφος, ο πατέρας, οι συγγενείς, οι φίλοι, το σχολείο…. Το φαντάζεστε;
Και αν το τολμήσει, θα μπορέσει ν’ ανταπεξέλθει στην απόφασή της;
Το ίδιο και ο 20αρης πατέρας του παιδιού. Θα το τολμήσει; Θα το μπορέσει;
Για να έχουν την επιλογή οι 20αρηδες θάπρεπε να υπάρχει πραγματική και πλήρης συνεπιμέλεια.
Και αυτοί που φωνάζουν σήμερα, σωστά βέβαια, για το δικαίωμα της γυναίκας στο σώμα της, είναι αυτοί που προχθές φώναζαν κατά της συνεπιμέλειας.
Αυτοί είναι που στερούν από τις 20άρες και την επιλογή και τα παιδιά τους.
***
Και να πάμε παρακάτω.
Η επιλογή πρέπει να είναι εκεί για όλους.
Όλοι να έχουν επιλογές.
Μόνη η γυναίκα, ορθά, έχει την επιλογή να διακόψει τη 5η εβδομάδα την εγκυμοσύνη.
Έχει κα την ευχέρεια με τα αντισυλληπτικά, ακόμα και μέσα στο γάμο, ν’ αποφύγει την εγκυμοσύνη ακόμα και αν ο πατέρας του παιδιού δε συμφωνεί.
Ναι, έχει επιλογές η γυναίκα. Και καλά κάνει.
Να δούμε όμως τι επιλογές έχει ο πατέρας.
Είδαμε ότι ο πατέρας δεν έχει λόγο νομικά, ακόμα και μέσα στο γάμο, για τη διακοπή της κύησης.
Δεν θα έπρεπε να ερωτηθεί έγκαιρα ο πατέρας, μέσα στο διάστημα που η γυναίκα μπορεί να διακόψει τη κύηση, αν θέλει το παιδί;
Δεν μιλάμε για «συνέκτρωση», μιλάμε για «συν ανατροφή».
Αν πει «θέλω» θα έπρεπε ν’ αναλάβει το καθήκον της ανατροφής του παιδιού από κοινού και εξίσου με τη μητέρα.
Δια βίου. Από τη κοιλιά της μητέρας και για πάντα.
Αν πει «δεν θέλω» θα έπρεπε να γίνεται ο βιολογικός νομικός πατέρας χωρίς να επωμίζεται την ανατροφή και τις ευθύνες ενός παιδιού που δεν ήθελε.
Και αν παραλείψει η μητέρα μέσα στη προθεσμία της έκτρωσης να τον ρωτήσει αν θέλει να γίνει πατέρας, αυτή να χάνει δια βίου το δικαίωμα να στραφεί προς αυτόν για να ζητήσει το οτιδήποτε. Αυτό δεν θα ισχύει βέβαια για το πατέρα του παιδιού και το ενήλικο παιδί.
***
Όταν ανοίγει μια επιλογή σε μια κατηγορία πληθυσμού δεν μπορεί κανείς να τη κλείσει και να γυρίσει πίσω τη πραγματικότητα.
Και όταν ανοίγει μια επιλογή σε μια κατηγορία, την ίδια στιγμή ανοίγει και σε όλες τις άλλες κατηγορίες.
Δεν λέει κανείς να μην έχουν επιλογή πάνω στο σώμα τους και στη ζωή τους οι γυναίκες.
Δεν μπορεί όμως να έχουν επιλογές μόνο οι γυναίκες.
Έχουν και οι άντρες επιλογές.
Επιλογή είναι να γίνουν γονείς όπως επίσης επιλογή είναι να μη παύσουν αν είναι γονείς, να μην απομακρυνθούν από την ανατροφή του παιδιού χωρίς τη θέλησή τους.
***
Μόνο τα παιδιά δεν έχουν επιλογές. Τις έχουν γι’ αυτά οι γονείς τους ή η πολιτεία αν οι γονείς διαφωνούν.
Τα παιδιά λένε τη γνώμη τους για τη ζωή τους και αυτή πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.
Όμως τα παιδιά δε συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων. Αυτό έλειπε. Παιδιά είναι.
Αν αφήναμε τα παιδιά ν’ αποφασίσουν, ποιο θα αποφάσιζε το πρωί να σηκωθεί και να πάει στο σχολείο;
Και όμως κάθε πρωί τα στέλνουμε στο σχολείο.
