Σήμερα τελείωσε η δημόσια διαβούλευση για το σχέδιο νόμου που περιείχε άρθρα για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας.
Πολλοί γράψατε και μιλήσατε.
Σας έπιασα αδιάβαστους.
Εγώ διάβασα το ν. 4531 2018. Το νόμο που κύρωσε τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.
Όλοι εσείς που μιλάτε και γράφετε για το Σχέδιο Νόμου δεν μπήκατε στο κόπο να διαβάσετε το νόμο για την Ενδοοικογενειακή Βία, το νόμο της Συμβασης της Κωνσταντινούπολης.
Και εσείς που μας διαβάζετε, μην πιστεύετε κανένα. Ούτε αυτά που σας γράφουμε.
Μόνο τα μάτια σας να πιστέψετε. Διαβάστε το νόμο.
Η Σύμβαση καταπολεμά τη Βία κατά των Γυναικών – ΒκΓ από τη μια και Ενδοοικογενειακή Βία – ΕΟΒ από την άλλη.
Το άρθρο 3 της Σύμβασης δίνει τους ορισμούς.
- Θύμα ΒκΓ είναι μόνο γυναίκες
- Θύμα ΕοΒ είναι άνδρες, γυναίκες, παιδιά.
- Δράστης ΒκΓ είναι κάθε άνθρωπος, δηλαδή και γυναίκες.
- Δράστης ΕΟΒ είναι επίσης κάθε άνθρωπος, και άνδρες δηλαδή.
Και το ΝΣ, στο άρθρο 85, ορίζει ότι θύμα ΕΟΒ είναι κάθε πρόσωπο. Και οι άνδρες δηλαδή.
Όταν μιλάμε για ΕΟΒ δεν μιλάμε για μανούλες και πατερούληδες.
Μιλάμε για γονείς και για την ανατροφή των παιδιών τους.
Να μη χωριζόμαστε σε άντρες και γυναίκες για την καταπολέμηση της ΕΟΒ.
Μπαμπάδες δεν είναι απέναντι σε μαμάδες
Και οι μπαμπάδες υποφέρουν από τις συνέπειες της πατριαρχίας
Όπως παλιά, όταν βούλιαζε το καράβι, πρώτες μπαίναν οι γυναίκες και τα παιδιά στις βάρκες.
Τώρα ήρθε η ώρα να μπουν στις βάρκες και οι άνδρες.
Να μην ακούσω ξανά για μανούλες και πατερούληδες
Υπάρχουν θύματα και από τις δύο πλευρές. Και εξίσου το καταγγέλλουμε.
Όποιος μιλάει για μανούλες κάνει αυτό το οποίο καταγγέλλει.
Φιμώνει τις γυναίκες. Γιατί υπάρχουν γυναίκες που υφίστανται ΕΟΒ.
Και νομιμοποιεί αυτά που κάνουν στους άντρες.
Είπα ότι τους βρίσκω αδιάβαστους, τώρα προσθέτω ότι τους βρίσκω ριψάσπιδες.
Η κοινωνία αγωνίζεται για ένα κοινωνικό σκοπό και έρχονται ορισμένοι και μας λένε είμαστε λίγοι, οι απέναντι είναι πολλοί, εμείς έχουμε σουγιάδες οι αλλοι έχουν πιστόλια, δεν μπορούμε να τα βάλουμε μαζί τους.
Οι ριψάσπιδες θέλουν το κόσμο τρομαγμένο και απογοητευμένο.
Όχι άλλη κλάψα. Μπορούμε να πολεμήσουμε.
Να κάνουμε τον κόσμο να δράσει αντί να τον οδηγούμε στην αυτολύπηση και στην καταστολή.
Αν εφαρμόσουμε τα λίγα που ισχύουν αλλάζει η κατάσταση κατά πολύ.
Δείτε για παράδειγμα το τι ακολούθησε τον νέο Α.Κ.
Το ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακο είναι σχεδόν ο κανόνας. Οι διατροφές έχουν εξορθολογιστεί. Και έχουμε πολλές αποφάσεις εναλλασσόμενης διαμονής με κοινή επιμέλεια.
Κυρίως όμως, σήμερα είναι οι γυναίκες που επιδιώκουν την κοινή ανατροφή του παιδιού.
Μην πέφτετε θύματα των επαγγελματιών.
Ο νόμος δίνει τα εργαλεία για την κοινή ανατροφή των παιδιών και οι επαγγελματίες μας βάζουν να μισήσουμε τον άλλο γονέα και να κάνουμε μηνύσεις και αγωγές.
Αντί εμείς να κλαιγόμαστε για το νόμο ας δούμε πως θα εφαρμοστεί καλύτερα.
Ας δούμε παραδείγματα
Για τη θεία
Ειπώθηκε ότι η θεία που δεν παραδίνει το παιδί δεν τιμωρείται κατά τις διατάξεις της ΕΟΒ.
Η αλήθεια είναι ότι αν η θεία δεν παραδώσει το παιδί, θα το κάνει γιατί αυτή συγκατοικεί με το παιδί, άρα την καταλαμβάνει ο νόμος. Αν πάλι δεν συγκατοικεί, τότε διώκεται ως συνεργός στη τέλεση του αδικήματος από τον αυτουργό.
Για τις μορφές βίας
Η Σύμβαση ορίζει την ΕΟΒ ως σωματική, ψυχολογική, οικονομική και σεξουαλική.
Το Ν Σ τιμωρεί ρητά τη ψυχολογική βία σε βάρος ανηλίκου.
Υπάρχει βία εκεί όπου ο επιστήμονας ψυχικής υγείας διαγνώσει κακοποίηση.
Παραδείγματα ψυχολογικής κακοποίησης : Η γονική αποξένωση, η μη τήρηση των συμφωνητικών ή των δικαστικών αποφάσεων, οι ψευδείς κατηγορίες.
Σε κάποια τέτοια περίπτωση, ο γονέας που στοχοποιείται έχει την εχέρεια, αφού επιστήμονας ψυχικής υγείας με τα αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα διαγνώσει ψυχολογική κακοποίηση, (α) να υποβάλλει μήνυση για ΕΟΒ (β) να ζητήσει σε εφαρμογή του αρ. του Ν Σ την αφαίρεση της γονικής μέριμνας από τον κακοποιητή γονέα.
Για τη διατροφή
Η Σύμβαση απαγορεύει και την οικονομική βία.
Με το νέο ΑΚ οι δικαστικές αποφάσεις διατάσσουν και οι δύο γονείς να καταβάλουν κατά μήνα ένα ποσό. Και οι δύο γονείς να πληρώνουν για το παιδί.
Μόνο που το διατακτικό είναι ατελές.
Μόνο ο ένας γονέας διατάσσεται να καταβάλει στην αρχή του μήνα.
Ο άλλος καταβάλει πλασματικά.
Το δικαστήριο προστατεύει από οικονομική βία τον ένα γονέα και φορτώνει το άγχος αυτό στον άλλο.
Τα χρήματα της διατροφής δίνονται στο χέρι πράγμα που δεν γίνεται με καμία συναλλαγή.
Όλοι πληρώνουμε με κάρτα ή μέσω Τραπέζης.
Ο πρώτος γονέας ούτε βλέπει πουθενά τα λεφτά που δίνει ούτε βλέπει τα λεφτά που δίνει ο άλλος.
Το αίσθημα αδικίας που καταπνίγει μέσα του ο ένας γονέας συνιστά οικονομική βία.
Και οικονομική βία σε βάρος του παιδιού. Τα επιδόματα της πρόνοιας που εισπράττονται είναι του παιδιού, δεν είναι του γονέα.
Που μπαίνουν τα επιδόματα; Που πάνε τα λεφτά;
Που είναι η απαραίτητη διαφάνεια για να προστατευθούν όλοι από την οικονομική βία;
Διαφάνεια πρέπει να εφαρμοστεί προς όλες τις πλευρές
Έχω την ίδια απαίτηση από το δικαστήριο να βάζει και ο άλλος γονέας τα λεφτά κάθε μήνα όπως τα βάζει ο πρώτος.
Για τις υποστηρικτικές δομές
Το άρθρο 22 της Σύμβασης δίνει το δικαίωμα σε οποιοδήποτε θύμα οποιασδήποτε από τις πράξεις βίας της σύμβασης να έχει πρόσβαση σε εξειδικευμένες υπηρεσίες υποστήριξης.
Δηλαδή άντρες γυναίκες παιδιά.
Το άρθρο 23 μιλάει για δημιουργία καταφυγίων για να παρέχουν ασφαλή στέγαση και να προσεγγίσουν ενεργά τα θύματα, ειδικότερα τις γυναίκες και τα παιδιά τους.
Δεν αποκλείονται οι άντρες.
Το άρθρο 24 εξασφαλίζει 24ωρο τηλεφωνικών γραμμών παροχής βοήθειας σε δωρεάν βάση με στόχο την παροχή συμβουλών στους καλούντες σε σχέση με όλες τις μορφές βίας της Σύμβασης.
Υλοποιώντας αυτό, το άρ. 21 του Σ Ν λέει
«Άρθρο 21 Κοινωνική συμπαράσταση
- Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας δικαιούνται ηθικής συμπαράστασης και της αναγκαίας υλικής συνδρομής από τα εποπτευόμενα ειδικά νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου και από κοινωνικές υπηρεσίες των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης.
- Οι αστυνομικές αρχές που επιλαμβάνονται, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας υποχρεούνται να ενημερώσουν αμελλητί αυτό και τους παραπάνω φορείς, ώστε να παρασχεθεί αμέσως η απαραίτητη, κατά περίπτωση, αρωγή.»
Είναι γνωστή η διαφορά θεωρίας και πράξης.
Στη θεωρία έχουμε ένα δικαίωμα που το δίνει ο νόμος και σύντομα και το Ν Σ.
Στη πράξη οι υπηρεσίες που υπάρχουν αρνούνται να δεχθούν άντρες ή άντρες και παιδιά.
Ξεκάθαρα έδωσε δικαίωμα ο νόμος και δεν εφαρμόζεται.
Δεν κάνουμε σα να μην το έχουμε.
Το διεκδικούμε και καταγγέλουμε.
Επί παραδείγματι δεν εκτελείται μία συμφωνία ή απόφαση. Δηλαδή τελείται μία πράξη ΕΟΒ.
Ο στοχοποιημένος γονέας πάει στο Α.Τ. της περιοχής.
Ο αστυνομικός της υποδοχής πρέπει να τον ενημερώσει για το ποια δομή είναι αρμόδια.
Και να ενημερώσει τη δομή για παρέχει βοήθεια.
Αν ο Αστυνομικός μείνει σε μία διεκπεραιωτική καταγραφή στο βιβλίο συμβάντων, τότε ο στοχοποιημένος γονέας μπορεί να στραφεί πειθαρχικά κατά του αστυνομικού.
Ο γονέας έχει το δικαίωμα, ο αστυνομικός έχει την υποχρέωση και το πρόβλημα. Και τι πρόβλημα.
Ποια υπηρεσία για άνδρες υπάρχει;
Ποια γραμμή τηλεφώνου λειτουργεί για άντρες;
Απέναντί όμως στον στοχοποιημένο γονέα το Ν Σ φέρνει τους αστυνομικούς. Αυτοί έχουν το πρόβλημα, αυτοί να το λύσουν.
Αν δεν το κάνουν, πειθαρχική αναφορά σε βάρος τους, ανεξάρτητα από τις αστικές και ποινικές ενέργειες του γονέα.
Για το πολυσυζητημένο ακαταδίωκτο
Το άρθρο 23 του Ν Σ θεμελιώνει την υποχρέωση των δασκάλων, προπονητών, κοινωνικών λειτουργών και γιατρών να αναφέρουν στην αρχή πράξεις Ε ο Β σε βάρος ανηλίκου που διαπίστωσαν.
Και των γιατρών για πράξεις σε βάρος ενηλίκου που διαπίστωσαν.
Και οι επαγγελματίες αυτοί έχουν το ακαταδίωκτο. Ποινικά, αστικά, πειθαρχικά, εργασιακά κα.
Δηλαδή τα επείγοντα των νοσοκομείων όταν βλέπουν σημάδια σωματικής βίας θα τα αναφέρουν υποχρεωτικά. Γιατί ασφαλώς υπάρχουν τέτοια περιστατικά.
Και όταν βλέπουν σημάδια ψυχολογικής βίας επίσης. Δηλαδή όταν ο δάσκαλος ή ο γυμναστής βλέπει ότι ένας γονιός έχει να δει το παιδί του μήνες ή χρόνια, ή αν ένα παιδί έχει μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς γιατί έχει στερηθεί παράνομα τον ένα γονέα, επίσης οφείλουν να το αναφέρουν.
Αν δεν το κάνουν είναι και αυτοί συμμέτοχοι στο έγκλημα και υπόκεινται σε πειθαρχική δίωξη.
Γιατί το Ν Σ έχει προσθέσει τη λέξη ψυχολογική βία δίπλα στη λέξη σωματική βία. Σε ένα και το αυτό αδίκημα.
Υπάρχουν πολλές ακόμα ευκαιρίες δράσεις για τους γονείς.
Οι ψευδείς κατηγορίες που στερεότυπα υποβάλλονται χωρίς συνέπειες κατά τη δικαστηριακή πρακτική.
“Είναι βίαιος, είναι αδιάφορος, έχει να δώσει λεφτά από τότε, έχει να έρθει σε επικοινωνία από τότες”, περιστατικά που αποδεικνύεται στη δίκη ότι είναι ψευδή.
Όλα αυτά κατονομάζονται από τον στοχοποιημένο ως ψευδείς κατηγορίες και ως Ε ο Β η οποία οδηγεί σε παρέκκλιση και εξαίρεση από τον κανόνα της κοινής επιμέλειας. Κατονομάστε το.
Το ίδιο και σε μηνύσεις περί δήθεν ΕοΒ όπου αθωώνεται ο ένας γονέας.
Η αθώωση θα έπρεπε να οδηγήσει αυτεπάγγελτα στην έρευνα αν οι κατηγορίες που αποδείχθηκαν ψευδείς συνιστούσαν Ε ο Β.
Ο ίδιος φάκελος να εξετάζεται και από τη μια κατεύθυνση και από την άλλη.
Κατονομάστε την αισχρή νομική πρακτική.
Ζητήσετε ότι δικαιούστε.
Σε άλλη ανάρτηση θα μιλήσουμε για άλλους τρόπους όπου μπορεί να δράσει ο γονέας.
Με τα όπλα που έχουμε στα χέρια μας.
ΕΟΠΥ, ΣΧΟΛΕΙΟ, ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΠΡΟΝΟΙΑΣ κα
Ας γυρίσουμε τώρα στην Ε ο Β
Ξαναγυρνάμε στην αρχική διαπίστωση.
Η σκόπιμη παρουσίαση της ΒκΓ και της ΕΟΒ σαν ένα και το αυτό πράγμα παράγει κακοποίηση.
Στο όνομα της καταπολέμησης της βίας διαπράττονται χειρότερες πράξεις βίας.
Για να εφαρμοστεί ο νόμος πρέπει πρώτα απ’ όλα να τον καταλάβουμε.
Το σύνθημα πρέπει να λέει
Διάβασε, μίλα, απαίτησε
