Χωρίς να γνωρίζουμε τον κ. Γιάννη και την υπόθεση του, ακούσαμε την εκπομπή στο Mega.
https://www.facebook.com/647034441/videos/5439321819524162
Η κυρία Αντωνοπούλου είναι ψυχολόγος και όχι δικηγόρος και η δικηγόρος κυρία Βαρελά παραπληροφορεί την κοινή γνώμη. Έστω, δεν εξηγεί τα πράγματα για να καταλάβουν οι ακροατές.
Ο κ. Γιάννης μιλά για μία αστική διαφορά, όχι για μία ποινική.
Δεν ξέρουμε αν είχε υποβάλει μήνυση ή έστω αναφορά στην εισαγγελία ανηλίκων η καταγγέλουσα μητέρα. Δεν ξέρουμε τα ευρήματα του νοσοκομείου στο οποίο πήγε η μητέρα το παιδί. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει μυστικός φάκελος ο οποίος διαβιβάστηκε στον Δικαστή.
Έγινε αναφορά μόνο σε μία έκθεση μίας ψυχολόγου. Στα πλαίσια αστικής δίκης, η δικαστική πραγματογνωμοσύνη πρέπει να διαταχθεί από το δικαστήριο, διορίζεται πραγματογνώμονας, ίσως και τεχνικοί σύμβουλοι από τους διαδίκους, συντάσσται η πραγματογνωμοσύνη, κατατίθεται στο δικαστήριο, παίρνουν αντίγραφα της οι διάδικοι, τη σχολιάζουν, και ξαναγίνεται δίκη.
Συστηματικά οι δικαστές αρνούνται τη σύνταξη πραγματογνωμοσύνης γιατί έτσι θ’αποκαλυφθεί η αλήθεια. Αλήθεια που ενοχλεί γιατί μπορεί ν’ αποκαλύψει τις εσφαλμένες επιλογές και παράνομες ενέργειες των δικαστών που προγενέστερα χειρίστηκαν την υπόθεση.
Η έκθεση προφανώς συντάχθηκε από ψυχολόγο και όχι από (παιδο) ψυχίατρο. Ο ψυχίατρος, για να συντάξει έκθεση, θα έπρεπε να εφαρμόσει τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας. Η αξιολόγηση ενός ανηλίκου είναι σοβαρή ιατρική πράξη και εμπίπτει στη γονική μέριμνα. Θα έπρεπε επομένως να την αναθέσουν στο γιατρό και οι δύο γονείς ή ο εισαγγελέας ανηλίκων για την προστασία του παιδιού. Κάτι τέτοιο δεν ακούστηκε στην εκπομπή.
Με την ανάθεση σε ψυχολόγο δεν εφαρμόζεται το Π.Δ. κώδικας ιατρικής δεοντολογίας. Οι ψυχολόγοι δεν είναι οργανωμένοι σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου δικαίου όπως ο Δικηγορικός Σύλλογος και ο Ιατρικός Σύλλογος. Επομένως δεν έχουν πειθαρχική εξουσία για να επιβάλουν ποινές στους ψυχολόγους που πλημμελώς εκτελούν την εργασία τους.
Οι ψυχολόγοι είναι κατά κανόνα πτυχιούχοι της φιλοσοφικής σχολής. Κάθε ψυχολόγος διατυπώνει ελεύθερα την άποψή του. Για να καταλήξει όμως σε αυτή πρέπει να εφαρμόσει τους κανόνες της επιστήμης του. Συγκεκριμένα, να εφαρμόσει τα διαγνωστικά πρωτόκολλα και τα διαγνωστικά τεστ που η επιστήμη του προβλέπει. Ναι, δεν κάνει ότι θέλεις αλλά υπάρχουν οι ενδεδειγμένες ενέργειες μπροστά σε ένα τέτοιο περιστατικό.
Αυτό προσπάθησε να εξηγήσει η ψυχολόγος κα Αντωνοπούλου. Δεν έκρινε το τι γράφει η έκθεση και το αν είναι αλήθεια ή όχι. Μας είπε ότι η ψυχολόγος της έκθεσης δεν έκανε καλά τη δουλειά της. Και ότι copy – paste έγγραφε το ίδιο σε πλήθος περιπτώσεων …
Αν γίνει δεκτό ότι η ψυχολόγος δεν έκανε σωστά τη δουλειά της, τότε δεν έκανε τη δουλειά του και η δικαστής που εξέδωσε τη προσωρινή διαταγή. Γιατί ο δικαστής οφείλει να κρίνει τη νομιμότητα του αποδεικτικού μέσου που έφτασε στα χέρια του.
Το όνομα του ψυχολόγου ορθά δεν αναφέρεται. Δεν ισχύει όμως για τον δικαστή που εκδίδει τη προσωρινή διαταγή. Είναι ο δικαστής της προσωρινής διαταγής, ο δικαστής του Μονομελούς Πρωτοδικείου και του Μονομελούς Εφετείου. Μόνο ο Άρειος Πάγος έχει πολυμελή σύνθεση και είναι το Δικαστήριο που εκδίδει την απόφαση. Στις ά΄λλες περιπτώσεις το Δικαστήριο έχει όνομα.
Οι ψευδείς κατηγορίες είναι χτικιό από το παρελθόν. Για το λόγο αυτό εκδόθηκε η απόφαση του ΕυρωπαΪκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην υπόθεση Κοσμοπούλου κατά Ελλάδος για τους μυστικούς φακέλους και δέκα χρόνια μετά άλλαξε η διαδικασία ενώπιον του εισαγγελέα ανηλίκων.
Για χρόνια το ίδιο σύστημα. Ψευδείς κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών μιας συγκεκριμένης ηλικίας. Επειδή λόγω ηλικίας δεν μπορούν να καταθέσουν. Και επειδή είναι εύπλαστα. Επειδή με χειρισμούς μπορεί να τους εμφυτευθούν ψευδείς αναμνήσεις. Και στη συνέχεια να προκληθεί η αποξένωση.
Από παλιά οι δικαστές διατάσσουν «επικοινωνία υπό επιτήρηση» με επιτηρήτρια την ίδια την μητέρα. Αυτή που, όπως τόσο γλαφυρά περιγράφει ο κ. Γιάννης, προκαλεί την αποξένωση.
Αντί γι’ αυτό θα έπρεπε ο δικαστής με τη δικονομία που ισχύει να διατάσσει να γίνεται η επικοινωνία στο γραφείο της κυρίας Αντωνοπούλου ή κάποιας / κάποιου συναδέλφου της. Ο οποίος θα εκδίδει τιμολόγιο για τις υπηρεσίες γράφοντας ότι η επικοινωνία έγινε κανονικά ή δεν έγινε.
Προσωπικά είμαι βέβαιος ότι η επικοινωνία δεν θα γίνεται και ότι το τιμολόγιο θα γράφει «η επικοινωνία δεν έγινε και δεν δόθηκε κάποια εξήγηση από τη πλευρά της μητέρας».
Διαφωνώ με τη συμβουλή της δικηγόρου κας Βαρελλά. Δεν είναι συκοφαντική δυσφήμιση το αδίκημα που τελείται σε περίπτωση ψευδούς κατηγορίας. Είναι ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΑ. Σε βάρος του παιδιού και του πατέρα από την μητέρα με συνεργούς όσους εμπλέκονται σε αυτή. Αν δεν το καταλαβαίνουν αυτό οι δικηγόροι δεν θα το καταλάβουν ούτε οι δικαστές.
Πόσο απλοϊκά όσα λέει η κυρία Παγώνη. Εξωμοιώνει το θύτη και το θύμα. /Είπε ότι το παιδί είναι εγκλωβισμένο σε μία τέτοια κατάσταση. Γιατί όμως εγκλωβίστηκε; Μήπως γιατί ένας δικαστής, στο πόδι, χωρίς στοιχεία, επενέβη στις οικογενειακές σχέσεις καταστρέφοντάς τες. Δικαστής που δεν προστάτευσε το παιδί και τι σχέση του με τον πατέρα αλλά καταστρέφοντάς και τα δύο;
Και για να μην αφήνουμε χωρίς σχολιασμό και όσα είπε ο κ. Γιάννης. Ο πατέρας δεν «βλέπει» και δεν επικοινωνεί με το παιδί, το ανατρέφει!
Γ.Π.
