Είχαμε καιρό να μιλήσουμε. Με είχε προβληματίσει βαθειά η στάση των συμπολιτών μας
Είδα άπρακτους τους γονείς που τους αφορά ο νόμος για να εφαρμοστεί στην υπόθεσή τους.
Με όσα προηγήθηκαν της ψήφισης είχα την ελπίδα ότι ο νέος νόμος θα οδηγούσε σε μια έκρηξη, σε ένα τσουνάμι αλλαγής.
Από την αμέσως επόμενη μέρα.
Η πραγματικότητα είναι απογοητευτική.
Ναι, για να εφαρμοστεί ο νόμος πρέπει να πάμε ξανά στο δικαστήριο.
Ν’ασκήσουμε αγωγή γιατί για να μιλάμε η άλλη πλευρά δε συμφωνεί στην εφαρμογή του νόμου Τσιάρα.
Και αυτό να γίνει μέσα στα δύο χρόνια που δίνει ο νόμος για τις παλιές υποθέσεις.
Όλοι ξέρουμε ότι ο νόμος Τσιάρα εφαρμόζεται στο σύνολό του μετά τη 15η Σεπτεμβρίου 2021.
Μία αγωγή που κατατίθεται σήμερα το πιο πιθανό είναι να εκδικαστεί το 2022.
Όμως το δίκαιο που θα εφαρμοστεί καθορίζεται από την ημερομηνία που η υπόθεση συζητείται στο ακροατήριο.
Τι περιμένουν λοιπόν οι γονείς;
Προσπαθώ να καταλάβω γιατί επικρατεί αυτή η παγερή ησυχία.
- Μήπως γιατί δεν έχουν χρήματα ή ψυχική αντοχή για μια ακόμα δίκη,
- Μήπως γιατί ο δικηγόρος τους τους είπε «δεν έχει αλλάξει τίποτε με το νόμο, δε θα κερδίσεις κάτι» ή «περίμενε τη 15η Σεπτεμβρίου» ή «περίμενε να δούμε πως θα εφαρμόσουν τα δικαστήρια το νόμο».
- Μήπως γιατί απλά είναι αδιάφοροι, καλοί μόνο για να γράφουν με θεατρινιστικά ξεσπάσματα στο ίντερνετ και τώρα που ήρθε η ώρα της αλήθειας απλά, δεν θέλουν τις ευθύνες, δεν θέλουν να χάσουν τη βολή τους, δεν θέλουν τα παιδιά τους;
- Μήπως τελικά είχαν δίκιο οι αρνητές της συνεπιμέλειας που έλεγαν ότι όλ’ αυτά γίνονται για να μη πληρώνουν οι άντρες διατροφή και ότι δε τους ενδιαφέρουν τα παιδιά αλλά να εκδικηθούν τη πρώην;
Την πιο πειστική απάντηση στα ερωτήματα αυτά μου έδωσε φίλος ψυχολόγος.
Μία λέξη μόνο : ΤΡΟΜΟΣ
Το συναίσθημα που βιώνουν άνθρωποι που έχουν κακοποιηθεί από το νομικό σύστημα, έχουν νοιώσει αδικημένοι, μειωμένοι, ζημιωμένοι. Ανήμποροι.
Θέλει σθένος για να ορθώσει κάποιος το ανάστημά του.
Οι πολλοί περιμένουν να ξεκινήσει κάποιος για ν’ακολουθήσουν.
Πολεμήστε να νικήσουμε.
Και αν κερδίσει ο ένας θα πουν κερδίσαμε ενώ αν χάσει θα πουν έχασες.
Έφθασε η16η Σεπτεμβρίου 2021
Ξέρατε όλοι, το είχαμε πει από την αρχή,
Ο νόμος δε θα έρθει να σας βρει, πρέπει εσείς να τον ψάξετε.
Με άλλα λόγια, ν’ασκήσετε αγωγή.
Είχαμε οραματιστεί τη λειτουργία του νόμου διαφορετικά.
Παίρνουμε όμως ότι έχουμε. Και αυτό είναι ο νόμος Τσιάρα.
Διαπιστώσαμε όλοι τις δυσκολίες για τη ψήφισή του.
Οι δικηγόροι για να συμφωνήσουν ήθελαν να εξασφαλίσουν ότι τα πάντα θα περνάνε από αυτούς. Θ’ασκείται μια αγωγή και όλοι θα πάνε στο δικαστήριο.
Οι δικαστές πάλι δεν θα ψήφιζαν το νόμο αν δεν έβγαινε από το σχέδιο νόμου η διατύπωση ότι η γνώμη του παιδιού δεν πρέπει να είναι προϊόν επηρεασμού. Γιατί η έσχατη γραμμή αμύνης και αυθαιρεσίας είναι η … γνώμη του παιδιού. Που τη δίνει το παιδί μόνο στο δικαστή, μυστικά, χωρίς ειδικές γνώσεις, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα.
Και κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τη παράλογη και λυσσαλέα άρνηση της συνεπιμέλειας. Ομάδες και κόμματα με θρησκευτικό φανατισμό. Και με μεθόδους μυστικής παραθρησκευτικής οργάνωσης με πλοκάμια μέσα και έξω από τα δικαστήρια.
Οι δυσκολίες για τη ψήφιση παραμένουν σα δυσκολίες για την εφαρμογή του νόμου.
Για κάθε εμπόδιο υπάρχει η λύση.
Και δεν είναι κανείς μόνος του.
Η συνεπιμέλεια μας αφορά όλους.
Πάρτε το πάνω σας.
Μιλήστε.
Αν ο δικηγόρος σας δεν πιστεύει σ’αυτό, πάρτε άλλο δικηγόρο.
Αν νοιώθετε το ΤΡΟΜΟ παρηγορηθείτε :
Οι αρνητές και οι κακοποιητές του συστήματος τρομάζουν περισσότερο από σας.
Γιατί υπάρχει ο νόμος Τσιάρα.
