Η συζήτηση του νομοσχεδίου για την αλλαγή στους Ποινικούς Κώδικες ξεκίνησε με ένταση στην επιτροπή της Βουλής.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα εκπρόσωποι δικαστών και εισαγγελέων από τη μια και δικηγορικών συλλόγων διαφώνησαν έντονα κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης. Τα επίμαχα σημεία ήταν οι πιο αυστηρές ποινές, η ανάθεση υποθέσεων του τριμελούς πλημμελειοδικείου στο μονομελές, η δυσκολότερη αναστολή της ποινής, και η έκτιση της ποινής από τα τρία χρόνια στα δύο.
Άλλοι φορείς πάλι ξανάφεραν το θέμα της «γυναικοκτονίας» και ζήτησαν ξανά να προστεθεί στα αδικήματα της ενδοοικογενειακής βίας.
Όσο απεχθές είναι ένα έγκλημα κατά μίας γυναίκας, άλλο τόσο απεχθής είναι και ο τρόπος σκέψης που υπεραπλουστεύει στο όνομα των στερεοτύπων ένα πραγματικό κοινωνικό πρόβλημα.
Femicide ή «γυναικοκτονία» είναι το έγκλημα του να σκοτώνεις γυναίκα επειδή είναι γυναίκα. Πρόκειται για βία κατά των γυναικών με κριτήριο το φύλο που τελείται με εγκλήματα που απαριθμούνται στο νόμο.
Domestic / family violence, εγκλήματα ενδοοικογενειακής βίας αντίστοιχα είναι κάθε μορφής : σωματικής, ψυχολογικής, σεξουαλικής και οικονομικής. Τελούνται κατά κάθε ανθρώπου, άνδρα, γυναίκας, παιδιού, και τελούνται από κάθε άνθρωπο, δηλαδή και από γυναίκες και από παιδιά. Είναι εγκλήματα μεταξύ συζύγων, συγγενών, συγκατοίκων, νυν και πρώην, γονέων και παιδιών.
Η διάκριση μεταξύ των δύο κατηγοριών βίας είναι σημαντική για την κατανόηση και την αντιμετώπισή της.
Η συνθήκη της Κωνσταντινούπολης γράφει στο προοίμιο ότι για να προληφθεί και καταπολεμηθεί η βία κατά των γυναικών με κριτήριο το φύλο πρέπει να εμπεδωθεί η πραγματική και ουσιαστική ισότητα των φύλων.
Για την περίπτωση που έχουμε ενδοοικογενειακή βία σε βάρος γονέα ή / και παιδιού , για να προβλεφθεί και καταπολεμηθεί πρέπει να εμπεδωθεί η πραγματική και ουσιαστική κοινή ανατροφή των παιδιών και από τους δύο γονείς, η συνεπιμέλεια.
Όσοι συγχέουν την βία κατά των γυναικών με την ενδοοικογενειακή βία στην πράξη δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να καταπολεμάνε την συνεπιμέλεια και συνφροντίδα των παιδιών.
