Μπορεί να έχουμε μεταβεί από τον Παραδοσιακό, Οικογενειακό στερεότυπο Μοντέλλο, σε σύγχρονες, πιο εξελιγμένες μορφές οικογενειακών δομών, παραμένει όμως γεγονός ότι τις οικογενειακές σχέσεις τις σχηματίζουν Γονείς και Παιδιά.
Η παρατεταμένη ακρίβεια, πλήττει το σύνολο των γονέων και παιδιών στην Ελλάδα.
Αδιαφορώντας αν οι γονείς ακολουθούν το παραδοσιακό μοντέλο, αν είναι μονογονείς, διαζευγμένοι με επιμέλεια, παντρεμένοι, πολύτεκνοι ή οποιασδήποτε άλλης μορφής.
Η αύξηση του κόστους τροφίμων, υπηρεσιών και αγαθών, επιβαρύνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό,
Δημιουργώντας πολλά αναπάντητα ερωτήματα όσον αφορά εν τέλη τις προθέσεις της κυβέρνησης και για το αν ισχύει όπως της καταλογίζουν οι επικριτές της, η αποστασιοποίηση των στελεχών της από την πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες.
Η τιμή του βρεφικού γάλακτος, των ειδών πρώτης ανάγκης και καθημερινής χρήσης όπως του χαρτιού υγείας, των καθαριστικών αλλά ακόμα και η τιμή παραδοσιακά λαϊκών προϊόντων όπως του Πιτόγυρου ή του Ελαιόλαδου είναι δυσανάλογα υψηλές με τα αντίστοιχα μέσα οικογενειακά εισοδήματα.
Ενδεικτικά, αν μια τετραμελής οικογένεια θέλει για ένα βράδυ να κάτσει σπίτι, να δει μια ταινία ή σειρά αποφεύγοντας έτσι τα όποια έξοδα μετακίνησης- και να παραγγείλει Σουβλάκια, το αναμενόμενο κόστος είναι από 35 έως και 50 ευρώ. Υπερβαίνει δηλαδή κατά πολύ το μεροκάματο των δύο ενήλικων γονέων.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα αναδεικνύει μια ακόμα πιο ζοφερή πραγματικότητα για κάθε γονέα με παιδιά.
Η οικογενειακή έξοδος σε μια ταβέρνα ή η οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα πέραν του ταπεινού delivery και κατ’ οίκων εγκλεισμού είναι οικονομικά ασύμφορη αν όχι απρόσιτη για τις περισσότερους γονείς με παιδιά στην Ελλάδα.
Εδώ γεννιέται εύλογα η απορία για την απουσία αναγνώρισης, διαλόγου και αναζήτησης μέτρων για την αντιμετώπιση της ακρίβειας από την κυβέρνηση.
Προς το παρόν πάντως, η ακρίβεια καλπάζει και η κυβερνήσει αδιαφορεί.
