- Να νοιώσουν τα παιδιά ότι έχουν δύο γονείς στην ζωή τους.
- Να μην μπορεί ο ένας γονιός να κυριαρχεί στη ζωή του παιδιού σε βάρους του άλλου ούτε ένας γονιός να ελέγχει τον άλλο γονιό μέσω του παιδιού.
- Να έχουν και οι δύο γονείς εξίσου «ηθική εξουσία» στα μάτια των παιδιών και τα παιδιά να μπορούν να στραφούν εξίσου και προς τους δύο γονείς για τα ζητήματα που τα απασχολούν.
- Να μπορεί να μοιραστεί το παιδί την ζωή του και με τους δύο γονείς του δηλαδή να μην έχει ένα γονιό για την καθημερινότητά του και ένα άλλο για την βόλτα του.
- Να μπορεί το παιδί να βλέπει – δεδομένης της ηθικής και νομικής ισότητας των γονιών – και τους δύο γονείς στην ίδια θέση, και να τους δηλαδή βλέπει και τους δύο στην ίδια θέση που βλέπει τους γείτονες, τους φίλους, τους δασκάλους, τις δημόσιες αρχές… Με άλλα λόγια να μην βλέπει όλους αυτούς από τη μια και τον πατέρα του από την άλλη.
- Να μην υπάρχει κομμάτι της ζωής του παιδιού π.χ. σχολείο, κοινωνικές συναναστροφές … , από το οποίο κάποιος γονιός θα εξαιρείται ακριβώς επειδή έχει ανατεθεί η επιμέλεια στον άλλο.
- Να μην υπάρχει ούτε κομμάτι της ζωής ενός γονιού από το οποίο θα εξαιρείται το παιδί επειδή έχει ανατεθεί η επιμέλεια στον άλλο.
- Να απομακρύνεται ο κίνδυνος αποξένωσης επειδή τα παιδιά περνάνε αρκετό χρόνο και με τους δύο γονείς.
- Να μην αναπτύσσουν τα παιδιά στερεότυπες ιδέες λόγω των γονιών τους ως προς τον ρόλο των φύλων, όπως για παράδειγμα ότι ο πατέρας είναι μόνο για να δίνει χρήματα για να παίζει τον ρόλο του κακού ενώ η μητέρα αποφασίζει και κάνει τα πάντα για το παιδί.
© 2005 - 2024, Synepimelia.gr
